زبان جسماني (BODY LANGUAGE ) عبارت است از يک سري اعمال بخـصـوص بـدن که انسان ناخودآگاه در شرايط و موقعيتهاي گوناگون از قبيل هيجان، استرس، دروغـگويي، ترس، ابراز علاقه و غيره از خود نشان ميدهد. علوم زبان جسماني در سالهاي اخير پيشرفت زيادي نموده و داراي شاخه هاي متنوع گرديده است. در اين بخش چکيده اي از اين علم را بيان ميداريم تا بوسيله آن بتوانيد بهتر متوجه حقايق افراد مختلف شويد.
چشمها
سطح چشمها: در يک گـروه، مـعمـولا فـردي کـه سطح ديـد چشمانش از سايرين بالاتر است رهبر محسوب ميگردد. هنگامي که شما ايـستـاده باشيد و ديگران نشسته قطعا شما را در موضع قدرت قرار ميدهد.
مالش چشم: زماني که فردي چشمش را با انگشت اشاره مالش مي دهـد نـشـانـگر فريب و نيرنگ مي باشد. از آنجايي که فرد ميـخواهد تماس ديداري را قطع کند بهانه اي بدست مي آورد که به اين طرف و آن طرف نگاه کند. ايـن حـرکت غير ارادي يـک افــشـاگر حسابي است که فرد دارد دروغ مي گويد.
چشم برگرداندن: اين معمولا يک علامت مسلم از نيرنگ، گناه و دروغگويي است.
چشمان بسته: هرگاه چشمان يک فرد براي لحظه اي طولاني تـر از چـشم بر هم زدن متعارف بسته و ابروها نيز برخاسته شود پيـام چنـيـن اسـت: "بـه حرف زدن خود خاتمه بده."
حرکت چشم بسمت بالا: اين نشانه غضب و عصبانيت است.
نگاه مختصر به اطراف: اين ژستي خـجـالت گـونه و عشوه گرانه است. فرد جسورانه خيره ميشود در حاليکه سرش را پايين انداخته و به سمت مخالف کج ميکند. اشـاره بـر کمرويي بي باکانه دارد.
نگاه ممتد: اين بي ترديد يک نشانه گرايش جنسي است. شخصي که تماس چشمي برقرار مي کند، چشم برگردانده، سپس مجددا به چشمان شما نگاه مي کند ميـگويـد: "مايلم با شما بيشتر آشنا شوم"
نگاه خيره شديد: اين نشانه خلق تهاجمي، سلطه جويانه و تهديد آميز است.
نگاه به بالا و پايين: هنگامي که آقايي نگاهش را به سر تا پاي يک خانم مياندازد به او مي فهماند که به اندام فيزيکي وي علاقه مند است.
چشمک: چشمک يک علامت غـرض آلود است. نـشانـگر آن اسـت کـه رمز و رازي ميـان فردي که چشمک ميزند و فردي که به او چشمک زده مي شود برقرار است.
بالا انداختن همزمان دو ابرو: در ميان يک اتاق شلوغ، مفهوم آن کاملا واضح و روشن است: مايلم با شما ملاقات کنم.
بالا انداختن يک ابرو: زماني که يک ابرو بالا انداخته ميشود در حالي که ابرو ديگر پايين باقي ميماند مفهومش اين است: حرف شما را باور نميکنم.
ابروهاي گره خورده: زماني که هر دو ابرو بسمت همديگر کشيده ميشود باعث پديد آمدن شيار بين آن دو مي شـود که دلالت بر اضطـراب، درد، تـرس و يـا آمـيـزه اي از ايــن هيجانات دارد.
پوشاندن صورت: زماني که دست بروي صورت مي آيد مـفـهومش چنين است: شوکه شده ام. اين ژست بين فرد و موقعيت مزاحم و مـتـجاوز فاصله مي اندازد.
