براي هر فردي لازم است احساس کند که اشخاصي هستند که او را دوست مي‌دارند و احترام مي‌گذارند و او را همانگونه که هست مي پسندند. اين احساس در تشديد حس اعتماد به خود و اتکاء بنفس بسيار موثر است. اگر چه اين احساس براي هر فرد انساني لزوم دارد ، ولي به خصوص براي کودک که خود را متکي به بزرگسالان مي‌بيند اهميت خاصي دارد.
احساس ايمني و ارضا عاطفي کودک قبل از اينکه به مدرسه برود منحصرا از طرف پدر و مادر تامين مي‌شود. کودک بايد مطمئن اشد که اولياءش او را دوست دارند و هميشه دوست خواهند داشت.
علاوه بر احساس مهرباني که کودک بايد نسبت به اوليا خود بنمايد و از انها محبت ببيند بايد اطمينان داشته باشد که اوليا او يکديگر را دوست دارند. البته اين بدان معنا نيست که کودک مخالفت پدر و مادر را هرگز نبيند بلکه بايد احساس ايمني او بر اثر شکي که در مورد روابط پدر و مادر دارد متزلزل نگردد.