ورزش يك پديده اجتماعيست و هيچ پديده اجتماعي جدا از هنر نيست" اگر فعاليت ورزشي داراي تنها يك عنصر اساسي و انكار ناپذير باشد اين عنصر حركت است.عمل ورزشي به هر حال هميشه عملي است كه با حركت انطباق مي يابد و در آن جذب مي شود. احساس ورزشكار در زمان مصرف نيرو در واقع ارتباط با عنصر طبيعي و نوعي يگانگي عميق ميان جسم و روان است.
در واقع بدن يك نقش بر انگيزاننده را بازي مي كند و جسميت به مثابه" قدرت انجام دادن" زندگي مي شود و نياز به كاراندازي جسم انسان منجر به حركت، اما اين حركت ناشي از چيست و انگيزه هاي دروني آن كدامند؟
آنچه مسلم است نياز به زيبايي و حركات منظم – ريتم – هارموني، هماهنگي و جستجوي عوامل تشويق كننده به حركت مانند توپ، موج، دريا، باد، جاده و غيره انگيزه ها هستند. در ورزش زيبايي جستجو مي شود و هنر خود زيبايي است. در ورزش " فرديت انسان متحرك مي شود و هنر خالق تحرك است اين تحرك مي تواند شخصي و يا اجتماعي باشد. اگر به زمانهاي قديم باز گرديم مي بينيم تنها عواملي كه از ابتداي پيدايش بشر با اسنان نخستين همراه بوده هنر و ورزش است. اگر چه فعاليت ورزشي از نقطه نظر بياني يك عمل جسمي و ماديسست اما قبل از هر چيزي ارج دادن به خويشتن و شناخت خويش است. شك نيست كه در رفتار انساني شخصيت نقش اساسي دارد.
ورزش در وهله اول تمايل خويش است و بيان احساس بودن و پيش از اين كشف وجود و آشنايي با خود و در مراحل بعدي گرايش به تحقق بخشيدن.
گفته اند ورزش يك وسيله غير زباني تفاهم ميان انسانهاست و خويشتن انسان در آن منعكس مي شود و چنانكه حضرت علي در نهج البلاغه مي فرمايند:
ان من اعظم ما انعم علي عبد ان اعانه لنفسه " از بزرگترين نعمتهاي خداوندي بر يك بنده آن است كه او را در خودشناسي و خود سازي كمك نمايد"
و اين همان عنصر اساسي زيبايي است و هنر عشق آدمي بر شهود مستقيم عالم وجود. چرا كه پس از شهود عقل آدمي جهان بودن را شناسايي مي كند.
? باز مي گرديم به دوران پيش از تاريخ
زماني كه انسان دريافت زندگي دسته جمعي بهتر از زندگي فرديست، فعاليت جمعي راه گشاي پيشرفت و زندگي بهتر مي شود و در اين ميان هنر يكي از پيچيده ترين و عميق ترين مفاهيم و پديده هاي زندگي انسان است.
هنر همسنگ عمر خود انسان است و قديمتر از بسياري پديده هاي اجتماعي مثل سخنگويي، خط و علم و سابقه دارتر از تفكر است زيرا هنر از تخليل سرچشمه مي گيرد و تخليل مقدم بر تفكر و حاكم برزندگي انسان بوده است. حال آيا باور اين موضوع مشكل است كه براي بررسي حيات فعلي و آينده ورزش بايد آنرا با هنر تلفيق كنيم.
ورزش در كنار پرورش جسم در ابعاد روح انسان كنكاش مي كند و اين خود اصل اساسي و تفكيك ناپذير رابطه انسان با هنر است. ورزشكار و هنرمند بايد طبيعت را فعالانه و در هماهنگي با حركت ببينند تنها به اين ترتيب است كه مي توان ورزش را به سوي ايجاد يك فرهنگ جديد- فرهنگي كه در هيچ سكوتي حل نمي شود. هدايت نمود.
ورزش به فرد كمك مي كند تا به تعادل برسد و شاديهاي عميقي به انسان هديه نموده و با نجات جسم انسان روحش را رهايي مي بخشد.