بيني
لمس بيني: هنگامي که دست فردي در زمان مـحاوره با بـيـنـي اش تـماس پـيـدا کند، نشانگر آن است که فرد موضوعي را کتمان ميکند. فردي کـه اين حرکت را انجام ميدهد معمولا از آن نا آگاه است ظاهر وي ممکن است آرام بنظر برسد اما باطن فرد پريـشان و آشفته است. روانشناسان معتقدند دسـت زدن به بـيـنـي يـک حـرکـت غـيـر ارادي بـراي پوشاندن دهان و کتمان دروغ مي باشد. دستها به بـيني انـتقال مي يابند تا حقيقت را پنهان کنند.
فراخ کردن بيني: خشم، غضب و عصبانيت.
حرکت بيني بسمت بالا: وقـتي بيني با کج کردن سر به عقب بسمت بالا ميرود پيام روشن است. فرد ميگويد: "من برتر هستم، من بهتر از شما هستم"
گرفتن بيني: چيزي فاسد شده است.
پيچيدن بيني: پيچ خوردگي بيني به يک سو نشانگر نفرت و بـيـزاري و طرد مي بـاشد.
چين و چروک بيني: وقتـي عـضلات اطراف بيني منقبض ميـشوند چيـن و چروک مابين چشمها پديد مي آيد، افشا کننده تنفر و انزجار است - از يک طرد ملايم تا تنفر شديد.
دهان
خنده زورکي: اين نيش خند کنترل شده تا چشمها گسترش نمي يابد.
دهان کجي: گوشه لبها را مانند پوزخند به عقب برده و دندانها را نمايان ميگرداند.
تبسم با دهان گشوده: دندانهاي بالا نمايان شده و بـه شـخـصـي کـه بـا شـما گفتگو ميکند مي فهماند که مايل هستيد بيشتر با او آشنا شويد.
تبسم با لبان بسته: اين لبخند تنها براي اداي احترام و ادب و نزاکت است.
در هم کشيدن لبها: هرگاه فردي لبهايش را در هم کشيد به مفهوم آن است که طرف مقابلش را جذاب و دلربا يافته.
لبهاي سفت و جمع شده: دال برتنش و عدم پذيرش است.
جويدن لبها: وقتي فردي لب پايين خود را جويده و سرش را تکان ميدهد نشانگر خشم فرد است.
تماس با لب 1: هرگاه انگشت اشاره بطور عمودي براي لحظه اي بطرف بالاآيد ميگويد: ساکت باش.
تماس با لب 2: ولي هرگاه انگشت اشاره به لب پايين تماس پيدا کند و دهـان انـدکـي باز شود مفهومش چنين است: "مي خواهم با شما صحبت کنم"
سر
سر تکان دادن(بالا و پايين): کمک ميکند ديگران آرامش بيابند و نـشانگر توافق است.
سر تکان دادن(چپ و راست): تکان دادن ســر از يک سو بسوي ديگر دال بر مخالفت و بي علاقگي است.
تکيه دادن چانه: گذاشتن دستها زير چانه مي گويد: "من حوصـله ام سـر رفـتـه". فرد ممکن است بخواهد خود را مشتاق جلوه دهد اما پيام واقعي آن چنين است: "من قادر نيستم روي سخن شما تمرکز کنم"
مالش گردن: مالش گردن ترديد را در مورد مـوضـوع گفته شده و يا شنيده شده آشکار مي سازد.اين ژست معمولا توسط انگشت اشاره روي کنار گردن درست زير گوش پديد مي آيد.
نوازش چانه: اين علامت نويد دهنده نـشانگر آن است که توجه شنونده بادقت کامل و مشتاقانه به تک تک واژه هايي است که شما مي گوييد. اين حرکتي متفکرانه است که معمولا توسط مردي که ريش ندارد انجام مي شود.
مالش چانه: اين ژست اندکي متـفاوت بـوده و تـوسط حرکت انگشت اشاره بر سراسر پايين چانه انجام ميگيرد و ميتواند نشانگر آن باشد که شنونده حرف شما را باور ندارد.
خميازه کشيدن: خواب آلودگي تنها علت خميازه نمي باشد بلکه "خميازه اجتماعي" نيز وجود دارد. خميازه اي که در يک موقعيت استرس زاي خفيف پديد مي آيد. هنگاميکه مردد هستيد چه کاري ميخواهيد انجام دهيد خميازه روشي است براي خريدن زمان.
