در سالروز عيد غدير در هيجدهم ذيحجه سال 1216 هجري قمري امير سعود بن عبد العزيز وهابي با سپاهي متشکل از بيست هزار مرد جنگي به شهر کربلا حمله ور شد.
کربلا در اين ايام در نهايت شهرت و عظمت بود و زائرين ايراني و ترک و عرب بدان روي مي آوردند.
«سعود» پس از محاصره شهر سرانجام وارد آن گرديد و کشتار سختي از مدافعين و ساکنين و زنان و کودکان آن نمود و برخي عدد کشته شدگان را يکصد و پنجاه هزار تن!
نوشته اند و مي گويند جوي خون در کوچه هاي کربلا به راه افتاد و جالي اين که اسم اين کار را «جهاد في سبيل الله» و مبارزه بار نشر توحيد مي گذارند!
• پس وهابي ها حرم مطهر حسين بن علي عليه السلام فرزند حضرت زهرا دختر پيامبر را ويران نموده و ضريح مبارک آن حضرت را از جاي خود کندند و … حبيب بن مظاهر را سوزاندند و تمام ذخائر و نفائس حرم حسيني را چپاول کرده و اسبانشان را در صحن حرم مطهر بستند و در حرم شريف قهوه دم کردند و آن چنان در حرم مطهر،فساد و ويراني بار آوردند که فاجعه کربلا و حادثه روز حره و کردارهاي بني اميه و متوکل عباسي تکرار شد.
کربلا پس از اين حادثه به وضعي درآمد که شعرا براي آن مرثيه مي گفتند.وهابيها در مدت متجاوز از دوازده سال،گاه و ناگاه به شهر کربلا و اطراف و همين طور به شهر نجف حمله مي کردند و غارت و کشتار مي نمودند.
وقايع کربلا را بسياري از مورخان شرق و غرب و حتي مورخان سعودي نوشته اند.مي توانيد به کتابهاي تاريخ المملکه العربيه السعوديه،عنوان المجد في تاريخ نجد،تاريخ العربيه السعوديه نوشته دانشمند مشرق«ناسي ليف»و مفتاح الکرامه سيد جواد عاملي و کتب ديگري مراجع فرماييد.
- در نهم ماه صفر در سال 1221 شبانگاه قبل از صبح،وهابيان به نجف حمله کردند و اهالي نجف را غافلگير نمودند حتي برخي از وهابيان از ديوار سور نجف بالا آمدند و نزديک بود شهر نجف را متصرف شوند و حرم شريف اميرالمؤمنين علي عليه السلام را تخريب نمايند که از اميرالمؤمنين علي عليه السلام کرامات آشکار شد و معجزات روشن ظاهر گشت و از سپاهيان وهابي بسياري کشته شدند و نااميد برگشتد.
در جمادي الثاني سال 1222 وهابيان به بيست هزار جنگجو – بلکه بيشتر- شبانه به نجف حمله کردند ولي با مقاومت مردم روبرو شدند و به شهر حله حمله کردند و سپس به کربلا حمله نمودند و اين شهر را در روز روشن محاصره کردند.اهالي کربلا پشت دروازه شهر مقاومت کردند کشته ها دادند و از دشمن نيز بکشتند و سرانجام وهابيان بازگشتند و در عراق فساد و تباهي راه انداختند.
• در شعبان و رمضان 1225 وهابيان غزه،که توانايي حمله به شهرهاي نجف و کربلا را نداشتند،اطراف نجف اشرف و کربلا را احاطه کرده و راه ها را بستند و در امتداد دو فرسنگ يا بيشتر از کوفه تا کربلا زائرين را محاصره کرده بودند و زائرين امام حسين و اميرالمومنين علي عليه السلام را که از زيارت نميه شعبان به وطن هاي خود باز مي گشتند اموالشان را غارت نموده و به قتل مي رساندند.
• در سالهاي 1345 و 1346 نيز بارها وهابيان به نواحي مختلف عراق حمله برده و قتل و غارت مي کردندو گوسفندان و احشامشان را مي گرفت و خودشان را هم کشتار مي کردند.سرانجام کار به جايي کشيد که عراقي ها به دولت انگليس شکايت کرده و گفتند يا شما جلوي وهابيها را بگيريد و يا ما خود شخصا از خويشتن دفاع کنيم که در پايان هواپيماي لشکر عراق وهابيان را عقب راند.
• در روز عاشوراي 1425 هجري قمري وهابيان با نام گروه القاعده با انفجارهاي متعدد در کربلاي معلي ما بين صفوف عزاداران حسيني فاجعه کربلا را تکرار نمودند که باعث به شهادت رسيدن تعداد زيادي از عزاداران اعم از مرد و زن و بچه شد.
• در روز 25 رجب 1426 هجري قمري مصادف با شهادت امام موسي کاظم عليه السلام وهابيان با نام گروه القاعده با پخش غداهاي مسمون و ايجاد ترس و رعب و انفجارات متعدد در کاظمين ما بين صفوف عزاداران امام موسي کاظم جنايت ديگري را مرتکب شدند که باعث به شهادت رسيدن حدود 1500 نفر اعم ا ز مرد و زن و بچه شد.
• پس از اشغال عراق توسط امريکا و متحدانش،وهابيان از اين فرصت ايجاد شده توسط اربابانشان استفاده کردند و براي اقامه اعتقادات شومشان و ضربه زدن به اسلام و ايجاد تفرقه بين مسليمن بارها و بارها مردم مظلوم عراق اعم از شيعه و سني ما عرب و کرد،زن و مرد،بزرگ و کوچک،پير و جوان را هدف اقدامات تروريستي خود قرار داده اند و آنها را به خاک و خون کشيده اند به حدي که قلم از ذکر آنها ناتوان و شرمسار است.

