در بحار الانوار رواياتي نقل شده است كه تعداد پيامبران را 124 هزار نفر ذكر كرده است . شماري از اين روايات عبارت است از:
1 . حضرت رسول مي‏فرمايد: «خداوند 124 هزار پيامبر آفريده و من گرامي‏ترين آنان نزد خداوند هستم . . . و 124 هزار وصي آفريده كه علي (عليه السلام) گرامي‏ترين آن‏ها نزد خداوند و بهترين ايشان است .» (27)
2 . امام زين العابدين (عليه السلام) فرمود: «هر كس دوست دارد 124 هزار پيامبر با او مصافحه كنند، امام حسين (عليه السلام) رادر نيمه شعبان زيارت كند; چرا كه ارواح پيامبران از خداوند براي زيارت حضرتش اذن مي‏گيرند و به آنان اجازه داده مي‏شود و پنج نفر از ايشان اولوالعزم هستند» . (28)
3 . ابوذر (ره) از پيامبر خدا (صلي الله عليه و آله و سلم) سؤال كرد: پيامبران چند نفرند؟ حضرت رسول (صلي الله عليه و آله و سلم) فرمود: «124 هزار پيامبر . . . .» (29)
4 . شيخ صدوق (ره) در كتاب اعتقادات مي‏فرمايد: «عقيده ما (شيعه اماميه) در تعداد انبيا اين است كه آنان 124 هزار نفرند و هر كدامشان وصي‏اي دارند .» (30)
مرحوم علامه طباطبائي در تفسير «الميزان‏» ، بعد از ذكر روايت ابوذر (ره) در تعداد انبيا، مي‏فرمايد: «قسمت اول اين حديث كه مشتمل بر تعداد پيامبران است، از مشهورات است كه شيعه و سني در كتبشان نقل كرده‏اند . صدوق در «خصال‏» و «امالي‏» از حضرت رضا (عليه السلام) از پيامبر خدا (صلي الله عليه و آله و سلم) و از زيد بن علي از اجدادش از اميرالمؤمنين (عليه السلام) و ابن قولويه در «كامل الزيارة‏» و سيد در «اقبال‏» از امام سجاد (عليه السلام) و در «بصاير الدرجات‏» از امام‏باقر (عليه السلام) روايت كرده‏اند . (31)
از سوي ديگر انس بن مالك از پيامبر خدا (صلي الله عليه و آله و سلم) چنين روايت كرده است كه: «من به دنبال هشتاد هزار پيامبر مبعوث شده‏ام كه چهار هزار نفر آنان از بني اسرائيل بودند» . برخي اين روايت را چنان توجيه كرده‏اند كه روايت در صدد حصر تعداد پيامبران نيست و تنها بزرگان انبيا را ذكر فرموده است .
بنابراين، منشا شهرت چنين تعدادي روايات ياد شده است . در منابع موجود نام تعداد بسيار اندكي از پيامبران به چشم مي‏خورد . شماري از علل اين مساله عبارت است از:
1 . اكثر انبيا شريعت مستقل نداشتند و به شريعت پيامبر ديگر دعوت مي‏كردند; مثل حضرت لوط در زمان حضرت ابراهيم . اين پيامبران خودشان به طور مستقيم از خداوند وحي دريافت مي‏كردند; ولي از سوي وي مامور به شريعت پيامبر ديگري بودند .
2 . بسياري از انبيا معروف نبودند و براساس روايات، بر يك شهر يا روستا و يا يك خانواده مبعوث شدند .
اسامي پيامبراني كه در قرآن آمده است، عبارتند از: آدم، نوح، ادريس، هود، صالح، ابراهيم، لوط، اسماعيل، يسع، ذوالكفل، الياس، يونس، اسحاق، يعقوب، يوسف، شعيب، موسي، هارون، داوود، سليمان، ايوب، زكريا، يحيي، اسماعيل صادق‏الوعد، عيسي و محمد (صلي الله عليه و آله و سلم). افزون بر اين، در قرآن گاه به نام‏هايي برمي‏خوريم كه پيامبريشان محل بحث است; مانند ذي‏القرنين، عمران پدر مريم و عزير .
برخي آيات نيز اوصاف پيامبري را ذكر كرده و نامش را نياورده‏اند; مثل آيات 243 و 246 بقره كه به ترتيب در مورد حزقيل و اشموئيل است‏يا آيه 259 بقره كه در مورد ارميا يا عزير مي‏باشد . همچنين آيه 65 كه در مورد خضر است; اگر چه پيامبري جناب خضر محل بحث است . (32)
در روايات نيز نام برخي انبيا آمده است: همچون اشعيا; حيقوق يا حبقوق، دانيال، جرجيس و حنظله و خالد . (33)
حكمت اعطاي معجزه اقتضا مي‏كند كه به همه پيامبران معجزه اعطا شود .