ميزان زيادي ازارتباطات بين فردي ( Interpersonal communication ) به صورت غيرکلامي و با زبان بدن و ژست ها صورت مي پذيرد. دربسياري ازموارد اين نوع ارتباط به کمک ارتباط کلامي مي آيد ونوع عواطف وهيجانات را به طرف مقابل منتقل مي کند. دراين صورت، ارتباطات غيرکلامي واستفاده از زبان بدن مي تواند صحت وسقم کلام آدمي را نيز مشخص سازد. به عنوان مثال اگرکسي به ديگري اظهارمحبت کند واين محبت به صورت هيجان درچهره وي مشاهده نشود، طرف مقابل آن را باورنمي کند. اما وقتي اظهار محبت با زبان بدن وژستها وهيجانهاي صورت وازاين قبيل همراه مي شود، باور آن براحتي صورت مي پذيرد. به همين دليل، وزن قابل توجهي ازارتباطات را مي توان براي ارتباطات غيرکلامي درنظرگرفت.
از اين قاعده مي توان بسياري ازاحساسات را به طرف مقابل منتقل نمود. هميشه لازم نيست ازکلمات و واژگان براي انتقال مفاهيم احساسي وعاطفي استفاده نمود. تماس بدني يکي مهارتهايي است که مي تواند موجب انتقال احساس وعواطف به ديگري شود. ممکن است سوال شودکه چرا تماس بدني را يک مهارت بشمار آورده ايم ؟ پاسخ آن است که بکارگيري زبان بدني متناسب باموقعيت کارساده اي نيست. اگراين امربه صورت يک مهارت انجام نپذيرد شايد موجب گسست ارتباط شود. پس تماس بدني درارتباطات غيرکلامي يک مهارت ارتباطي است.
تماس بدني مي تواند موجب دلبستگي (Attachment) وايجادامنيت عاطفي وهيجاني بويژه درکودکان شود. اين تماسها از دست دادن رسمي تا تماسهاي صميمي وسعت دارد. طبيعي است انتخاب آن باتوجه به ويژگيهاي زماني ، سني ، جنسيتي وفرهنگي اجتماعي فرد صورت مي پذيرد. درغير اين صورت موجب مقاومت خواهدشد اما اصل آن يک نياز عاطفي است. تجربه نشان داده است کودکاني که دچارمحروميت تعامل بامادر هستند واضطراب جدايي را تجربه کرده اند، وقتي به مادرخود مي رسند ، به آنها مي چسبند. بسياري ازمادران گزارش کرده اند که دورکردن کودک ازاين وضعيت با گريه شديد وگاهي وحشت بچه ها همراه بوده است. براين اساس وقتي برخي مادران به توصيه من باکودک خودتماس بدني برقرار کرده اند ، شاهد افزايش دلبستگي ايمن و کاهش چسبندگي واضطراب بوده اند. نکته مهم اين است که اين تماس مي تواند حتي به صورت يک ماساژ ساده ويا ور رفتن با موهاي کودک ودرخصوص جوانان ونوجوانان به صورت دست دادن ، دست روي شانه گذاشتن ، کنار نزديکان نشستن وازاين قبيل باشد. لازم نيست هميشه تماس بدني را بوسيدن ويا بغل کردن تعريف نماييم. به عنوان نمونه ، ماساژ دستها ويا پاهاي شيرخوار هنگام شيردادن توام با صحبت کردن وتماس چشمي مي تواند تغذيه خوب عاطفي را براي نوزاد به ارمغان بياورد که باهيچ کلمه اي نمي توان آن را بيان نمود. ويادرمثال ديگر ، هنگامي که شما وفرزندتان درحال مشاهده فيلم هستيد، مي توانيد کنار او بنشينيد ودستهاي خودرا روي شانه هاي او بگذاريد ويا رفتارهايي ازاين قبيل که باتوجه به روحيات فرد وموقعيتي که درآن قرارگرفته ايد ، انتخاب خواهيد کرد.
درهرصورت اگر بتوانيم باتوجه به موقعيت ، وهله سني ، ويژگيهاي اجتماعي ، ارزشي و فرهنگي با اطرافيان خود نوعي ازتماس بدني را بوجود بياوريم ، مي توانيم بخشي از ارتباطات بين فردي را به عنوان يک نياز تامين نماييم. اين موضوع درتعليم وتربيت اسلامي نيز سفارش شده است. در روايات آمده است که فردي به رسول اکرم (ص) عرض کردکه فرزند خودرا نمي بوسد. حضرت نسبت به آن مرد اعتراض کردند وبر بوسيدن و نوازش کودکان سفارش فرمودند.