جنايات وهابيت در طائف

در ذيعقده سال 1217 هجري قمري پس از جنگهاي متعددي که بين اهالي طائف و سپاه وهابيان جنايتکار رخ داد سرانجام اهالي طائف تسليم شده و درخواست عفو و امان نمودند ولي وهابيان خيانتکار پس از ورود به قلعه طائف با هر کسي که مصادف مي شدند به قتل مي رساندند و زمين قلعه را با خون مردان،زنان و کودکان رنگين کردند.وهابيان حتي به کودکاني که در گهواره آرميده بودند و اطفال شيرخواري که در آغوش مادرانشان بودند رحم نکردند و همه را سر بريدند و به خاک و خون کشيدند و گروهي ا زمردم را که از شهر خارج شده و فرار کرده بودند دنبال کردند و کشتند.پيکر چاک چاک آن بينوايان را طعمه جانوران نموده، آنچه مال و ثروت يافتند به يغما بردند و مجددا سه روز بعد وهابيها براي افرادي که در داخل خانه ها مخفي شده بودند امان نامه فرستادند و اين بار نيز وهابيها خيانت کرده و اين افراد بيجاره را که اکثريت آنها را زنان و کودکان تشکيل مي دادند لخت کرده و به مدت 12 روز بدون آب و نان بر فراز تپه اي محاصره نمودند،گاهي با چوب و چماق آنها را مي زدند و گاهي سنگ جاف به سوي آنها پرتاب مي کردند و سرانجام پس از 12 روز سلحشوران دلاور اهل طائف که تا آخرين نفس سنگر خود را ترک نکرده بودند، و ديگر اندوخته غذايي و رزمي نداشتند به وعده هاي مزدورانه وهابيهاي بي ايمان اعتماد کرده و با دست خالي از سنگرهاي خود بيرون آمدند و هابيها اينها را نيز بر فراز تپه قرار دادند و همگي را از دم شمشير گذراندند و مدت 16 روز پيکرهايشان بر فراز تپه طعمه درندگان و پرندگان بود.
پس از اين قتل عام ها، وهابي ها در جستجوي خانه به خانه آنچه از مال و منال يافتند غارت و سرقت نمودند و به دنبال به دست آوري اموال تمام خانه هاي شهر و حتي توالت ها را کندند و کتابهاي خطي نفيس و ديگر از قبيل قرآن کريم،کتب تفسير،حديث و ديگر علوم قرآني و اسلامي همگي در زير پاي چکمه پوشان وهابي لگدمال شد،جلدهاي چرمي گران قيمت که توسط هنرمندان اسلامي براي مصاحف شريفه تهيه شده بود در طول قرون و اعصار همانند مردمک ديدگانشان از آنها محافظت مي کردند تبديل به کفش و چاروق گرديد.
وهابيها چون ا ز قتل عام مردم طائف و تقسيم غنائم جنگي فارغ شدند،براساس عقايد پوچ و باطلشان تمامي گنبد و بارگاهها و قبور متبرکه و مراقد مطهره و مساجد و مدارس ديني را ويران نموده و با خاک يکسان نمودند و حتي قبر شريف بسياري از صحابه و علما را نبش نموده و بي حرمتي نمودند.
مجددا وهابيان در سال 1343 هجري قمري طائف را محاصره کردند و به زور وارد طائف شدند و مردم را اعم از مرد و زن و اطفال از دم تيغ گذراندند و رقم کشته شدگان که در ميان آنها علما و صلحا کم نبودند نزديک دو هزار نفر بود.آنها اموال مردم را غارت کردند و چنان کارهاي زشت مرتکب شدند که از شنيدن آنها مو بر بدن انسان راست و دل هر انساني کباب مي شود.چنانکه شافعي ها و برخي پرده داران و خدمتگزاران کعبه مکرمه که براي ييلاق به طائف آمده بودند ديده مي شدند.طبق متون به دست آمده وهابيان آن چنان جناياتي مرتکب شدند که زبان از بيان و قلم از جريان شرم دارد.