دست ها (از مچ تا سر انگشتان)
دست دادن محکم: فردي که دستش را دراز کرده و سـپـس دسـتـانـش را بـه طـريقي مي چرخاند که دستش بالا و کف دستش پايين قرار مي گيـرد، سـعي در توفق و برتري جويي دارد. اين نوع دست دادن اغـلب اوقـات در مـوقـعـيـت هـاي سيـاسي و ديپلماتيک کاربرد دارد.
دست دادن بسيار محکم: نشانگر شور و اشـتياق و سلطـه گـري اسـت. بـي تـرديــد ميتوان فهميد چه کسي اينجا فرمان ميدهد.
دست دادن شل: فردي که تـنـها انگشتان دستـش را دراز ميکند و يا دستهايش مانند ماهي شل است، مي گويد: مايل نيستم به مـن دسـت بزنيد، من صميميت را دوست ندارم. همچنين آن نشانه ضعف، انقياد و مطيع و تسليم بودن نيز ميباشد.هر گاه آقايي در يک موقعيت کاري از اين دست دادن استفاده ميکند امکان دارد چنين برساند که قصد دارد مخفيانه اعمال نفوذ در موقعيت نمايد.
دست دادن با هر دو دست: هرگاه از دست چپ براي دربرگرفتن و پوشاندن دستهاي فشرده شده استفاده گردد، دست دادن دستکش وار ناميده شده و راستي و صميميت زياد را مي رساند مانند يک در آغوش گرفتن کوچک و ظريف.
حرکت انگشت: ضربه آهسته، مضراب زدن و يا ريتم يکنواختي را با انگشتان نواختن، دلالت بر بي تابي وناشکيبايي دارد. يک حرکت نمادين گريز ميباشد. انگشتان عمل راه رفتن را گرچه بدن بي حرکت است انجام ميدهند.
دستهاي پـنهان: اين ژست مرموز و آب زير کاهانه است. فرد ميگويد: مايل به گفتگو با شما نميباشم. خصوصا در مورد دستهايي که عميقا در جيــب ها فرو شده باشد جايي که براي تماس و گرفتن دست و يا هر گونه رابطه صميمانه وجود نخواهد داشت.
دستها بروي زانو: وقتي کف دستها بـه طـرف بـالا بـاشـد، شـخص گـشـاده رو و پـذيـرا مي باشد. وقتي کف دستها پايين باشـد مـمکـن اسـت پـاي فـريبکاري و تعرض در ميان باشد.
مناره کردن انگشتان: هنگامي که فردي انگشتان خود را بهم فشرده و چـانـه و دهان را روي سر انگشتان قرار ميدهد نـشانگر تفکر عـمـيق است. مانند زماني که شخص به اميد شنيدن جواب مي باشد. همچنين حايلي اسـت بـراي مـحـافـظـت کـردن از قفسه سينه، پايين صورت و دهان.
مشت پوشيده شده با دست باز: فـرد در ايـن حـالت خشـمگين است اما مي کوشد که آرام بماند. به اصطلاح خود را کنترل کند.اما مراقب اين فرد باشيد چون امکان دارد هر موضوع کوچکي منجر به آن گردد که کنترلش را از دست بدهد.
پرتاب دست: شـخصـي کـه مـي خـواهـد عـقايدش را به اجبار تحميل کند ممکن است دستش را بطرف شنونده و جلو پرتاب کند. درحالت پرخاشگرانه خفيفتر تنها از انگشتان استفاده ميگردد.
قلاب کردن دستها پشت سر: اين يک ژست متکبرانه ميباشد. خصوصا زماني که فرد به عقب تکيه داده باشد.او ميگويد:من آنقدر بر شما سلطه دارم که نياز به دفاع کردن از خودم ندارم.
بازي کردن با حلقه ازدواج: اين علامت عصبي بودن و نـشـانگر آن است که مشکلي در ارتباط وجود دارد. خصوصا زماني که فرد همزمان در مـورد هـمسـرش در حـال صحبت کردن ميباشد.
