مؤلف:
عمادالدين محمدبن ابي القاسم طبري (م 553 هـ.ق)
زندگي نامه:
محمد بن ابوالقاسم، مشهور به عماد الدين طبري از علماي قرن ششم هجري بوده و از خانداني اصيل و شريف كه همگي از علماء و فقهاء بزرگ شيعه بودند، مي باشد.
اجازه اي كه از ايشان در دست است، حكايت از اين دارد كه او در سال 553 هجري زنده بوده و در پايان همان سال به رحمت ايزدي پيوسته است.[1]
ايشان از شاگردان ابوعلي طوسي فرزند شيخ طوسي بوده و در نجف از محضر بزرگان حوزه كسب علم كرده و به بالاترين مراتب فضل و اجتهاد رسيده و پرتو افشاني خود را براي تربيت شاگردان متعهّد و سخت كوش و تأليف كتاب هاي مختلف، شروع كرد.
اساتيد:
ابوعلي طوسي، ابوعبدالله محمدبن شهريار، شيخ ابوالبقاءبصري، شمس الدين حسن بن حسن و ..
شاگردان:
ابن بطريق حلي، سيد ابوالفضائل، شاذان بن جبرئيل،‌محمد بن جعفرمشهدي، شيخ حسين بن محمد سوراوي و ...
تأليفات:
بشارة المصطفي، الزهد و التقوي،شرح مسائل الذريعة سيد مرتضي، الفرج في الاوقات و المخرج بالبينات و ....
معرفي اجمالي كتاب:
اين كتاب در بيان منزلت و درجات شيعه كرامات اولياء الهي و پيروان ائمه ـ عليهم السّلام ـ و ذكر فضائل ائمه عليهم السّلام، مي باشد.
سبك كتاب روايي بوده و مصنّف روايات كتاب را با اسناد كامل آنها ثبت و جمع آوري كرده است.
مؤلّف كتاب را در هفده جزء نوشته ولي از آنها تنها ده جزء باقي مانده است. اجزاء كتاب عنوان بندي نشده و در هر باب تعدادي روايت، در موضوعاتي كه در بالا ذكر شد آورده است و هر جزء از كتاب اختصاص به يك موضوع نداشته و از موضوعات مختلف بحث مي كند.
اين كتاب از مشهورترين كتاب هاي طبري بوده و در آن مباحث ارزشمند و روايات خوبي از پيامبر ـ صلي الله عليه و آله و سلّم ـ در اثبات افضليّت و مقام والاي شيعه نقل شده و از شعرهاي خوبي به مناسبت و در زمينه هاي مختلف از جمله در فضائل ائمه ـ عليهم السّلام ـ و ذمّ دشمنان ائمه ـ عليهم السلام ـ استفاده شده است.
وضعيت نشر:
اين كتاب در يك جلد به زبان عربي از طرف كتابخانه حيدريه نجف در سال 1383 هـ . ق با تحقيق و مقدمه محمد حسن جواهري، به چاپ رسيده است.

پي نوشت :

[1] . الذريعة، ج 3، ص 117.

منبع: مرکز مطالعات و پژوهش هاي فرهنگي حوزه علميه
/س