جنايات وهابيون در سوريه

در سال 1225 هجري قمري وهابيان به شام (سوريه فعلي) يورش بردند و دارائي همه مردم را تاراج کردند و غلات را سوزاندند و مردمان بي گناه را کشتند و زنان را اسير کردند و کودکان را به قتل رساندند و خانه ها را ويران ساختند و فساد و آشوب به راه انداختند.

جنايات وهابيان در اردن

در سال 1343 جمعي از وابيها ناگهان به اردن حمله بردند و به مردم بي اطلاع و بي خبر«ام العمد» و همسايه آن هجوم آوردند و مردان و زنان بي گناه را کشتند و غارت کردند ولي طولي نکشيد که با رانده شدن برخي و اسارت برخي ديگر عقب نشستند پس اسيران وهابي به فرمان انگليس آزاد شدند و به پناهگاههايشان رسانده شدند.
مجددا در سال 1346 وهابيان با سپاهي متشکل از سي هزار نفر به اردن حمله کرده و قتل و غارت و خونريزي به راه انداختند.

جنايات وهابيان در يمن:

در سال 1341 وهابيان با حجاج يمني که خلع سلاح بودند و هيچ گونه وسيله دفاعي با خود نداشتند رو برو شدند.آنان ابتدا با حجاج همراه شدند و به ايشان امان دادند ولي بعدا نيرنگ به کار بردند و وقتي که به دامنه کوه رسيدند وهابيان در قسمت بالا و پهناي کوه قرار گرفتند و حجاج يمني در پايين کوه قرار گرفتند سپس وهابيان دهانه توپ ها را به سوي حجاج يمني گرفته و همه را به گلوله بستند و تمامي حجاج يمني را که هزار نفر بودند کشتند به جز دو مرد که فرار کردند و جريان کشتار وحشيانه حجاج يمني را به دست وهابيان به اطلاع مردم رساندند.