تکان بيقرار دستها: اين تلاش بدن براي رهايي مي باشد. هـورمـون آدرنـاليـن در حال ترشح شدن است اما فرد نمي داند چگونه رهايي يابد. کلـنـجار رفـتـن بـا سـر آسـتـيـن پيراهن و يا جواهر آلات روي مچ به ديگران ميـگويد که: شما احتيـاج بـه تـوجـه داريـد. در کـافه ايـن عمل جايز و مناسب است اما در جلسات کاري منحرف کننده و موجب حواس پرتي ميگردد.
دست زدن به کراوات: اين رفتار مردانه مي گويد:مي خواهم تاثير خوبي از خودم بجا بگذارم. اين روش اوست که مي خواهـد بـه شـما بـفـهــماند شديدا" در تـلاش اسـت تـا خوشنودتان سازد.
دست کشيدن در ميان موها: وقتي افراد نمي دانـنـد چه چيز بايد بگويند اغلب اوقات دستشان را ميان موها مي کشند. نـاظـري که قـادر است زبان بدن را متوجه شود آگاه است که فرد در مورد کاري که مي خواهد انجام دهد و يا چيزي که ميخواهد بگويد ترديد دارد.
دستها(تمام دست)
خم کردن بازوها: اين کار ميگويد: "من پر زور و نيـرومند هستم." بالا آوردن يـک بازو نيز راهي براي جلب توجه ميبـاشد. هر دو دسـت را بـجلو دراز کردن ژست خوش آمد گويي ميباشد.
دستها به پشت: وقتي دستها به پشت کمر قلاب ميگردند مفهومش اين است که فرد وضعيت را تحت کنترل خود دارد.ميگويد: "من راحت هستم" مشابه حرکتي که سربازان زماني که در حالت خبردار نيستند به خود ميگيرند.
دستها بجلو: هنگامي که ما مضطرب مي باشيم تمايل به نگاه داشتن دستهـاي خود در جلوي بدن خود داريم تا بتوانيم يک سد حفاظتي ايجاد گردانيم.
دستهاي قلاب شده: بر خـلاف دسـت به سـينه بودن که دستها بطور متقاطع به روي سينه قرار ميگيرند، اين ژست در افرادي مشاهده ميشود که در شرايط اضـطراب آمـيزي قرار دارند. در واقع چنين بنظر مي آيد براي حفظ جانشان بخودشان دست آويخته اند.
دستهاي تا شده: زمانيکه دستها مقابل بدن همديگر را قطع ميکنند، مـعـمـولا نشانگر وضعيت تدافعي ميباشد. فرد ميگويد: من تمايل ندارم به هرچيزي که با عقايدم در تضـاد مي باشد گـوش دهـم. اغـلب مردم از مانعي که اين طرز ايستادن پديد مي آورد آگاهي ندارند. اما بـي تـرديـد بـراي سـد کـردن هـر گونه تعدي و مزاحـمت بکار گرفته مي شـود. خصوصا وقتي که لبهاي درهم و اخم نيز با آن همراه گردد.
دراز کردن دست : زماني که يک مرد نشسته و دست خود را دراز کرده، او ميـگويد: "من اينجا را تحت کنترل خود دارم". اما اگر يک زن اين کا را انجام دهد، مـردها معمولا اينگونه مي پندارند که او از حد و حدود خود تجاوز کرده است. هرچنـد زمـانـي که تنها يک دست را روي صندلي مجاور قرار ميدهد ميگويد: "ميخواهم مانند شما(مردها) باشم"
دست به کمر بودن: دستها دو طرف کمر بطوري که آرنج بطرف خارج بدن قرار مـيـگيرد فرد ميگويد: از من فاصله بگير. اين يک عمل نا آگاهانه مي باشد که مـا هـرگاه احساس جامعه ستيزي داشته باشيم و يا در محل پر ازدحامي قرار داريم و تـمايـل نداريم ديگران نزديک به ما شوند اعمال ميکنيم.
شانه بالا انداختن: شانه ها بر آمده گشته و کف دستها بسمت خارج ميچرخنـد. پيام روشن و واضح مي باشد: من شما را نمي شناسم . و يا من نمي تـوانم به شما کمک کنم. دلالت بر احساس درماندگي فردي است که اين ژست را بخود ميگيرد.
