بعضي از والدين معتقدند، بايد كودكان را تنبيه كرد تا قانونمند شوند و يا مي‌گويند: تنبيه تنها چيزي است كه درك مي‌كند. حال اگر شما روزهاي كودكي خود را به ياد بياوريد، حتماً خاطرات آن روزهايي را كه تنبيه شده ايد در ذهن خود مرور مي‌نمائيد. چه احساسي داشتيد؟ تنبيه مي‌تواند به احساس كينه و نفرت، انتقام جوئي، نافرماني و گردنكشي، احساس تقصير دائم، بي‌ارزشي و نفرت از خود منجر شود. تنبيه نه تنها مؤثر واقع نمي‌شود و موجب سردرگمي‌كودك مي‌شود، بلكه ذهن طفل به جاي تأسف از انجام كار ناشايست و تفكر درباره چگونگي اصلاح اوضاع، سرشار از افكار انتقام جويانه مي‌شود. حالا پرسش ديگري پيش مي‌آيد:
به جاي تنبيه چه كار بايد كرد؟
1. راه مفيد بودن را تذكر دهيد. مثلا اگر در ميهماني دختر خوبي باشي مرا خوشحال مي‌كني.
2. بدون حمله به شخصيت كودك، ناراحتي خود را نشان دهيد. مثلاً: از اين كار خوشم نمي‌آيد، دويدن بچه ها در اتاق باعث ايجاد مزاحمت براي همسايه ها مي‌شود.
3. انتظارات خود را واضح بيان كنيد و احساسات خود را بگوئيد. مثلا: انتظار دارم وقتي ميهماني رفتيم، در اتاق ندوي، چون من عصباني مي‌شوم.
4. چگونگي اصلاح امور را به كودك نشان دهيد و حتما به كودك حق انتخاب بدهيد. مثلاً: حالا مي‌تواني چند دقيقه كنار من بنشيني و با من ميوه بخوري و يا مي‌تواني با دوستت به حياط برويد و آنجا بدويد.
5. حالا وقت آن است كه ما براي كار نادرست كودك يك محدوديت بگذاريم. مثلاً: اگر آرام نباشي به خانه بر مي‌گرديم.
6. بگذاريد كودك عواقب كار خود را تجربه كند. مثلا: اگر دفعه قبل در ميهماني اذيت كرده، به او مي‌گوئيم امروز به خانه مادربزرگ نمي‌رويم چون ديروز در ميهماني مرا عصباني كردي. ممكن است كودك بگويد ببخشيد، ديگر تكرار نمي‌شود، پاسخ بايد اين باشد، متاسفم، امروز نمي‌رويم، وقت هاي زياد ديگري براي بيرون رفتن هست، ولي امروز نمي‌رويم ... .
منبع: مدرسه علميه نرجس