جنايت وهابيان در حج و تعطيلي حج

در سال 1219 به سبب فتنه و آشوبهايي که وهابيان در مسير حجاج و عرفات ايجاد کرده بودند و محاصره مکه توسط وهابيان حتي يک تن از حجاج نتوانستند به زيارت کعبه بيايند.
در سال 1220 هجرق قمري که وهابيها بر مکه تسلط پيدا کرده بودند عراقي ها از حج و زيارت خانه خدا ممنوع شد.
در سال 1221 نماينده وهابي ها نزد سرپرست حجاج شامي آمده و گفت: به شرط عدم همراه داشتن محمل اجازه ورود به مکه و انجام حج را خواهيد داشت و در نتيجه حاجيان شامي از همان محل به شام برگشتند و آن سال حج را برگزار نکردند.
در سال 1221 محمل مصري ها به دست سعود حاکم وهابي ها آتش زده شد و پس از پايان برنامه حج کسي از طرف سعود ندا در داد که سال ديگر کسي که ريش بتراشد نبايد به حج بيايد و ضمنا اين آيه قرآن را خواند «يا أيها الذين آمنوا انما المشرکون نجس فلا يقربوا السمجد الحرام بعد عامهم هذا» ترجمه: اي مؤمنان بدانيد که مشرکان پليدند پس از اين سال ديگر به مسجد الحرام نزديک نشوند.و از همين سال کاروان حج شامي ها و مصري ها و به طور کلي غير از وهابيان به اتهام شرک از اقامه حج و زيارت خانه خدا ممنوع شدند.
بنابراين کاروان حجاج عراقي از سال 1220 و کاروان حجاج شامي از سال 1221 و کاروان مصر از سال 1222 قطع گرديد.بدين ترتيب برنامه حج از عراق چهار سال ، از شام سه سال و از مصر دو سال قطع شد تا اينکه در سال 1224 هجري قمري نخستين دولت سعودي و وهابي سرنگون شد و مدينه منوره و مکه معظمه از آلودگيهاي وهابيان پاک شد و حج آزاد گشت.
به واسطه حمايت هاي انگليس مجددا با تشکيل دومين دولت سعودي و تسلط مجدد وهابي ها بر مدينه منوره و مکه معظمه در سال 1924.م محدوديت هايي براي حجاج ايجاد شد.
در سال 1341 وهابيان با حجاج يمني که خلع سلاح بودند روبرو شدند و به آنان امان دادند ولي بعدا خيانت کرده و وقتي که به کوه رسيدند از کوه بالا رفته و دهانه توپ ها را به سوي حجاج يمني گرفته و تمامي حجاج را که هزار نفر بودند کشتند.
در سال 1343 هجري قمري به دليل جنگ ميان وهابيان و اهالي مکه و جده در اين سال نير برنامه حج کاملا تعطيل گشت.
6 ذي الحجه – در سال 1344وهابيان به دليل حرام دانستن برخي اعمال حجاج مصري در مني،مصريان را به سنگ بسته و عده اي از حجاج مصري را کشتند.
در سال 1407 وهابيان به حجاج ايراني و سوريه اي و لبناني،در ايام حج و در مکه – حرم امن الهي- به جرم سر دادن فرياد برائت از مشرکين و کفار حمله کردند و کشتار فجيعي از حاجيان در حال احرام و در حرم امن الهي کردند و مکهاين حرم امن الهي را بر شور اربابان انگليسي و امريکايي خود ناامن نمودند و ايرانيان را عزادار و قلب مسلمانان آزاده جهان را جريحه دار نمودند و ايرانيان را به مدت 3 سال از به جا آوردن اعمال حج محروم نمودند.
وهابيان را در تعطيلي حج و کشتار حجاج نبايد سرزنش کرد چرا که آنان فقط به قولي که محمد بن عبد الوهاب به … و انگليسي ها در مانع شدن مردم از حج داده است عمل مي کنند!!!

جنايات وهابيان در افغانستان:

در اواخر سال 1372 شمسي شخص وهابي به نام طالبان در افغانستان وارد صحنه نبرد گرديد و با گوويج از سوي کشور پاکستان و عربستان سعودي و آمريکاي ام الفساد تقويت شد ودر شهريور 1375 شمسي کابل پايتخت افغانستان را تصرف کرد و سپس به کشتار مسلمانان مجاهد و مجاهدان شيعي مذهب روي آورد. و صدها هزار مسلمان را به خاک و خون کشيد و باعث عقب ماندگي افغانستان شد.جهت اطلاع خوانندگان چند نمونه از کشتار بيرحمانه و جنايات ضد اسلامي و انساني طالبان ذکر مي گردد.
در جهاد سال 1377 شمسي اجلاسيهاي در پيشاور تشکيل دادند و 160 نفر از مفتي هاي درباري مزدور اهل سنت و وهابي جمع شده و به رايزني پرداخته و سرانجام فتوائي را صادر کردند که همه مردان شيعه و پسر بچه هاي شيعه بالاي هفت سال به قتل برسند و زنان و دختران و پسران کمتر از هفت سال شيعه به عنوان برده و کنيز به اسارت درآيند، پس از صدور فتواي ملاهاي مزدور و از خدا بي خبر کشتار و قتل و غارت شيعيان توسط حکومت طالبان آغاز گرديد.
در روز شنبه 17/5/1377 شمسي زنان و مردان و کودکان شهر مزار شريف از روي بامها به رگبار بسته شدند و اهالي شهر را قتل عام کردند و پس از آن به بيمارستانها رفته و بيمارهاي شيعه مذهب را روي تخت خواب بيمارستان به شهادت رساندند و در روز دوشنبه 19/5/1377 شمسي اجساد هزاران شيعه روي زمين انباشته شده و طعمه درندگان شده بود.
در شهر ميمنه هم طالبان به محله شيعيان رفته و تعداد زيادي از زنان و مردان و کودکان آنان را در تکيه خان جمع کرده و بر سر آنها نفت ريخته و طعمه حريق نمودند.
ملا منان نيازي در سخنراني خود رسما اعلام کرد که هر کس يکي از اهالي هزاره يا يک شيعه را در خانه خود پنهان کند ما آن خانه را با اهلش به آتش مي کشم.سپس گفت:اميرالمؤمنين ما(يعني ملا عمر)براي مردم مزار شريف عفو عمومي داده اما اين عفو شامل شيعه ها و هزاره اي ها نمي شود.
در سنگچارک و بلخاب و باميان و يروان و کاپيسا و … شکم بانوان حامله شيعه را پاره مي کردند و جنين آنان را بيرون آورده و سرش را مي بريدند.زبان مردان و پستان زنان شيعه را نيز مي بردند و چشمهاي آنان را از حدقه بيرون مي آوردند.(اين مطالب در ابتداي عنوان «جنايات افغانستان» بيايد:
در روز جمعه عاشوراي سال 1267 هجري قمري شيعيان قندهار در حسينيه ها جمع و سرگرم عزاداري براي عترت طاهره و ذراري پاک پيغمبر و سبط رسول الله صلي الله عليه و آله و سلم بودند که ناگهان وهابيان جنايتکار و سني هاي متعصب با انواع اسلحه به حسينه ها وارد شدند و جمع کثيري از شيعيان بي دفاع حتي اطفان آنان را به فجيع ترين وضعي به قتل رسانيدند و اموالشان را به تاراج بردند و سالها شيعيان آزادي عمل نداشتند و حتي در روزهاي عاشورا دو،سه نفري در سردابهاي خانه ماجراي ريحانه رسول الله و مقتولين و مظلومين کربلا عزاداري مي نمودند(1)
(1) نقل از شبهاي پيشاور- چشمديدها تأليف عبد القيوم فدوي – عزاداري سنتي شيعيان.

جنايات وهابيان در پاکستان:

در سال 1979 ميلادي با تأسيس سپاه صحابه – اين ارتش نظامي و تروريستي- در کشور پاکستان تا به امروز هزاران نفر از شيعيان مظلوم و بي گناه پاکستان اعم از مزد و زن و پير و جوان به جرم داشتن مذهب حقه تشيع و دفاع و حمايت از ولايت اهل بيت رسالت عليهم السلام به دست «سپاه صحابه» و «لشکر جنگ لي»که از عمال وهابيت مي باشند در نقاط مختلف پاکستان ترور شده و به شهادت رسيده اند.
مزدوران کوردل وهابي سپاه صحابه،هر روز تني جند از شيعيان شيفته و عاشقان دلسوخته حسيني را به شهادت مي رسانند و غالبا مغزهاي متفکر را نشانه مي روند.تعداد جوانان و فرهيختگان شيعه،که با ترور ناجوانمردانه سپاه صحابه،شربت شهادت نوشيده و به پيشواي محبوب خود حضرت اباعبدالله الحسين پيوسته اند از شعار بيرون است.
بر اساس گزارش «هرالد» گروه وهابي سپاه صحابه در شهر «هري پور»يک حسينيه،شش خانه و دو مغازه شيعيان را به آتش کشيدند،در شهر «مالو والي»به حسينيه شهر حمله کرده و گروهي را مجروح و شهيد نمودند،و در «کوهات»نيز با نارنجک به حسينيه شهر حمله کردند و شعيان را به شهادت رساندند و در«حيدر آباد» به دسته عزاداران حمله ور شده،24 نفر را مجروح و شهيد نمودند و در 4 جمادي الاول 1424 هجري قمري به مسجد جامع کويته حمله نموده و بيش از پنجاه نفر از نمازگزاران را به جرم ارادت به خاندان عصمت و طهارت به خاک و خون کشيدند.و در ميان شهدا تعداد بسياري زن و بچه به چشم مي خورد.(1)
(1) نقل از کتاب عزاداري سنتي شيعيان.