پاها
تکان دادن پاها: وقتي فردي طوري نشسته که يک پا را روي پـاي ديـگر انـداخته و يک پا را در هوا تکان مي دهد پيام اين است: من حوصله ام سـر رفته. حـرکات نـشـانـگر گـريز است اگرچه بدن فرد ساکن و بدون حرکت مي باشد.
انداختن پاها روي هم در ناحيه زانو: اين حالت متداول بطور يـکسان در مردان و زنان رايج مي باشد. مفهومش اين است که: من بـسـيار آسـوده خاطر هستم.
قوزک پا روي زانو: اين معمولا عملي مردانه مي باشد. ميگويد:من قاطعانه از حقوقم دفام مي کنـم اما بـا آرامـش هسـتم. اين همان ژست اصيل "پا روي پا اندازي کابويي" است.
انداختن پا روي هم در ناحيه قوزک: اين ژسـت در مـردها بيش از زنها مورد استفاده قرار مي گيرد. مي گويد: "من مودبانه در آرامش هستم."
بهم پيچيدن پاها: اين ژست در خانمها رايج مي باشد. زن پاهايش را بهم مي پيچانـد طوري که يک پايش را به پشت قوزک پاي ديگرش قلاب ميکند. مردها انجام دادن اين کار را دشوار مي پندارند. بـهم فشردگي اين حالت برداشت " درآغوشگيري" و نوعي تمايل جنسي را در ذهن تداعي مي سازد.
قفل کردن پاها: اين نيز نمونه اي از ژست زنانه ميباشد. او در حالي که ايستاده يک پا را به پشت پاي ديگر قفل مي کند. اين عمل معمولا به مفهوم آن است که فرد عصبي و ناراحت مي باشد.
وضعيت اندامي
نشستن: افرادي که ولو و تن پرورانه مي نشنيند را مي شناسيد؟ آنها پـاهـايـشـان را باز نموده ودستهايشان به پشت صندلي مجاور مي اندازد و به همه اعلام مي کنند که در در آنجا حضور دارند و تمام مکان را به اشغال خود در آورده اند.
پاها بروي هم در ناحيه ران: اين يک نمونه از حرکات مردانه مي بـاشـد کـه ضـمنـا در زناني که شلوار به پا ميـکنند ديـده ميشود. اين وضع و برخورد، خيره سري و لجاجت را ميرساند. و مفهومش اين است که: "مـن عقيده ام را تغيير نخواهم داد پس به خودتان زحمت ندهيد".
در آغوش گرفتن پاها: زنها بيشتر اين عمل را انجام مي دهند. اغـلـب اوقـات بـه روي صندلي و يا نيمکت مي نشينند و خودشان را مثل يک توپ فشرده، جمع و حلقه کرده و پاهايشان را در آغوش مي گيرند. هر چند که اين رفتار خود-شيفته ايـنطور بنظر مي آيد که زن خود را بداخل ميکشاند اما او در واقع بدنبال يک ملاقات و رويارويي رمانتيک است.
روي لبه صندلي: هرگاه فردي روي لبه دسته صندلي بنشيند شما مي توانيد اينگونه برداشت کنيد که فرد گوش به زنگ، مـصـمـم و مشتاق به درمـيـان گـذاشـتـن عـقـايـد و احساسات خود ميباشد. هر چند که با عقايد شما کاملا در مغايرت باشند.
قلاب کردن زانو ها: هنگامي که فردي بجلـو خـم شده و زانـوها را قلاب مي کـنـد ايـن علامت هـشـدار دهـنـده اي بـراي شـما مـي بـاشـد که ســريع تر صحبت کنيد. شنونده درآستانه پريدن از جاي خود ورفتن است.
صاف نشستن: مصمم، مصر و با پشتکار پيام افرادي است که اينگونه مي نـشـيـنـنـد. رسيدن به ظاهرشان برايشان اهميت دارد و حاظر هستند همه چيز را بـمنظور رسيدن به اهدافشان قرباني کنند.
