با توجه به اين كه انسان داراي اميال و غرائز متعددي است و هر غريزه از قدرت و تحريك كنندگي برخوردار است، مي‏خواستم بدانم حكمت و هدف خداوند از قدرت دادن به غريزه جنسي در انسان‏ها چيست . با توجه به ضعفي كه انسان‏ها در مقابل اين غريزه دارند، حكمت مسأله چيست لطفاً با ادله جواب دهيد؛ بدون توجه به جواب‏هايي چون ميل به ازدواج و امتحان و غيره .
در پاسخ بايد گفت، معناي قدرت و توانمندي همين است كه انسان در دو جهت مخالف امكان فعاليت داشته باشد . در غير اين صورت، قدتر و توانمندي معنا ندارد . از اين رو، انتساب حدوث زيبايي به هر كس و اثبات قابليت و لياقت‏براي هر چيز آن گاه معنا دارد كه او توان انجام زشتي و قدرت رهايي از انجام مسؤوليت را داشته باشد .
نكته مهم‏تر آن كه شكل‏گيري خوبان و بدان انجام نمي‏پذيرد مگر با وجودغرائزي چون شهوت و غضب كه داراي دو چهره خوبي و بدي اند و ظرفيت وجودي ما ساخته و پرداخته نمي‏شود مگر آن كه در كنار عقل و قلب نيروي شهوت و غضب نيز داشته باشيم تا شايسته پاداش و كيفر گرديم؛ زيرا بهشت و جهنم با گذر از اين دنيا ساخته مي‏شود . از اين رو، به عنوان يك اصل كليدي، گفته مي‏شود كه «دنيا محل حدوث و اثبات قابليت‏ها است و آخرت جايگه ظهور و ثبات آن‏ها؛ به عبارت ديگر، دنيا بستر «شدن‏» ها است و آخرت محل استقرار در «شده‏» ها .
پس «درجات بهشتي‏» يا «دركات جهنمي‏» ما از قبل ساخته شده نيست، بايد آن را بسازيم و ساخته شدن آن به وجود نيروهاي شهوت وغضب در كنار عقل و قلب وابسته است .
چهره زيبايي‏ها آنگاه آشكارتر مي‏شود كه در كنار زشتي‏ها قرار گيرد و هنر مردان خدا آن گاه بيش‏تر جلوه‏گر مي‏شود كه با سست عنصران و آلودگان به شهوت مقايسه شوند و در برابر حق ستيزان قرار گيرند . از اين رو، با نگاهي كلان به زندگي انسان‏ها در مي‏يابيم وجود شهوت و غضب در تجلي زيبايي‏ها و حتي به فعليت رساندن خوبان نقشي مؤثر دارد .
در پايان شايد گفته شود با آن كه اكثر انسان‏ها در برابر غريزه جنسي و خشم ضعف دارند، آيا سزاوار بود خداوند اين غرائز را در انسان قرار دهد؟ !
در پاسخ بايد يادآور شد، زمينه‏هاي فساد فراوان است و دغدغه آن بسياري از جوانان را مي‏آزارد؛ اما بايد دانست كه خروش شهوت و برافروختگي غضب، در برابر عزم و اراده جوانان و جوان‏دلان نه تنها قابل فروكشي است؛ بلكه حتي با يك بار ايستادگي در برابر شهوت مي‏توان چون يوسف و ابن سيرين به مقامات معنوي دست‏يافت و از خاطره خوش آن تجربه نوراني در پشت‏سرگذاردن آسان‏تر بحران‏هاي زندگي بهره برد .
در اين مسير لطف خداوند و امدادهاي غيبي او نيز هميشه همراه و راه گشا است: «والذين جاهدوا فينا لنهدينهم سبلنا و ان الله لمع المحسنين؛ و كساني كه در راه ما كوشيده‏اند به يقين راه‏هاي خود را بر آنان مي‏نماييم و در حقيقت‏خدا بانيكوكاران است .» (1)