جنايات وهابيان در مکه

در هشتم ماه محرم سال 1218 وهابيان سرانجام با تهديدات و ادعات فراوان وارد مکه معظم شدند و تمامي مسلمانان و اهالي مکه را کافر خواندند مادامي که به فرقه ضاله وهابيت نپيوندند و عصر همان روز سعود حاکم وهابي ها گفت:فردا اين قبه و بارگاه ها و اين بت هايي را که درست کرده ايد بدست خود ويران کنيد تا براي شما جز خدا معبودي نماند. صبح فردا وهابيان متحجر و خرافي به همراه مردم مکه که از ترس وهابيان را همراهي مي کردند،بيل و کلنگ به دست راه افتادند و گنبدهاي زيادي را که در گورستان مقلي بود با خاک يکسان کردند آن گاه گنبد زادگاه حضرت رسول و فاطمه زهرا و گنبد و بارگاه حضرت خديجه ام المؤمنين و عبد المطلب و حضرت ابوطالب را خراب کردند.در تاريخ حيرتي آمده:«وهابيان گنبد روي زمزم و نيز گنبدهايي را که در اطراف کعبه قرار داشت ويران کردند.»
وهابيان تمام مکانهايي را که مزار صالحان در آنها قرار داشت جستجو کردند و آنها را خراب نمودند.آنان موقع خراب کردن سرود مي خواندند و طبل مي زدند و آواز مي خواندند و در دشنام به صاحبان قبرها ره افراط مي سپردند و مي گفتند:«ان هي الا اسماء سميتموها» يعني اين ها نام هايي است که شما از پيش خود در آورديد. حتي گفته شده آنها روي قبر سيد محبوب بول کردند! سه روز نگذشت که تمام آثار و اماکن تاريخي اسلام که بيانگر فرهنگ و تمدن درخشان اسلامي بود ويران شد و از برگزاري نمازهاي متعدد در مسجد الحرام جلوگيري به عمل آمد و ذکر صلوات بر پيامبر و ذکر يا ارحم الراحمين پس از اذان جلوگيري نمودند و به علماي مکه دستور دادند که عقايد و کتابهاي محمد بن عبدالوهاب را بر مردم تشريع نموده و کتاب «کشف الشبهات»او را تدريس نموده و مخالفت نمودند و بر مردم مکه جور و ستم فراوان روا داشتند و بر اثر همين اذيت و آزارها سرانجام مردم مکه با کمک شريف غالب (والي جده) توانستند وهابيها را از مکه بيرون برانند ولي مجددا وهابيان در سال 1219 ق با چند گروه از نواحي مختلف به سوي مکه معظمه حمله ور شده،شهر مکه را به محاصره خود درآوردند. در اين محاصره که ماه به طول انجاميد، اهالي مکه فشارهاي طاقت فرسايي را متحمل شدند به صورتي که در اوايل محاصره،گوشت پرندگان چون کبوتر،در اواسط گوشت حيواناتي چون گربه و سگ و در اواخر گياهان و برگ درختان به عنوان رفع گرسنگي مورد استفاده قرار مي گرفت تا بدانجايي رسيد که مردم از ترس اينکه مبادا وهابيان بر آنها تسلط پيدا کنند از شدت گرسنگي مي مردند،برخي همين طور کهراه مي رفتند مي افتادند و مي مردند و مرده بچه ها کوچه ها را پر کرده و حتي صف اول نماز جماعت در مسجد الحرام به دشواري پر مي شد و سرانجام اهالي مکه ناچار به امضاي مصالحه با وهابيان در سال 1220 هجري قمري شدند و وهابيان تا سال 1224 هجري قرمي بود مکه تسلط داشتند و در اين مدت اذيت هاي فراواني را بر مردم مکه روا داشتند.از دانشمندان اهل سنت توسط وهابيان بي دليل به شهادت رسيدند و بسياري از اعيان و اشراف بدون هيچ اتهامي به دار آويخته شدند و هر که در اعتقادات مذهبي ثابت قدم بود به انواع شکنجه ها تهديد مي شد و در مدت اين چهار سال حج تعطيل شد تا اينکه دولت عثماني به کمک اهالي مکه آمده و در سال 1224 هجري قمري سرزمين مقدس مکه را از لوث وهابيان جنايتکار پاک نمود.
مجددا با حمايتهاي سخاوتمندانه نيروهاي انگليسي وهابيان در سال 1343 وارد شهر مکه شدند و جنايات خود را از سر گرفتند و در همان سال برنامه حج تعطيل گشت و در سال 1344 وهابيان برخي از اعمال حجاج مصري را در مني حرام دانسته و آنها را به سنگ، بستند و عده اي از حجاج مصري را در مني کشتند.
6 ذي الحجه در سال 1407 وهابيان حجاج ايراني و حجاج آزاده ديگر کشورها را به جرم سر دادن فرياد برائت از مشرکين در مکه به خاک و خون کشيدند و حرم امن الهي را به دستور اربابان خود(آمريکا و انگليس و اسرائيل)با خون حجاج رنگين نمودند.

