در اينجا به مواردي كه موجب استرس والدين براي تربيت فرزندان مي‌شود مي‌پردازيم، تا نشان دهيم چگونه تربيت فرزندان براي والدين دشوارتر مي‌شود.
« پدر و مادر ايده آل »
منظور اينست پدر و مادر مي کوشند تا از هر لحاظ ايده آل باشند در حالي که هدف ايده آل بودن نيست و تنها يک پدر و مادر با کفايت و به معناي « خوب » هدف ماست . همه پدر و مادرها انسانند و انسان هم ممکن الخطاست و از آنجا که هيچکس ايده آل نيست لذا کوشش براي يک پدر و مادر ايده آل بودن نتيجه اي جز استرس ف نا اميدي ، سرخوردگي و احساس گناه ندارد.
« فرزند ايده آل »
انتظار والدين از اينکه فرزندان شان ايده آل باشند هم ، انتظاري غير واقعي است و نتيجه آن هم احساس نا اميدي و شکست و جدال دائم با فرزندان است . همه بچه ها گاهي گريه مي کنند ، نق مي زنند ، غر مي زنند و به حرف والدين شان گوش نمي دهند . البته گاهي هم ناراحت و افسرده مي شوند. نحوه بر خورد والدين با اين مشکلات ، مي تواند مشکلات را همان طور حفظ ند يا اوضاع را بدتر کند و يا مشکلات را در طول دوران رشد کودکي افزايش دهد .
« همه‌اش تقصير من است»
گاهي والدين به خاطر اشتباه فرزندان شان خود را سرزنش مي‌کنند. مي‌توان کودک را راهنمايي کرد و مهارت‌ها و ارزش‌هاي اجتماعي را به او آموخت اما غير ممکن است که بتوان تمام رفتارها و شيوه هاي بر خورد او را کنترل کرد. ممکن است والدين گاهي احساس گناه و افسردگي کنند چرا که فکر مي‌کنند دائم فرزندشان را بابت کارهاي اشتباهي که مي‌کند، سرزنش مي‌کنند و همين باعث مي‌شود که نتوانند صبور و آرام و منطقي برخورد نمايند.
« همه چيز تقصير آنها ست»
اين تفکر، سرزنش در مورد اشتباهات و بد رفتاري‌ها را تماماً متوجه کودک مي‌کند مثلاً مادري مي‌گويد: « فرزندم بسيار لجباز است، هيچ‌وقت کاري را آن طور که به او گفتم انجام نمي‌دهد». اين برخورد باعث مي‌شود که والدين دلخور و ناراحت شوند و واکنشي بيشتر از آنچه که بايد، از خود نشان دهند و دقت و توجهي هم نسبت به نحوه برخوردشان با رفتار نامناسب کودک نداشته باشند. گفتني است که بسياري از مشکلات نتيجه شيوه نا مناسب گفتگو و ارتباط کودکان و والدين با همديگر است.
ارسال مقاله توسط عضو محترم سايت با نام کاربري : MAJNIN
/س