همان طور كه مي‏دانيم، شيعه هم‏چنان‏كه نبوت يعني راهنمايي ديني را من‏جانب‏الله مي‏داند، رهبري ديني را نيز از طرف خدا مي‏دانست، و از اين جهت، ميان راهنمايي و رهبري را تفكيك نمي‏كند . پيامبران بزرگ هم راهنما بوده‏اند و هم رهبر . ختم نبوت، ختم برنامه و راه است، اما ختم رهبري الهي نيست . «رهبر به يك تعريف، كسي است كه سبب تسهيل گروه در نيل به هدف رهبري شود . به عبارت ديگر: وي آسان كننده‏ي نيل به مقصود است، راهنماي دستگير است، احيانا تنها را ه را نمي‏نمايد، بلكه وسائل طي آن و رسيدن به فرجام آن را نيز فراهم مي‏آورد .» (1)
ممكن است كسي فقط راهنما باشد و رهبر نباشد، مانند همه‏ي مبلغين درست ما . اين‏ها كناري ايستاده و راه و چاه را به ديگران ارائه مي‏دهند و مي‏گويند: تو خواه از سخنم پند گير و خواه ملال . ممكن است‏برعكس كسي رهبر باشد، ولي رهنما نباشد . يعني راهي است آشكار و هدفي است مشخص، ولي نياز به نيرويي است كه قدرت‏ها را متمركز و متشكل كند و سازمان بخشد و نيروهاي خفته را بيدار نمايد و ناشكفته را به سوي سازندگي و ابتكار بسيج دهد . هم چنان كه ممكن است‏يك شخص در آن واحد هم رهبر باشد و هم راهنما .
و ظيفه‏ي امام، اين است كه ولايت و سرپرستي و رهبري كند كساني را كه رهبري او را پذيرفته‏اند . ما نيز همواره در طول تاريخ شاهد اين بوده‏ايم كه رهبران ديني با توصيه‏ها و رهنمودهاي خود، توانسته‏اند مشكلات و خطرات و نا بساماني‏هاي موجود در جامعه را رفع نمايند .
با اين اوصاف، پس گوش كنيد: