بدون ترديد ورزش، يکي از مسايل و موضوعات با اهميت هر جامعه به شمار ميآيد و تعداد بيشماري از افراد، به انواع ورزش علاقهمند هستند و بخشي از وقت خود را بدان اختصاص ميدهند. دين مبين اسلام هم به ورزش و ورزشکار به ديده احترام مينگرد؛ زيرا ورزش ميتواند آدمي را در رسيدن به کمال انساني ياري رساند و اسلام هم هر عملي را که به آدمي در رسيدن به کمال کمک ميکند، ارج مينهد و آن را مطلوب ميداند.
اهميت ورزش
توجه به ورزش و تلاش بر توسعه آن در ميان همه اقشار جامعه، به دليل آثار سودمندي است که از اين کار به دست ميآيد؛ چون ورزش مايه پرهيز از بيکاري، مبارزه با کسالت و تنبلي، افزايش تواناييهاي جسمي و روحي، شجاعت، سلامت جسماني و فکري و نيز وسيلهاي براي جمع گرايي و اجتماعي شدن است.
آثار فردي ورزش
ورزش، بر جنبههاي گوناگون فرد اثرمي گذارد. حرکات ورزشي، از يکسو قدرت و توانايي جسماني ورزشکار را افزايش ميدهد و از سوي ديگر، باعث سلامت بدن انسان ميشود؛ نعمتي که به تعبير امام علي عليهالسلام از زيادي مال بهتر است. ورزش همچنين به تعادل جسم و جان آدمي ميانجامد. با ورزش، انسان از روحي با نشاط برخوردار ميشود و روح با نشاط، بدن را سرشار از طراوت و شادابي ميسازد و البته بدن سالم هم، روح و جان را در دستيابي به مدارج کمال ياري ميرساند.
آثار رواني ورزش
ورزش، همان طور که بر جسم آدمي تأثير ميگذارد، بر روح و روان او هم تأثير دارد. يکي از نتايج مفيد ورزش بر روي شخصيت افراد، افزايش اعتماد به نفس است. ورزشکاران موفق، خود ساخته بوده و در برابر مشکلات، مقاومتر هستند. از ديگر نتايج رواني ورزش، افزايش شور و نشاط ورزشکار و اميد به آينده اوست. آدمي، با ورزش کمتر به دام وسوسه و گناه ميافتد و به عادتهاي زشت، مثل اعتياد دچار نميشود. از ديگر آثار رواني ورزش، ويژگي ضدّ خمودگي و افسردگي آن است. ورزش، ورزشکار را سرزنده ساخته و او را در برابر دلمردگي بيمه ميکند.
آثار اجتماعي ورزش
انسان، موجودي است که فقط با زندگي جمعي به سلامت به مقصد ميرسد و فرد گرايي و انزواطلبي، با ذات او در تضاد است. براي رسيدن به اين روح جمعي و همبستگي عمومي، راههاي مختلفي وجود دارد. يکي از اين راهها، ورزش کردن است. ورزش، موجب گسترش روابط گروهي ميشود. در ورزشهاي گروهي، بدون هماهنگي و دوري از خودخواهي، نميتوان به موفقيت رسيد و اين خود باعث تقويت روح جمعخواهي افراد ميشود. همچنين، ورزش موجب گسترش حس يکرنگي و همگرايي در افراد ميگردد. براي تيم شدن و تشکيل گروه منسجم ورزشي، بايد از خود گذشت و «من»ها را به «ما» تبديل کرد.
معلوليت و ورزش
معلوليت، باعث تضعيف ماهيچهها، کاهش توانايي و استقامت بدن، کندي حرکت و اختلال در هماهنگي کار اندامهاي مختلف فرد ميشود. افسردگي و سرخوردگي در زندگي فردي و اجتماعي، از آسيبهاي شايع معلوليت به شمار ميآيد. حال با اين توضيح، ميتوان نقش ورزش را در کم کردن اين آسيبها در فرد معلول تشخيص داد. ورزش، عاملي است که قادر به تأمين سلامت جسمي و رواني فرد معلول است و در صورت نپرداختن به آن، بدن دچار اختلال ميشود، روند بهبودي کُند يا متوقف ميگردد و به طور کلي زندگي فرد معلول به طور جدّي به مخاطره ميافتد. از اين رو، ورزش، از عوامل ضروري در ادامه زندگي جانبازان و معلولان عزيز به شمار ميآيد.
