آيا در مورد برپايى مراسم عزادارى براى اهلبيت عليهمالسلام روايتى وجود دارد؟ روايات فراوانى در اين زمينه وجود دارد كه به سه روايت درخصوص توصيه ائمهعليهمالسلام به برپايى مراسم عزادارى براى اهلبيت عليهمالسلام بسنده مىكنيم:
1- امام صادق عليهالسلام فرمودند: «رحم الله شيعتنا، شيعتنا و اللّه هم المؤمنون فقد و الله شركونا فى المصيبة بطول الحزن والحسرة؛1 خداوند شيعيان ما را مشمول رحمت خويش سازد. به خدا قسم! شيعيان ما همان مؤمنين هستند. آنان به خدا قسم! با حزن و حسرت طولانى خويش [در عزاى ما] شريك و همدرد مصيبتهاى ما هستند»
2- امام رضا عليهالسلام مىفرمايد: «من تذكر مصابنا و بكى لما ارتكب منا كان معنا فى درجتنا يوم القيامة و من ذكر بمصابنا فبكى و ابكى لم تبك عينه يوم تبكى العيون و من جلس مجلساً يحيى فيه امرنا لم يمت قلبه يوم تموت القلوب؛2 كسى كه متذكر مصائب ما شود و به جهت ستمهايى كه بر ما وارد شده، گريه كند، در روز قيامت با ما خواهد بود و مقام و درجه ما را خواهد داشت و كسى كه مصيبتهاى ما را بيان كند و خود بگريد و ديگران را بگرياند، در روزى كه همه چشمها گريان است، چشم او نگريد و هر كسى در مجلسى بنشيند كه در آن مجلس، امر ما را زنده مىكنند، روزى كه قلبها مىميرند، قلب او نخواهد مرد».
3- امام صادق عليهالسلام به فضيل فرمود: «تجلسون و تحدّثون؟ قال: نعم جعلت فداك، قال: ان تلك المجالس احبها فاحيوا امرنا يا فضيل، فرحم الله من احيى امرنا يا فضيل من ذكرنا او ذكرنا عنده فخرج من عينه مثل جناح الذباب غفرالله له ذنوبه و لو كانت اكثر من زبدالبحر؛3 آيا مجالس عزا برپا مىكنيد و از اهلبيت و آن چه بر آنان گذشته است، صحبت مىكنيد؟ فضيل گفت: آرى قربانت گردم. امام فرمود: اينگونه مجالس را دوست دارم؛ پس امر ما را زنده گردانيد كه هر كس امر ما را زنده كند، مورد لطف و مرحمت خدا قرار مىگيرد. [اى] فضيل! هر كس از ما ياد كند يا نزد او از ما ياد كنند و به اندازه بال مگسى اشك بريزد، خدا گناهانش را مىآمرزد؛ اگر چه بيش از كف دريا باشند».
پىنوشت
1- مجلسى، بحارالانوار، ج 43، ص 222.
2- همان، ص 278.
3- همان، ص 282 و 289.