خم شدن به عقب: آنان به صندلي-کج کن ها نيز مشهور ميباشند. اين افراد ماجراجو و شيطنت کار هستند و ميل به ريسک کردن دارند.مانند واژگون شدن از عقب که برخي اوقات نيز روي ميدهد.
خم شدن به جلو: نشستن در اين وضع نشانه علاقه وافر شنونده ميباشد. مي گويد: "توجه من به شماست". وقتي اين اتفاق ميافتد گوينده معمولا به عقب خم ميشود که بيانگر آن است که گوينده مسلط بر کارش ميباشد.
بجلو خميده شدن: هنگامي که فرد روي صندلي به جـلو خـميـده شـده بـاشـد ممکن است معذب بنظر آيد. اما عکس آن صادق مي باشد. اين حالت غير رسمي و خودماني بيانگر اعتماد بنفس در تمام عرصه هاي اجتماعي ميباشد.
هر دو پا بروي زمين: افرادي که اينگونه مي نشينند، واقع بـيـن، مـستقل، عمل گرا و منظم هستند.آنها مايلند شما آگاه باشيد که وضعيت را تحت کنترل خود دارند. پيام اين گروه چنين است: " اطراف من مراقب حرکاتت باش، من جدي هستم."
ميان دو پا قرار دادن صندلي: چرخـانـدن صـنـدلـي و نـشستن روي آن همچون سوار شدن بروي اسب يک نمونه مشخص از رفتار مردانه است. نـشانگر يک فرد حکم کننده و سلطه جو ميباشد. وقـتي که يک زن اين ژست را بخود ميگيرد ميگويد: "ميخواهم مانند مردان باشم".
بدن
راست قامت ايستادن: حالت ايستادن افراشته ميگويد شما انسان با اعتماد بنفس، صادق و موفقي هستيد. حتـي اگـر کـوتـاه قـد باشيد، گرفتن يک ژست مطمئن وبي پروا شما را پر ابهت نشان خواهد داد.
گامهاي کوتاه-بلند: استفاده از تمام طول پا در هنگام راه رفتن، گامهاي بلند برداشتن و کمر را راست و سر را بالا نگاه داشتن بيانگر يک حالت مطمئن و با صراحت مي باشد. برعکس گام هاي ريز و با شانه هاي قوز کرده فرد را ترسو و آسيب پذير مينمايد.
احوال پرسي دوستانه: با اندک بالا آوردن ابرو زمانيکـه بـراي نـخستين بار شخصي را ملاقات مي کنيد، شما را علاقه مند، با نشاط و هوشيار مي نمايد.
رويارويي نزديک: هر فردي مجاز و نيازمند مقدار معيني حـريـم شـخـصـي در پـيـرامـون خودش ميباشد. معمولا آن حريم شخصي 180-90 سانتيمتري شمـا امـتـداد مـي يـابد. محدوده صميمي و خودماني 50 سانتيمتر امتداد دارد. زمانيکه فردي خيلي نزديک بجلو مي آيد منجر به مزاحمت و ناراحتي مي گـردد. اين يـک عـمل تـجاوز کارانه مي باشد که مرزها و حدود ديگران را رعايت نکرده و احترامي براي آنها قائل نمي باشد. اين طرز رفتار مي تواند سبـب گـردد يـک فـرد مـنـفعـل و بي اراده، احساس آسيب پذيري کرده و حالت تدافعي بخود گيرد. تا زماني که از شما در خواست نشده عقب بمانيد.
بي رغبتي: اگر ميخواهيد برتر از ديگران جلوه کنيد، پشت به ديوار تکيه زده و دست به سينه بايستيد. پيام روشن است: "مزاحم نشويد."
گرفتن گردن: هنگاميکـه دسـت بـطرف بالا تاب خورده و خودش را به پشت گردن قلاب مي کند نشانه خشم مي باشد. در دوران بدوي اين ژست به ضربت سختي بر سر فرد مقابل منجر مي گشت. اما در جامعه متمدن ميبايد از اين عمل اجتنـاب ورزيـد. افراديکه زبان بدن را متوجه ميشوند از توانمندي اين عمل آگاه هستند.