جنايات وهابيان در مدينه:

در سال 1220 سعود حاکم وهابي ها پس از تصرف مکه دو گردان وهابي به قصود مدينه به سوي دار الهجره رسول اکرم گسيل داشت و نامه اي براي اهالي مدينه فرستاد که آنان را به اطاعت از خود ترغيب نمايد ولي اهالي مدينه بر اثر جنايات وهابيان در طائف دچار وخشت شدند و به نامه سعود بن عبد العزيز جواب ندادند و در نتيجه سپاهيان وهابي مدينه را محاصره نمودند و راههاي ورودي مواد غذايي و بشر چشمه «زرقا» را و يران نمودند و بدين ترتيب اهالي مدينه را دچار قحطي، گراني و بي آبي نمودند و پس از ماهها اهالي مدينه مجبور به تسليم و قبول شرايط وهابيان شدند ولي هرگز از ظلم و تعدي وهابيان رهايي نيافتند.
در سال 1221 وهابيان کليه جواهرات و اشياي گرانبهاي حرم مطهر پيامبر و حرم مطهر ائمه بقيع عليهم السلام را به غارت بردند آنان سه عدد قرآن نفيس چهار صندوق مملو از جواهرات مرصع به الماس و ياقوت گرانبها به غارت بردند و از جمله اشياي غارت شده عبارت بود از چهار عدد شمعدان زمردين،که به جاي شمع در آنها يک قطعه الماس شب ها و درخشنده بود سيصد دانه مرواريد بزرگ،يک پارچه سنگ زمرد بزرگ،يک ظرف طلا و حدود صد قبضه شمشير با غلاف هاي مطلا به طلاي خالص و مرصع به الماس و ياقوت با دسته هايي از زمرد و پشم و با آهني از «موصوف»که نام خلفا و شاهان گذشته روي آنها کنده کاري شده بود که ابدا نمي شد آنها را قيمت گذاري کرد.
وهابيان پس از اين عمل قبيح مردم را از زيارت قبر پيامبر منع و جلوگيري نمودند و بسياري از گنبد و بارگاههايي را که در شهر مدينه و بقيع بود ويران کردند و در سال 1221 زوار شامي و در سال 1222 زوار مصري از زيارت مدينه منوره و حرم پيامبر اکرم ممنوع شدند.
سرانجام وهابيان پس از چهار سال قتل و غارت جور و ستم بر اهالي مدينه با حمله عثمانيها از بين رفتند.
ولي متأسفانه مجددا در سال 1343 هجري قمري وهابيها با حمايتهاي بي دريغ و سخاوتمندانه انگليسي ها به مدينه منوره وارد شدند و با گرفتن فتواي زور از علماي مدينه بر جواز ويران کردن قبور و زيارتگاهها در هشتم شوال 1343 هجري قمري تمامي گنبدها و بارگاه ها و ضريح هايي که در مدينه و اطراف آن بود ويران کردند از جمله ويراني ها وهابي ها در مدينه عبارتند از خراب کردن گنبد و بارگاه حضرت عبدالله پدر رسول الله و حضرت آمنه مادر رسول الله و مزار همسران پيامبر و مزار اسماعيل بن جعفر الصادق و ديگر بزرگان و حتي گنبد مرقد مطهر نبوي را هم به توپ بستند و از همه اين موارد دردناکتر تخريب گنبد و بارگاه مضاجع مطهره ائمه بقيع عليهم السلام و اهل بيت رسول الله بود وهابيان حتي ديوارها و صندوق و ضريحي را که روي قبرهاي شريف قرار داشت و براي آن هزار ريال مجيدي صرف شده بود.
کاملا از بين بردند و از اين زيارتگاه جز تلي از سنگ و خاک باقي نگذاشتند. و 8 شوال 1343 هجري قمري به خاطره اي تلخ و دردناک براي جهان تشيع تبديل گشت.

