در فرهنگ مهدويت، از آغاز تا به امروز همواره زناني حضور داشته اند که تأثير آنان بر فرهنگ سازي مهدويت کاملاً محسوس و روشن است. اين مقاله مربوط به زندگي ماريه، کنيز خانه امام حسن عکسري(عليه السلام) است.
طبق آن‌چه در قسمت هاي قبل گفته شد، اولين شاهد عيني ولادت حضرت مهدي عليه السلام، حکيمه خاتون است و دومين کسي که در اين رابطه براي ما به شدت مطرح است، حضرت جده، مادر امام حسن عسکري(عليه السلام) است که پناه شيعيان در آن دوران بود.
از ديگر بانوان شاهدان عيني که در روزهاي نخست شاهد ولادت بوده‌اند و خدمت امام(عليه السلام) رسيده‌اند، ماريه، کنيز خانه‌ي امام عسکري(عليه السلام) بود.
اين‌که ما بر شاهد ولادت بودن، تأکيد مي‌کنيم براي اين است که حسين علي بهاء درباره‌ي علي محمد باب که بحث مي‌کند، مي‌گويد که اين را به چشم خود مي‌بينند و ايمان نمي‌آورند، در حالي که راوي ولادت آن آقايي که به او معتقد هستند، فقط يک زن است. البته ادب ايجاب مي‌کند که مسئله را پوشيده عرض کنم و بگويم وقتي اين آقاي علي محمد يا حسين علي مي‌‌خواستند متولد بشوند آيا به همه‌ي خبرگزاري‌ها خبر داده بودند؟ و آيا مادرشان اين‌ها را وسط چهارراه زاييده‌اند و همه‌ي فيلم گرفته‌اند از ولادتشان. اين طبيعي است که وقتي فرزندي در خانه‌اي متولد مي‌شود، يک يا دو نفر و آن هم از بانوان در حين ولادت حضور پيدا مي‌کنند. بعدها هست که هم‌سايه‌ها و بستگان مي‌آيند و اين نوزاد را مي‌بينند و خبرش پخش مي‌شود.
وجود مقدس حضرت بقية الله فقط در حال ولادت است که شاهدش فقط حکيمه خاتون بود و قابله‌اي که بعداً از او نام برده مي‌شود اما همان روز اول تعدادي از خدام و کنيزان اين بيت خدمت حضرت رسيدند که به تعدادي از اين‌ها اشاره کرده‌ايم و مي‌کنيم.
ماريه، از کنيزان خانه‌ي امام عسکري(عليه السلام) بود. يکي از برنامه‌هاي زندگي اهل بيت عصمت و طهارت اين بود که برده‌اي را مي‌خريدند و او را مدت‌ها تربيت مي‌کردند و بعد آزادش مي‌کردند. يعني بهترين کلاس تربيتي خاندان عصمت و طهارت اين بود که بردگاني را شايسته و لايق بودند مي‌خريدند و وقتي کاملاً آن‌ها را تربيت مي‌کردند، آزادشان مي‌کردند و اين‌ها سخن‌گوي خاندان عصمت و طهارت در ميان طايفه و خويشان خودشان بودند.
به همين دليل براي هر کدام از ائمه‌ي ما تعداد زياد از غلامان و کنيزان مطرح است. خانه‌اي که سه يا چهار نفر در آن زندگي مي‌کنند، ده يا بيست تا خادم که نمي‌خواهد. اما اين‌ها عمدتاً براي اين‌که آن‌ها را تربيت کنند. لذا بيش از ده کنيز در خانه‌ي امام عسکري(عليه السلام) مطرح است. مانند همين ماريه که در روز ولادت خدمت آن حضرت(عليه السلام) رسيده و مي‌گويد من ديده‌ام آقا با انگشت سبابه به طرف آسمان اشاره کرده و مي‌فرمايد: «الحمد لله رب العالمين و صلي الله علي محمد وآله» و بعد مي‌فرمايد: «زعمت الظلمة ان حجة الله باعزة» ستمگران خيال کردند که حجت خدا ديگر تمام شد و از بين رفت. «ولو اذن لنا في الکلام لزال الشک» اگر به ما اجازه سخن گفتن داده شود، هرگونه شک و ترديد از بين مي‌رود.» اين را مرحوم شيخ طوسي در کتاب «الغيبة» ص 245 با سلسله‌ي اسنادش از ماريه، کنيز خانه‌ي امام عسکري(عليه السلام) نقل فرموده.
منبع: نشريه الکترونيک ساعت صفر
/خ