اغلب سيگاري‌ها معتقدند که کشيدن سيگار بعد از خوردن يک وعده غذايي يکي از بهترين لذات زندگي آنهاست.
اين لذت از زماني که براي چند لحظه پشت ميز کار را ترک مي‌کنند تا سيگاري روشن کنند و به قول خودشان خستگي را از تن بيرون کنند هم بيشتر است.
در حالي که سيگاري‌ها هزاران دليل را براي شما که آنها را از خطرات جاني اين ماده آگاه مي‌کنيد سر هم مي‌سازند تا شما را قانع کنند، يک موضوع مي‌تواند به همه سئوالات پاسخ دهد: آنها معتاد به نيکوتين هستند.
بيشتر مردم با اين جمله آشنا هستند و آن را زياد شنيده‌اند اما شايد دانستن معناي واقعي آن خالي از لطف نباشد. نيکوتين مايعي بي‌رنگ در تنباکوست که وقتي آتش مي‌گيرد به رنگ قهوه‌اي در مي‌آيد و اين همان ماده اعتيادآور است.
تکنولوژي‌هاي بسياري وجود دارد که نيکوتين را از سيگارها خارج کند. اما شرکت‌هاي ساخت تنباکو اين حقيقت را انکار نمي‌کنند که اگر اين کار ار انجام دهند و خاصيت اعتياد اين ماده کم شود خريدارها به شدت کاسته خواهند شد و اين به ضرر آنهاست.
با اين حال اصلا عجيب نيست که دست کم يک سوم افراد سيگاري آرزو دارند که از شر اين اعتياد خلاص شوند اما مدعي هستند که توانايي انجام آن را ندارند. از هر 10 فرد سيگاري تنها يک نفر مي تواند سيگار را ترک کند که آن هم معمولا به خاطر ابتلا به سرطان ريه مجبور به اين کار شده‌است.[چطور سيگار را ترک کنم؟]
علت مهم اين موضوع آن است که هر سيگار به اندازه دو ميلي‌گرم نيکوتين دارد در نتيجه فردي که در روز يک پاکت سيگار مي‌کشد تقريبا 250 بار نيکوتين را روانه مغزش مي‌کند. پس ترک کردن سيگار در مورد يک بسته سيگار نيست در واقع سختي کار آن 250 مقدار نيکوتين است وارد مغز شده و کار را بسيار دشوار ساخته است.
اعتياد به نيکوتين:
انسان‌ها سال‌هاي سال است که نيکوتين را به بدنشان وارد مي‌کنند. نيکوتين در آمريکا متولد شده و زماني که اين کشور آن را با رنگ و طرح‌هاي مختلف به بازار داد خيلي زود روانه اروپا و تمامي جهان شد. حدود سال‌هاي 1600 بود که اولين بار پزشکان در مورد خواص بسيار بد سيگار بر بدن انسان ها هشدار دادند و صدها سال طول کشيد تا بلاخره شرکت‌هاي ساخت سيگار حاضر شدند تا برچسب خطرناک بودن را روي محصولاتشان بچسبانند.
واقعيت آن است که نيکوتين روي مغز تاثير مي‌گذارد اين تاثير روي هورمون‌هايي است که به شما مي‌گويد غذايي که مي‌خوريد خوشمزه و دلچسب است. تاثير ديگر نيکوتين روي محل‌هايي همچون حافظه افراد است. جايي که حتي مي‌تواند شما را با احساس سر حالي و يا تمرکز بيشتر مواجه کند.
نيکوتين همچنين مقدار "اندورفين" را بالا مي‌برد. اندورفين‌ها پروتئين‌هايي هستند که شما را با احساس سرخوشي آشنا کرده‌اند. اگر سيگاري باشيد وقتي شما هنگام شب خواب هستيد اين مقدار پائين مي‌آيد و وقتي بلند مي‌شويد ناخودآگاه به طرف سيگار مي‌رويد به همين علت است که يک سوم سيگاري‌ها تا 10 دقيقه پس از بيدار شدن از خواب اولين سيگار خود را روشن مي‌کنند.
مقدار نيکوتين موجود در تنباکو سبب مي شود تا سيگاري‌ها ميل به سيگار کشيدن را همواره با خود داشته باشند. زماني که شرکت" مالبرو "مقداري شکر به نيکوتين اضافه کرد سبب شد تا با سوختن شکر ماده شيميايي به نام استالدهيد توليد شود.
زماني که آدامس‌هايي براي ترک سيگار استفاده مي‌شود اين مواد مي‌تواند کشش فرد را به نيکوتين کم کند اما به استالدهيد کار زيادي ندارد و اين ترک سيگار را ناخوشايندتر و سخت‌تر مي‌کند.
نکته ديگري که سبب سخت بودن کار سيگاري‌ها مي‌شود "نيکوتين با پايه آزاد" نام دارد که يکي از انواع ساختارهاي ملکولي است و يون هيدورژن در آن غايب است. بدون يون هيدروژن نيکوتين سريعتر به گاز تبديل مي‌شود و آن را سريعتر به ريه و سپس مغز شما مي‌رساند و هر ماده مخدري که سريعتر به مغز شما برسد حالت اعتياد بيشتري ايجاد مي‌کند. نيکوتين با پايه آزاد همان کاري را با مغز مي‌کند که کراک و کوکائين مي‌کنند.
چرا نمي‌توانم سيگار را ترک کنم؟
تحقيقات سال 2004 دانشگاه اوهايو نشان داده است که هيپنوتيزم براي ترک سيگار در مردان بيشتر اثر دارد تا زن‌ها. 5600 داوطلب در اين تخقيق نشان دادند که گرچه زنان‌ها هم با هيپنوتيزم قادر به ترک سيگار هستند اما اين روش در مردها تاثير بسيار بيشتري دارد. در مورد چسب‌هاي ترک سيگار نيز زن ها بسيار سخت‌تر آن را قبول کرده و بدنشان مقاومت بيشتري نشان مي‌دهد.
برخي از محققان نيز معتقدند که ژنتيک نيز مي‌تواند عامل موثري در سيگاري شدن افراد داشته باشد و به همين خاطر است که بسياري از افراد سيگاري اولين تجربه خود در سيگار کشيدن را بسيار لذت بخش توصيف مي‌کنند.[ ژن موثر در سيگاري شدن کشف شد]
نکته خطرناک اينجاست که تحقيقات در دانشگاه پنسيلوانيا نيز نشان داده است که بسياري از بيماري‌هاي رواني با سيگار هم قدم هستند و با آن نزديک حرکت مي‌کنند. اختلالات شخصيتي و دو شخصيته شدن با افراد سيگاري هم‌خواني دارد و به همين خاطر است که حدود 20 تا 25 درصد افراد سيگاري در طول عمر خود يک اختلال رواني را تجربه مي‌کنند که رايج‌ترين آنها اسکيزوفرني است.
با وجود تمامي اطلاعات داده شده تنها خبر خوب براي افراد سيگاري آن است که مهم نيست که چند سال را سيگار کشده باشند ، بدن انسان با نيروي فوق العاده‌اش هر زمان که بخواهد مي‌تواند اين عادت را کنار گذاشته و خود را با شرايط جديد تطبيق دهد. پس اگر سيگاري هستيد بهتر است همين امروز دست به کار شويد. [براي ترک سيگار اميدوار باشيد]
منبع:www.hamshahrionline.ir/خ