خواهش مي‏كنم در مورد نگاه به نا محرم هم مطلب بنويسيد . من نگاهم زياد كنترل نمي‏شود، لطفا راهنمايي‏ام بفرماييد . دوست عزيز، چشم يكي از راه‏هاي ورودي اطلاعات جهان خارج و تغذيه كننده روان انسان است و بزرگان دين با بهره‏گيري از قرآن و روايات به اين عضو، بسيار عنايت فرموده، مؤمنان را از خطرات استفاده‏هاي نابه‏جا از آن برحذر داشته‏اند . قرآن براي چشم حقي قائل شده است؛ براي مثال در سوره نور خداوند به پيامبر (صلي الله عليه و آله و سلم) مي‏فرمايد: به مؤمنان بگو چشم‏هاي خود را از نگاه ناروا و اندامشان را از نامحرمان بپوشانند؛ اين براي آن‏ها پاكيزه‏تر است . خداوند از آنچه انجام مي‏دهند، آگاه است (1) .
از آن جا كه گاه برخي بر اين باورند كه چرا اسلام از كاري كه با لذت و خواست دل هماهنگ است نهي كرده، در پايان اين آيه مي‏فرمايد: اين كار براي آن‏ها بهتر و پاكيزه‏تر است . و سپس به كساني كه نگاه هوس‏آلود و آگاهانه به نامحرمان مي‏افكنند و گاه آن را غيراختياري قلمداد مي‏كنند اخطار مي‏دهد و مي‏فرمايد: خداوند از آنچه انجام مي‏دهيد مسلما آگاه است (2) . بنابراين چشم‏چراني همان‏گونه كه بر مردان حرام است‏بر زنان نيز حرام شمرده مي‏شود .
خداوند در آيات 31 و 30 سوره نور مي‏فرمايد: بر مؤمن غض بصر واجب است . بزرگان تفسير و لغت چنين فرموده‏اند: غض و غمض دو معناي جداگانه دارد . غمض به معناي بر هم گذاردن پلك‏ها است . «غمض عين‏» كنايه است از اين كه صرف نظر كن . اين كلمه همراه عين (چشم) مي‏آيد؛ ولي غض همراه كلمات «نظر و بصر» مي‏آيد و به معناي كوتاه كردن نگاه است . پس «غض بصر» يعني «خيره نگاه‏» نكردن . قرآن مي‏فرمايد: اي پيامبر، به مؤمنان بگو خيره نگاه نكنند و چنانچه چشمشان به صحنه‏اي ناروا افتاد، نگاه را كوتاه كرده، چشم‏چراني نكنند . امام سجاد (عليه السلام) درخصوص حق چشم بر انسان مي‏فرمايد: «اما حق بصرك فغضه عما لايحل لك و ترك ابتذاله الا لموضع عبرة تستقبل بها بصرا او تستفيد بها علما فان البصر باب الاعتبار؛ اما حق چشم تو اين است كه آن را به حرام ندوزي و جز در آن جا كه عبرتي در كار باشد و بصيرتي افزايد و دانشي به تو رساند، به كار نگيري كه چشم دريچه عبرت‏گيري است‏» (3) .
در روايات بسيار، از چشم و بيماريش و راه درمان آن سخن رفته است . امام صادق (عليه السلام) مي‏فرمايد: «نگاه ناروا تيري از تيرهاي شيطان است . . .» (4) چنان كه تيرهاي دشمن بر بدن انسان مي‏نشيند و سبب از پا درآمدن او مي‏گردد، نگاه‏هاي هوس‏آلود و نابجا سبب مي‏شود آرام آرام روح و قلب انسان مكدر شده، به نابودي گرايد؛ چون شخص با نگاه به منظره حرام و فرستادن تصاوير آن به ذهن، عقل و قلب را به آن‏ها مشغول كرده، فعاليت‏ها و تصميمات بعدي خود را تحت‏الشعاع قرار مي‏دهد . چه بسا نگاه ناروا و هوس‏آلود به گناهاني بزرگ بينجامد . (5)
چشم با حيا، سرمايه است . هر چه انسان سعي كند چشم خود را بيش‏تر كنترل كند، كم‏تر آلوده مي‏شود و قلبش به گناهان و خاطرات ناخوشايند مشغول نمي‏گردد . باباطاهر عريان در اين خصوص مي‏گويد: