پاسخ:
شهر و منطقة “بيت المقدس“ که در زبان عبراني “اورشليم“ نام دارد داراي قدمت ديرينه مي‌باشد که به سه هزار سال قبل از ميلاد مي‌رسد.
منطقه بيت المقدس که جزيي از سرزمين فلسطين است در اوائل هزاره سوم ق.م در معرض موج عظيمي از مهاجرت عربهاي سامي واقع گرديد و کنعانيان براي اولين بار در اين منطقه اسکان يافتند و شهر يُبوس را در محل فعلي بيت المقدس بنا نهادند.
در سال 1184 ق.م قوم فيليسطن اين منطقه را از دست کنعانيان خارج ساختند.
فلسطين سرزمين پيامبران است، در اين ناحيه رسولان توحيدي دين حنيف را تبليغ مي‌کرده‌اند حضرت ابراهيم (عليه السلام) و پس از ايشان، حضرت لوط (عليه السلام) در اين سرزمين مقدس تبليغ مي‌کردند و در همانجا از دنيا رفتند و در “کفر بريک“ در يک فرسخي مسجد الخليل دفن گرديدند،و مي‌گويند مقبرة شصت پيامبر در اين منطقه مي‌باشد.
حضرت يعقوب عليه السلام و فرزندانش نيز در اين منطقه سکونت داشته‌اند و بعد از آن بدنبال فرمان خداوند به حضرت موسي (عليه السلام)، بني اسرائيل به اين منطقه کوچ نمودند.
حضرت داود (عليه السلام) در سال هزار قبل از ميلاد شهر بيت المقدس را مرکز حکومت خويش قرار داد. و بناي معروف هيکل را شروع نمود.
بعد از درگذشت حضرت داود فرزندش حضرت سليمان عليه السلام وارث پيامبري و سلطنت وي شد.
بعد از درگذشت حضرت سليمان (عليه السلام) در سال 586 ق.م بخت النصر دوم پادشان کلداني به فلسطين يورش برد و بيت المقدس را فتح کرد و آن را ويران نمود و هيکل سليمان را آتش زد و 50 هزار نفر از يهوديان را اسير کرده و به بابل فرستاد.
پس از آن بيت المقدس بدست بابليها افتاد که تا سال 538 ق م بر فلسطين حکومت مي‌کردند در سال 538 ق.م بيت المقدس به تصرف ايرانيها درآمد، تا سال 333 ق.م که اسکندر مقدوني فلسطين را مورد يورش قرار داد و آنرا تابع يونان نمود.
در سال 198 ق.م فلسطين تحت فرمانروايي سوريه درآمد.
در سال 167 ق.م مکابيان به رهبري يهودا، قدس را تصرف کردند که سرانجام به دست روميان منقرض شدند. روميان در طول حکومت خود يهوديان را تحت فشار قرار دادند و آنان را مجبور به خروج از فلسطين کردند، يهوديان در خارج از فلسطين به تجديد قوي و جمع‌آوري نيرو مشغول بودند که با ظهور حضرت مسيح (عليه السلام) مانعي در برابر آنان ايجاد شد.
تا سال 614 م با وجود مشکلاتي که يهوديان در برابر حضرت عيسي (عليه السلام) و دين او ايجاد کرده بودند اين دين گسترش يافت و در اين سال خسرو پرويز ساساني بر بيت المقدس يورش برد و به تحريک يهوديان آثار مسيحيان در اين شهر را نابود کرد.
در سال 629 م هراکليوس امپراطور روم بيت المقدس را از سپاهيان ايران پس گرفت.
با ظهور اسلام در 100 سال نخستين عهد اسلامي اين شهر مورد منازعه اسلام و مسيحيت و ايران و گروههاي مختلف مسلمانان بود.
600 سال بعدي تقريباً اين شهر کم حادثه بود در سال 1247 ه.ق ابرهيم پاشا (حکومت عثماني) اين شهر را فتح کرد و در سال 1296 اين شهر به اشغال نيروهاي انگليسي درآمد ولي بعد از آن توطئه‌اي به اجراء درآمد که طي آن غاصبان صهيونيست قبله نخستين مسلمين و سومين شهر مقدس جهان اسلام را به تصرف درآوردند.
بيت المقدس شامل دو بخش قديم و جديد است که بخش شرقي يا قديمي هنوز در داخل باروهاي کهن محصور است و 144000 متر مربع مساحت دارد، بيت المقدس قديم آخرين بار در زمان عثمانيان بازسازي شد مسجد الاقصي، قبة الصخره و مسجد الصخره در جنوب شرقي بخش قديم واقع است که مجموعة آنها را حرم شريف مي‌گويند دروازه شرقي حرم دروازه طلايي نام دارد که حرم را به کوه زيتون يا کوه طور وصل مي‌نمايد دروازه جنوبي با شهرهاي بيت لحم و الخليل ارتباط مي‌يابد.
علت علاقه مسلمين به بيت المقدس:
آثار تاريخي بيت المقدس بيانگر ارزشها، خاطره‌ها و نشانه‌هاي عرفاني و ديني اين شهر است و حضور شکوهمند مسلمانان را در آن ظاهر مي‌سازد.
مسلمانان صدر اسلام اين مکان را مقدس و مبارک مي‌دانستند و بدليل آنکه چندين سال به سوي آن نماز مي‌خواندند، يک تعلق عاطفي معنوي به آن داشتند و از اين جهت گرايش‌هاي اعتقادي خود را به اين سرزمين با ايجاد گنجينه‌هاي نفيس که در رأس آنها مسجد الاقصي و قبة الصخره درخشندگي دارد، بروز دارند. البته اين بناها در طول اعصار و قرون ديگر بطور مکرر بازسازي شده است.
توجه به اين شهر توسط مسلمين که در رشد مجامع ديني، مسجد، مدارس و ... تجلي يافته از جهات ديگر نيز بوده است و آن معراج پيامبر اسلام (صلي الله عليه و آله و سلم) از اين مکان مي‌باشد که خاطره آنرا با ساختن بناهايي بنام “مقام“ و “قبه“ محفوظ داشته‌اند، ياد انبياء را که در اين پايگاه نماز گزارده و صداي توحيد داده‌اند با محرابها و دروازه‌ها ماندگار کرده‌اند.
و همچنين مسلمانان بنابر احاديث منقول از اهلبيت (عليهم السلام) عقيده دارند: عرضه داوري الهي و صحنه قيامت در بيت المقدس صورت مي‌گيرد و بناهايي چون “قبة السلسله“، “قبة الصور“ و “باب الرحمة“ بر اين باور بوجود آمده‌اند و اين موضوع موجب آن شد تا قبرستان محلي بيت المقدس از گورستاني محلي فراتر رود و حتي بسياري از بزرگان و معاريف و حکام مسلمان وصيت مي‌کردند که در اين مکان دفن شوند.
منبع: پايگاه حوزه