عشق به طبيعت عالي ترين انگيزه يك هنرمند است. او عوامل طبيعت را مي كاود و عناصر زيبايي شناسانه ياريش مي دهد تا تجلي ظهور حق را در آن به ديده دل ببيند مگر نه اين اس كه انسان ورزشكار نيز مي خواهد طبيعت را در لحظاتي از حركت فعالش براي خود ضبط كند. در واقع عشق به طبيعت هنگامي دريك قايقران – كوهنوردي و اسكي باز و يا حتي شكارچي انگيزه ورزش مي شود كه او بتواند رابطه روحي بين خود و طبيعت ايجاد كند.
ورزش توانايي انجام كاري به نحو شايسته است " در ورزش تعادل – توازن – ريتم – هماهنگي و قدرت بايد به نحوي تلفيق شوند تا نتيجه كار به پيروزي برسد. و بد نيست بدانيم هنر، توانستن را مي آفريند و هنر، توانستن است. پس مي شود باور كرد كه ورزش را بطه اي تنگاتنگ با هنر دارد.
شايد تا ديروز اين پديده اجتماعي به شكلي اين چنين بسط داده نشده بود اما مگر نه اين است كه فطرت انسان حق جو، كمال طلب، علم دوست و معرفت جو است؟ مگر نه آن است كه ابداع و آفرينش- جمال پرستي و عشق، نيايش و پرستش از ضمير انسان سرچشمه مي گيرد و اگر به زور خانه باز گرديم مي بينيم پهلوانان ايراني در ورزش ملي و باستاني كشورمان اهدافي جز اين نداشتند.
ورزش نيز در طول تاريخ مصمون مخاصمان و تعرض نمانده است. پس بهتر نيست با بازيابي جايگاه اصلي آن اصالت و ارزشي دوباره به آن بخشيم؟ ورزش مي تواند با هنر پيش رود بر اسب انگيزه ها بنشيند و در حمايت هنر دروازه مقصود نزديك شود.
هنرمند براي ورزشكار ارزشي دو چندان قايل است. دنياي هنر، ورزش را پايه هاي اجتماعي سقوط و تعالي مي داند.
ورزش نيز چون هنر از ابتداي تاريخ تاكنون خاستگاهي در دل مردم دارد رقص گروهي شكار گروهي صحنه هاي نبرد و زور آزمايي همه و همه باهنر گام به گام در مسير تاريخ پيش تاخته اند و امروز نيز برغم تمامي ناملايمات مي توانند دو شاد وش هم عرصه زندگي اجتماعي را از آن خود سازند.
بحث در مورد اهداف ورزش و هنر و عملكرد آنها در اين مقوله نمي گنجد اما مي توان در دنياي ماشيني امروز هماهنگي هاي رابطه اي بين هنرو ورزش را برشمرد.
هنر ورزش هر دو بيان خويشتن است.بخش گرافيك هنرارتباطي تنگاتنگ با دنياي ورزش يافته است امروز ورزش بدون معرفي از توان يابي مجدد عاجز مي ماند و اين مهم بر عهده هنرمندان گرافيست است تا جنبه هاي متعدد رواني- اجتماعي- سياسي- اقتصادي و از همه مهتر خودسازي و خودشناسي را در ورزش به علاقمندان بشناساند.
بخش طراحي صنعتي در جهت ساخت وسايل ورزشي با شناسايي از ارگونومي بهترين امكانات و مزايا را براي ورزشكاران فراهم مي سازد.
هنرمندان معمار در ساخت امكان ورزشي قبل از هر چيز اهداف ريز برنامه هاي قبل اجرا در اين امكان را شناسايي كرده و تمامي توان و نيروي خود را معطول هر چه پربارتر كردن پروژه در دست اقدام مي كنند.
مجسمه سازان و نقاشان امروز موضوعات ورزش را زيباترين موضوعات مي شناسند چرا كه در آن انسان عاليترين مظهر زيبايي خالق يكتا محور عمده و اساسي است.
بسيارند نكاتي ديگر كه هنر و ورزش را در ارتباط تناتنگ قرار مي دهدن اما اصل اين است كه :
ورزشكار و هنرمند در جوشش خلقت شركت مي كنند و تپش دل آنها و جهان هماهنگ مي شود.
منبع: www.vista.ir /ن