بي قراري(وول خوردن): در موقعيت اجـتمـاعي هرگاه با پول خرد داخل جيبتان بازي کنيد و صداي جيرينگ جيرينگ آن را درآورده يا با موها و يا لباستان کلنجار رويـد، علامت واضحي است که شما عصبي، بي قرار و هيجان زده مي بـاشـيـد. بـراي گـذاشتن تاثير خوب بروي ديگران سعي کنيد اين حرکات تهييج آميز و بيتاب گونه را درخود فرو نشانيد.
کشيدن شلوار: اين عمل در مردان بيش از زنان انجام ميشود. چون مردها هستند که اغلب اوقات شلوار بتن مي کنند. پارچه شلوار يک پا به نشانه نـابـاوري بـه بــالا کشيده ميشود. مانند اين ميماند که پايش را روي يک چيز ناخوشايند گـذاشـته و ميکوشد آن را از روي شلوارش بتکاند.
به ديوار تکيه زدن: زمانيکه شما به ديوار و يا درب ورودي با آرامش خاطر بسيار، تـکيه مي دهيد، به ديگران مي گوييد که بمانند. اين روشـي اسـت براي طولاني کردن گفتگو خصوصا وقتي که در موقعيتهاي اجتماعي قرار داريد.
ارتباط نزديک: دو فرديکه با هم گفتگو کرده و همديگر را در يک جايگاه و همسو مييابند، انس و علاقه متقابل را نمايان ميکند. افراديکه براي مدت زمان مديدي با يکديگر بوده اند حرکات يکديگر را تـقـلـيـد و تـکرار کـرده و حـتـي کلمات و الفاظ يکساني را همزمان بيان ميکنند.
نزاع: هنگامي است که دو فرد رو در روي هم، اما برخـلاف مـورد قـبلـي مي ايستند که بيانگر خشونت و تند خويي شديد ميباشد. در شرايط عادي هر دو فرد در هنگام صحبت کردن اندکي از يکديگر فاصله ميگرند. امـا هرگاه بخواهند با يکديگر زورآزمايي و نزاع کنند خود را در حالت بيني به بيني قرار ميدهند که تقابل بسيار خطرناکي است.
تعظيم کردن: اين ژست اداي احترام دنياي کهن،ديگر کاربردي جـز در محافل ديپلماتيک و موقعيت هاي رسمي ندارد. هر چند که در زمانهاي گذشته بـعنوان اداي احـترام و درود فرستاندن متعارف بکار مي رفته است، اما اکنـون در اغـلـب اوقـات تـوسـط هـنرمـندان و مجريان بروي سن مورد استفاده قرار ميگيرد.
دروغگو
در زير حرکتهايي را ملاحظه مي کنيد که احتمال دارد نشانگر بي صداقـتـي و فـريـبکاري افراد باشد. حتي کساني که خيلي خوب آنها را مي شناسيد نيز ميتوانند بشـما دروغ بگويند. اما هوشيار و مراقب باشـيـد تـا زيـاد مـحـو تماشـاي حـرکات بـدن نشويـد کـه از موضوع بحث و مکالمه غافل گرديد.
خنده اجباري(زورکي): يـک لـبـخـنـد واقـعـي بـه سـمت بـالا امتداد يافته و سبب چين خوردن چشمها مي گردد در حالي که لـبـخـند تـصنـعي بـيـشتر شـباهت به دهن کجي دارد که معمولا نشانه بي صداقتي و دروغگويي است.
لمس کردن صورت: کـشـيدن گـوش و مـاليدن چشم علامت پـنـهان کاري مي بـاشد. ماليدن چشم ها ميگويد: من قادر به نگاه کـردن به شما نيستم چون ارتـبـاط چـشمها قطع گرديده. همچنين ماليدن بيني نيز دلالت بر دروغگويي ميکند.
ماليدن چانه: حرکت انگشت اشاره روي چانه بيانگر دروغ، شک و ترديد ميباشد.
ضربه زدن ريتمي با انگشتان: ايـن عـمـل تـلاش بـدن بـراي تـرک صـحنـه و گـريـخـتــن مي باشد. انگشتان از هم اکنون شـروع بـه فـرار کرده اند. حرکات ديگري که مفهوم گريز ميدهند شامل ضربات پا به زمين و بازي با جواهر آلات ميباشد.