رشتههاي ورزشي معلولان
امروزه به دليل پيشرفتهاي علمي و نيز به وجود آمدن اين بينش در معلولان و جانبازان که ورزش، لازمه زندگي آنان است، شاهد حضور گسترده افراد جانباز و معلول در مسابقات و رويدادهاي گوناگون ورزشي، از جمله رويداد مهم ورزشي معلولان، يعني پارالمپيک هستيم. برخي از مسابقات که براساس قوانين و مقررات خاص براي معلولان انجام ميگيرد، عبارت است از: دو و ميداني، بسکتبال با ويلچر، واليبال نشسته و ايستاده، دوچرخه سواري، شمشير بازي، گُلبال، جودو، شنا، فوتبال هفت نفره، تيراندازي با تپانچه، تيراندازي با کمان، تنيس روي ميز و وزنه برداري.
ورزش کودکان
ورزش، براي کودکان ضروري و لازم است. کودکان به طور طبيعي و فطري به ورزش، بازي و تحرّک علاقه نشان ميدهند و اين بازي و تحرّک، براي رشد آنها لازم به نظر ميرسد. حال که اين مسئله تا اين حد ضروري است، وظيفه والدين و مربيان ايشان است که سعي کنند کودکان را به ورزشها و بازيهايي هدايت کنند که فکر، روح، جسم و شخصيت آنان را ساخته و آنها را براي زندگي اجتماعي سالم و مفيد آماده سازد. گفتني است که از راه ورزش ميتوان کودک را تربيت کرد و بسياري از ياد گرفتنيها را به او آموخت.
ورزش مدارس
ورزش هم درسي است مانند تمام درسها که بايد آن را به دانشآموزان آموخت و آنها را با رشتههاي مختلف ورزشي آشنا ساخته و علمي ورزش کردن را به ايشان ياد داد. ورزش مدارس ما، زنگ تفريحي دو ساعته است که در آن، هدف مشخصي دنبال نميشود. نمره ورزش هم به طور معمول، به کمک نمرههاي ديگر داده ميشود و کمکي براي بالا رفتن معدّل کودکان است؛ درست مانند نمره انضباط. البته بايد منصفانه گفت که فضاي آموزشي ما، محيط مناسبي براي انجام ورزشهاي مختلف نيست و امروزه بسياري از مدارس، فاقد حياطي متعارف براي انجام حتي يک مسابقه دوي صد متر ميباشند.
توصيههاي ورزشي
قبل از شروع ورزش
براي انجام ورزش، در طي روز، زمان خاصي را اختصاص دهيد.
اگر دچار بيماري خاصي هستيد، پيش از شروع ورزش با پزشک خود مشورت کنيد.
از انجام ورزش در ساعتهاي بسيار گرم روز بپرهيزيد.
با پوشيدن لباسهاي نخي در هواي گرم، کارآيي ورزشيِ خود را افزايش دهيد.
از انجام ورزش در محيطهاي آلوده و ساعتهاي پر ترافيک روز خودداري کنيد.
اگر مشکل مفصلي داريد، از زانوبند و مُچبند استفاده نماييد.
به هنگام ورزش
از انجام فعاليت ورزشي بر روي سطوح خيلي سخت و ناهموار بپرهيزيد.
حرکات ورزشي را از ساده به مشکل انجام دهيد.
سعي کنيد تنفس شما در حين فعاليت منظم باشد.
از حبس کردن نفس خود پرهيز کنيد.
در صورت ايجاد تپش قلب، درد قفسه سينه، گيجي، حالت تهوّع و تنگي نفس، بيدرنگ از فعاليت دست بکشيد.
برخلاف تصور عمومي، نوشيدن آب در حين فعاليت ورزشي مضر نيست و شما ميتوانيد از مايعات استفاده کنيد.
به جاي انجام حرکات تکراري در هر جلسه، تعداد و نوع حرکت خود را تغيير دهيد.
پس از ورزش
از وسايل بهداشتي افراد ديگر استفاده نکنيد.
نظافت شخصي و بهداشت وسايل فردي خود را رعايت نماييد.
حتما پس از انجام فعاليت بدني دوش بگيريد.
دوش گرفتن را با آب ولرم شروع کرده و به آب سرد ختم نماييد.
مطلوبترين مدت دوش گرفتن، حدود ده تا دوازده دقيقه است.
