علت اصلي بيشتر مشکلات و مشاجرات بين زن و مرد در عدم مهارت يکي يا هر دو طرف در برقراري روابط سالم و دوجانبه با در نظر گرفتن شرايط و نيازهاي عاطفي يکديگر است. در بسياري مواقع کارهايي هرچند جزئي مي تواند تاثيرات شگرفي در روابط داشته باشد. موارد زير مي تواند راهگشاي جزئي برخي مشکلات ارتباطي احتمالي بين ما و همسرمان باشد:
1. پذيرش همسر آنچنان كه هست : خصوصيات ، تجارب گذشته ، و همه کساني که به نوعي براي همسرتان اهميت دارند و جزو متعلقات او محسوب مي شوند را بپذيريد و نسبت به آن نگرش مثبت داشته باشيد.
بعضي‌ها خواسته‌هايشان را چنان طرح مي‌کنند که به درک طرف مقابل منجر نمي‌شود و با اين حال خيال مي‌کنند که همسرشان موضوع را دقيقا و آنطور که هست درک مي‌کند.
2. اولين برخورد درآغاز و پايان يك روز كاري در حال و هواي ساعات باقي ماندة روز و شب تأثير مي گذارد؛ پس موقع خروج از منزل و ورود به منزل بعد از کار روزانه سعي کنيد اولين برخوردتان محبت آميز باشد تا ساعات خوشي داشته باشيد.
3. به جاي فكر كردن زياد به علت مسئله و مشكل بوجود آمده به پيدا كردن راه حل براي مشكل بپردازيد. (البته در روابط زن و مرد نبايد زياد پيگير علت مشکلات باشيم و بيشتر به راه حل ها فکر کنيم اما در ساير مشکلات رفتاري حتماً اول بايد علت ها بررسي و ريشه يابي شود تا بتوان مشکل را حل کرد)
4. جوابهاي سربالا و سرزنش آميز دليل عصبيت پاسخ دهنده بوده و نشان مي دهد كه وي شيوة صحيح برقراري ارتباط را نمي داند .
5. از صحبت غير مستقيم و با گوشه وكنايه ،‌ طعنه و زخم زبان خودداري کنيد.
6. از كلمة ما يا براي ما به جاي من و براي من استفاده کنيد.
7. گوش دادن مؤثر صحبت هاي همسر براي رفع مشكل ذهن خواني. خيلي اوقات ما تمايل داريم به جاي شنونده بودن از حدسيات خود استفاده کنيم. اين مسئله عامل مهمي براي آسيب رساندن به روابط شماست.
8.نحوة اداي كلمات و حالات چهره ، تُن صدا و نوع نگاه ما بر طرف مقابل تاثير گذار است. آقايان به مفهوم كلمات و خانم ها به نحوة اداي آن توجه زياد دارند .
در سطور زير قصد داريم پيچيدگي و ابهام در کلام را مفصل تر شرح دهيم.
زن و شوهر با ده‌ها تصميم‌گيري کوچک و بزرگ روبرو هستند: تقسيم وظايف، مسائل دخل و خرج خانواده، فعاليت‌هاي اجتماعي و تفريحي، انتخاب محل زندگي، داشتن فرزند، تربيت فرزندان و غيره و غيره. وجود ارتباط مناسب، اتخاذ اين قبيل تصميمات را تسهيل مي‌کند، حال آنکه، ابهام و پيچيدگي بر دشواري تصميم‌گيري مي‌افزايد. متاسفانه بسياري از زوج‌ها در مخابره افکار، اميال و احساسات خود به يکديگر با دشواري روبرو هستند. بعضي‌ها خواسته‌هايشان را چنان طرح مي‌کنند که به درک طرف مقابل منجر نمي‌شود. عقايد خود را مبهم طرح مي‌کنند، از طرح موضوع اصلي صحبت طفره مي‌روند، در حاشيه مطلب حرف مي‌زنند، در شرح جزئيات کم اهميت گم مي‌شوند، و با اين حال خيال مي‌کنند که همسرشان موضوع را دقيقا و آنطور که هست درک مي‌کند.
يکي بيش از حد به جزييات مي‌پردازد و ديگري به قدري در گفتن و ابراز کلمات صرفه جويي مي‌کند که کلامش تفهيم نمي‌شود و تازه هر دو قويا بر اين باورند که به تفاهم ميان خود کمک مي‌کنند. گاه به نظر مي‌رسد که اصولاً به دو زبان متفاوت حرف مي‌زنند، از کلمات مشابهي استفاده مي‌کنند، با اين حال، پيام‌هاي ارسالي با آنچه دريافت مي‌شود، به کلي متفاوت است. در اين شرايط، هرگز عجيب نيست که زن و شوهر، هر دو ناراحت شوند زيرا هر کدام بي‌خبر از تقصير خويش ديگري را به کند ذهني و ديرفهمي و سرسختي متهم مي‌کند.
اشکال بزرگ با صراحت حرف نزدن اين است که به سوءتفاهم مي‌انجامد.
منبع:www.hegmataneh.org
/خ