خاراندن گردن: حرکت ديـگـري که دروغگويي را فاش مي سـازد خارانـدن گـردن است. توسط انگشت اشاره درست زير گوش--مانند کشيدن گوش.
کشيدن يقه لباس: هنگامي که فردي دروغ مي گويد درجـه حرارت بدن اندکي افزايش مي يابد. دست بطور خود کار بالا مي آيد تا با شل کردن يـقه به هوا اجـازه دهـد داخـل لباس گردد.
دستها در جيب: از ديگر حرکاتي که توسط دست انجام گرفته و دروغگو را برملا ميکند، بازي کردن با يـقه لـباس، فرو کردن دست بداخل ژاکت، پيراهن، بلوز و يا بداخل جيبهاي شلوار ميباشد.
دستان مشت شده: مشت کردن دست نيز بيانگر آن اسـت کـه فـرد چـيـزي را پـنـهـان مي کند. در حالي که يک کف دست باز نشانگر رفتار رک و بي تزوير است.
اشارات با دست: اغلب دروغگويان بهمراه کلام، با دستشان حرکات و اشاراتي انجـام مي دهند. براي مثال بدنشان را مکررا ميخارانند. به گفته روانشناسان، دروغگو معمولا خودش را 5 مرتبه بطورپياپي مي خاراند.
حرکات بدن: شانه بالا انداختن وديگر حرکات بدن که در زمان نامنـاسـب رخ مـي دهـد، ميتوانند نشانگر حيله و فريب باشند.
پوشاندن دهان: زماني که فردي انگشتانش را روي دهانش قرار ميدهد، حرکتي است پنهانکارانه و نا خود آگاه که ميگويد: نبايد چنين حرفي را ميزدم. خود اين حرکت از ادامه يافتن حرفي که نبايد بيان ميگشت جلوگيري بعمل مي آورد.
پاهاي بيقرار: هنگامي که پا شروع به ضربه کوبيدنهاي کوتاه و تاب خوردن ميـکنـد، بـه احتمال زياد دروغي در ميان مي باشد. همچـنـين مـراقـب تـغيـير رفـتارهاي ناگهاني نيز باشيد.
تغييرصدا: به لحن، آهنگ و زير و بمي صدا گوش فرا دهيد. هنگامي که دروغي در حال شکل گيري باشد تن صدا بالا خواهـد رفـت. گـوش دهيد و ببينيد آيا لـحـن صـدا متشنج و با مکثها طولاني مدت است. صرف زياد زمان بمنظور پاسخ به پرسشها، فرصتي عطا مي کنـد جـهـت گـردآوري افـکـار بـراي دادن پـاسـخ قـابـل قـبول و پذيرفتني. علاوه بر اين خطاکاري و گناهکاري با حرف زدن خيلي سريع و بيش از حد لزوم نمايان ميگردد.
صورت بي احساس: دروغـگـويـان در پـنـهـان کـردن تـجـليات احساسي صورت مهارت دارند. آنها ممکن است قادر به کنترل تکان خوردنهاي اضافي و ناگهاني خود باشـنـد. اما هرگاه چهره کاملا بدون احساس بود، نـشـانـه مـمـانعت از بيان حقيقت ميباشد. اين در تمام دروغگو ها صدق مي کند - از يک شياد حرفه اي گرفته تا يک همسر فريبکار."چهره خشک وبي روح" براي پنهان کردن و سرپوش نهادن بـسيـاري از خـطاهـا و گـنـاهان بکار گرفته ميشود. البته برخي افراد ذاتا و طبيعتا چهره بي روحي دارند.
تشخيص دروغگو
براي تشخيص ويافتن دروغگو به نشانه هاي ذيل توجه کنيد:
چشم برهم زدنهاي مفرط
اشتباهات مکرر بروي کلمات و سخن گفتن لکنت وار
دغل کارانه خنديدن
شانه بالا انداختن و آه کشيدن
پرسشها را خيلي سنجيده و محتاطانه پاسخ دادن.
منبع: bazar.persiangig.com/خ