تخريب آثار تاريخي و باستاني اسلام:

اينک جهت رعايت اختصار توجه خوانندگان ارجمند را به فهرست برخي از آثار و اماکن تاريخي اسلام که بيانگر فرهنگ و تمدن اسلامي بود و به واسطه تحجر و کوته فکري فرقه ضاله وهابيت ويران شده جلب مي کنيم :
• بارگاه و مسجد حضرت حمزه سيدالشهداء در احد
• بارگاه ام المؤمنين حضرت خديجه کبري بنت خوليد عليها السلام.
• بارگاه آمنه بنت وهب مادر پيامبر گرامي اسلام
• بارگاه حضرت ابوطالب پدر گرامي اميرالمؤمنين
• بارگاه حضرت عبدالمطلب جد پيامبر گرامي اسلام و اميرالمؤمنين
• بارگاه حضرت حوا در جده
• بارگاه حضرت عبد الله پدر پيامبر در مدينه
• بيت الاحزان،خانه اي که حضرت زهرا عليها السلام در آنجا در سوگ پدرش مي گريست.
• مسجد سلمان در مدينه منوره
• خانه حضرت زهرا عليها السلام در کوچه حجر در مکه مکرمه
• جايگاه نفس الزکيه در مدينه منوره
• خانه رسول الله در مدينه،خانه اي که حضرت هنگام هجرت به مدينه در آنجا مستقر شد.
• خندقي که مسلمانان در جنگ خندق حفر نمودند
• بارگاه پيامبر خدا،يسع عليه السلام،در روستاي اوجام در قطيف
• مسجد جوانان در احساء،دومين مسجدي که پس از مسجد رسول الله در آن نماز جمعه برگزار شد.
• مسجد عباس بن علي در روستاي مطيرفي در احساء
• زادگاه پيامبر اسلام،خانه اي که در آن پيامبر گرامي اسلام در شعب هواشم در مکه مکرمه متولد شد
• خانه ام المؤمنين حضرت خديجه بنت خويلد در مکه مکرمه
• مسجد الشمس در مدينه منوره محل يکي از معجزات بزرگ رسول خدا
• خانه حمزه بن عبد المطلب عموي گرامي پيامبر
• خانه ارقم،که پيامبر و يارانش در آغاز بعثت در آن گرد مي آمدند
• بارگاه شهداي بدر و جايگاهي که براي پيامبر در غروه بدر نصب نمودند
• خانه حضرت علي عليه السلام که امام حسن و امام حسين عليهم السلام در آن متولد شدند
• ديوار اطراف شهر مدينه منوره
• خانه حضرت امام جعفر صادق در مدينه منوره
• محله بني هاشم در مدينه منوره
• مسجد تنبه الوداع
• مسجد البغله و بسياري ديگر از بقاع متبرکه و اماکن مقدسه
• قرستان المعلي در مکه مکرمه که بارگاه و مقبره برخي از اهل بيت علهيم السلام و ياران پيامبر در آن قرار دارد.
• نشانه ورود و خروج فاطمه بنت اسد مادر اميرالمؤمنين پس از تولد آن حضرت از کعبه
• بارگاه هاي متعدد در قبرستان بقيع
• بارگاه ملکوتي ائمه بقيع عليهم السلام
نکته قابل توجه اينکه اين ويرانگري هاي آثار تاريخي اسلام در حالي صورت مي گيرد که رژيم سعودي و وهابيان از آثار يهوديان در مدينه منوره حافظت و نگهداري مي کنند؛ و با نصب تابلوهاي هشدار دهنده مردم را از نزديک شدن به آنها باز مي دارند.
/خ