کُشتي
کشتي در اسلام
کشتي گرفتن از نظر پيامبر گرامي اسلام صلياللهعليهوآله بدون اشکال و بلکه مطلوب بوده است. در تاريخ نقل کردهاند که ايشان از جايي ميگذشت و دو نفر را ديد که کشتي ميگيرند. آن حضرت صلياللهعليهوآله آن دو را از کارشان منع نکرد و با اين عمل، نشان داد که اسلام با کشتي گرفتن مخالف نيست. همچنين ايشان امام حسن عليهالسلام و امام حسين عليهالسلام را در کودکي به کشتي گرفتن و زورآزمايي با يکديگر تشويق ميکرد. نيز از عادتهاي حضرت ابوطالب عليهالسلام پدر امام علي عليهالسلام اين بود که پسران و برادرزادههاي خود را به کشتي گرفتن واميداشت و در اين ميان، علي عليهالسلام همواره پيروز بود و بر آنان غلبه ميکرد.
ويژگي مربيان کُشتي
با نگاهي به متنهاي ارزشي درباره ورزشهاي کهن ايراني چون کشتي، در مييابيم که همواره اخلاق يکي از همراهان هميشگي ورزش بوده است. مولانا واعظ کاشفي، ويژگيهاي مربي کشتي را چنين بر ميشمارد: «اگر پرسند: آداب استادان کُشتي چند است؟ بگو: اوّل آنکه خود پاک و بيعلت بُوَد؛ دوم آنکه شاگردان را به پاکي ارشاد و هدايت کند؛ سوم آنکه بخيل نباشد و چيزي از شاگردان دريغ ندارد؛ چهارم آنکه مُشفق بر شاگردان باشد؛ پنجم آنکه به مال شاگردان خود طمع نداشته باشد…؛ ششم آنکه هر يک را به قدر قابليت او تعليم دهد؛ هفتم آنکه ريا نکند؛ هشتم آنکه اگر کسي بد کُشتي گرفت، تضعيف روحيه او نکند؛ ديگر آنکه از علم کشتي باخبر باشد، بد شاگردان را نخواهد و در هيچ معرکه، ذکر پير و استاد خود را فراموش نکند».
ويژگي کُشتي گيران
يکي از انديشمندان اسلامي، درباره ويژگيهاي کشتي گيران ميگويد: «آداب کشتي گير دوازده تاست: اول آنکه درست باشد و با راستي برخورد کند؛ دوم آنکه پارسا باشد؛ سوم آنکه نيکو سيرت باشد؛ چهارم آنکه نيکنيّت باشد؛ پنجم آنکه در اطاعت الهي کوتاهي نکند؛ ششم آنکه خدمت استادان به صدق کند؛ هفتم آنکه بر هيچ کس حَسَد نبرد؛ هشتم آنکه هر چه دارد فداي پير خود کند؛ نهم آنکه دو رنگ و نيرنگ باز نباشد؛ دهم آنکه دلها را به دست آورد؛ يازدهم آنکه به زور خود مغرور نباشد؛ دوازدهم آنکه به شکست خصمْ دل خوش ندارد».
ورزش از ديدگاه امام خميني (رحمهالله عليه)
وظايف ورزشکاران
حضرت امام خميني (رحمهالله عليه) همواره در سخنان خود، دو وظيفه مهم را براي ورزشکاران در نظر ميگرفتند. ايشان اشاره ميکردند که وظيفه نخست ورزشکاران، پرداختن به ورزش جسماني است تا قوّت و قدرت يابند و بتوانند با اين نيرو، در برابر دشمنان خارجي و داخلي از مملکت خود پاسداري کنند. وظيفه دوم ورزشکاران، پرورش روحاني است. ايشان تأکيد داشتند که اگر پرورش روحاني ورزشکاران باشد، پرورش ابعاد جسمانيِ ايشان هم مضاعف ميشود.
اتکا به خدا، اقتدا به علي (عليهالسلام)
ياد خدا، آرامش بخش دل هاست و در نظر داشتن الگوهاي صحيح رفتاري، راه کردار درست را به انسانها نشان ميدهد. امام خميني (رحمهالله عليه) با تأکيد بر اين دو اصل اساسي، در ديدار با ورزشکاران ميفرمودند که: «ورزشکاران، به همان صورتي که ورزش جسمي دارند، ورزش روحي هم داشته باشند. از قديم ورزشکاران ايران، به ياد خدا و علي (عليهالسلام) بودهاند و اين از برجستگيهاي آنان بوده است».
جملات قصار امام خميني (رحمهالله عليه) درباره ورزش
* من خودم ورزشکار نيستم، اما ورزشکارها را دوست دارم.
* من به ورزشکاران عرض ميکنم که همان طور که با ورزش قوت جسماني خودتان را تقويت ميکنيد، قواي روحاني تان را هم تهيه و تقويت کنيد.
* عقل سالم در بدن سالم است. ورزش همان طور که بدن را تربيت ميکند و سالم ميکند، عقل را هم سالم ميکند.
منبع:varzeshdarislam.wordpress.com/ن