پرسش :

يکي از دوستانم مي گفت يکي از آشنايانشان که اعتقاد به مذهب و خداوند نداشت بخاطر مسئله اي نزد يک مرتاض مي رود بعد از او مي پرسد: کسي که در ذهن من هست الان کجاست؟ و در ذهنش امام زمان را مجسم مي کند. طرف هم جواب ميدهد: سامرا.
عاقبت آن مرد که به خدا اعتقاد نداشت مسلمان مي شود.
نظرتان در اين باره چيست؟ من خيلي دوست دارم بدانم چرا نبايد اين کارها را کرد؟

پاسخ :

اجمالا با توجه به قرائن ،در اين که برخي از مرتاضان و عرفا قادرند از برخي امور پنهاني خبر دهند شکي نيست ؛ البته مدعيان دروغين اين امور صدها برابر مدعيان حقيقي آن هستند ؛ اما اولا وقتي ما دلائل قانع کننده اي براي اثبات وجود امام زمان (عليه السّلام) داريم چه لزومي دارد که به اين گونه امور تمسک جوييم ؛ ثانيا اين گونه راهها براي اثبات چيزي يقين آور نيست ؛ اکثر کساني که مدعي آگاهي از امور پنهاني هستند و در مواردي نيز سخنان آنها مطابق واقع از آب در مي آيد ــ به خصوص در ميان مرتاضان ــ در واقع داراي قدرت تله پاتي (ذهن خواني ) هستند؛ نه قدرت غيب گويي ؛ يعني وقتي شما موضوعي را در ذهن خود در نظر مي گيريد و درباره آن موضوع از آنها سوال مي کنيد، آنها ذهن شما را مي خوانند و خود آن موضوع و اطلاعاتي را که شما در مورد آن موضوع در ذهن داريد به دست مي آورند، و آنگاه جوابي سازگار با آن اطلاعات به شما مي دهند ؛ مثلا وقتي شما امام زمان (عج) را در نظر مي گيريد ، او ذهن شما را مي کاود و متوجه مي شود که در ذهن شما بين امام زمان و شهر سامرا يک نوع رابطه خاص وجود دارد لذا به شما جواب مي دهد که امام زمان در سامرا است ؛ حال ما از کجا بايد مطمئن باشيم که اين شخص راست گفته است؟
از کجا معلوم که در آن لحظه امام زمان (عج) در سامرا بوده است ؛ امام زمان (عج) در هرجاي کره زمين مي تواند باشد ؛ اگر آن مرتاض مي گفت امام در مکه يا مدينه است ؛ از کجا مي توانستيم بفهميم که راست گفته يا نه؟ تنها چيزي که به يقين از اين کار مرتاض مي توان فهميد اين است که او توانسته است ذهن شما را بخواند ؛ همين و بس.
اگر بنا شود که از اين راهها براي اثبات چيري استفاده شود ، در آن صورت اولين چيزي که اثبات مي شود عقيده باطل خود همان مرتاض است ؛ و مستحضريد که مرتاضان هندي بت پرستند ؛ و اعتقادي به نبوت و امامت نيز ندارند ؛ لذا آيا اگر مرتاضي ادعا کرد که پيامبر اسلام (صلّي الله عليه و آله و سلّم) معاذ الله به دروغ ادعاي پيامبري مي کرد بايد بپذيريم ؛ در حالي که نبوت آن حضرت با دليل اعجاز که دليلي عقلي است براي ما اثبات شده است. بلي اگر تنها راه اطلاع از امور پنهاني و از ذهن ديگران ، راه عبوديت و بندگي خدا بود در آن صورت يقينا مي شد از اين راهها براي اثبات حقايق بهره جست ؛ اما واقع مطلب اين است که راههاي ديگري ، غير از راه بندگي خدا نيز براي اطلاع از امور پنهاني عالم وجود دارد که از جمله آنها يکي هم ارتباط با جنّها و شياطين است ؛ و شياطين ممکن است در مواردي اخباري درست را به کسي بدهند و به اين طريق او را به دام اندازند ؛ و وقتي اعتماد او جلب شد، از او در مسير انحرافي سوء استفاده نمايند ؛ و ديگران را هم به وسيله او به دام اندازند ؛ لذا مي بينيد که در طول تاريخ ، کاهنان و پيشگويان و غيب گويان و ساحران و امثال آنها همواره در خدمت ظالمان و بر ضدّ انبياء بوده اند.
بنا بر اين با وجود اين احتمالات اين گونه راهها براي اثبات امور ديني به هيچ وجه حجّيت ندارند ؛ خود معصومين (عليهم السّلام) نيز در روايات زيادي از رجوع به پيشگويان و کاهنان و مرتاضان و امثال آنها منع نموده و آن را معصيتي بزرگ شمرده اند ؛ چرا که رجوع به اين گونه افراد يعني افتادن در خطرناکترين دام شياطين ؛ اگر تاريخ اديان را هم مطالعه فرماييد در مي يابيد که اکثر مدعيان دروغين نبوت و امامت و مهدويت و نيابت و اکثر مدعيان عرفانهاي انحرافي از سنخ افرادي بودند که طريقه مرتاضان را داشتند ؛ و با چند مورد غيب گويي و ذهن خواني ،مردم ساده دل را به دام خود مي انداختند.
* ارسال مقاله توسط عضو محترم سايت با نام کاربري : matin333
/خ