در فرهنگ مهدويت، از آغاز تا به امروز همواره زناني حضور داشته اند که تأثير آنان بر فرهنگ سازي مهدويت کاملاً محسوس و روشن است. اين مقاله مربوط به زندگي بانو جده (حديث) مادر امام حسن عسکري(ع) است.
جده مادر امام حسن عسکري(ع) است که به نام حديث يا حُديث نامش ثبت شده که بعد از شهادت امام حسن عسکري در قيد حيات بوده است.
احمد ابراهيم مي‌گويد ما به سال 262 به خدمت حکيمه خاتون رسيديم و پرسيديم حجت خدا بعد از امام حسن عسکري(ع) کيست؟ ايشان مي فرمايند حجت خدا حجت بن حسن(ع). گفتم ايشان کجا هستند؟ گفتند مستور و مخفي است. گفتم اگر به ايشان دسترسي نباشد، شيعيان به چه کسي بايد پناه ببرند؟ ايشان فرمودند به جده مادر امام حسن عسکري(ع). گفتم در مراجعه به يک زن، ما از که پيروي کنيم؟ وقتي امام حسن عسکري(ع) در بين ما نيست و آقا بقيه الله مخفي است و شما مي‌فرماييد ما به سراغ جده بريم. اکنون در اين مراجعه و ديدار با يک زن از چه کسي پيروي کنيم؟
گفتند از امام حسين(ع) که در روز عاشورا حضرت دستور دادند که آنچه از آقا فخر الساجدين، زين العابدين بپرسند از زينب کبري نقل بشود و بعد از آن در تمام اين مسير تا رجوع به مدينه، سؤالاتي که از حضرت زين العابدين مي‌پرسيدند، حضرت مي‌فرمودند عمه‌ام زينب، اين چنين مي‌فرمايد همه‌ي آن‌چه از امام سجاد(ع) صادر مي شد به استناد حضرت زينب کبري (س) بود به عنوان «سَتراً علي الحجة» که حجت خدا محفوظ بماند. که اين مطلب را علامه مجلسي در بحارالانوار جلد 51 ص 364 نقل فرموده است؛ هرچند منابع فراوان است و ما به عنوان نمونه يک مورد را ذکر مي‌کنيم.
حضرت جده در حرم عسکريين مدفون است. در اين حرم مطهر علاوه بر امام هادي(ع) و عسکري حضرت نرجس خاتون و حضرت جده (حديث) مدفون است. ايشان وصيت کرده بود مرا در خانه دفن کنيد. چون آن‌جا خانه‌ي امام بود.
وقتي خواستند ايشان را دفن کنند، جعفر آمد و سروصدا کرد و گفت من نمي‌گذارم ايشان را در خانه من دفن کنيد. همان‌جا بود که ديدند حجت خدا ظاهر شد و با صلابت گفت: اينجا خانه تو هست؟ و جعفر کنار رفت و حضرت جده (حديث) را دفن کردند و اين هم در جلد پنجاه و دوم بحارالانوار، ص 42 از جده نقل شده است.
پس اولين شاهد عيني ولادت حضرت، حکيمه خاتون است و دومين کسي که در اين رابطه براي ما به شدت مطرح است، حضرت جده، مادر امام حسن عسکري(ع) است که پناه شيعيان در آن دوران بود.
منبع: نشريه الکترونيک ساعت صفر
/خ