نگرش ما نسبت به زندگي و توانايي هايمان در راه مقابله با مشکلات بـنـوع روابطمان و بويژه رابطه هاي صميمي تر بستگي دارد. زمانيـکه ترشرويي در رابطه اي وجود داشته باشد، هر فردي در زندگي خود احساس خلا پيدا مي کند و دلـيـل آن نيـز ايـن امر مي باشد که کيفيت زندگي ارتباط شـديـدي بـر روي تعادل روحي و رواني افراد مي گذارد. اگر ميخواهيد از زندگي خود راضي باشيد، بنابراين بايد رابطه ها را شاداب و با نشاط نگه داريد.
آمـار طلاق حاکي از آن است که ما به هيچ وجه در اين امر مـوفـق ظـاهر نشده ايم. تقريبا در حدود نيمي از ازدواج ها بـه طـلاق مـنـجر مـي شود و پايان ها ناگواري را به همراه مي آورند. بسياري از آن ازدواج هايي که به قوت خود باقي مي مانند نيز زوجين به ندازه کافي شاد و خوشحال نيستند.
البته بايد ذکر کنيم که بيشتر مردم ارزش يک رابطه سالم را مي دانند و بدون توجه به اينکه چند بار ممکن است در عشق شکست بخورند، باز هم با اميد فراوان به راه خود ادامه داده و به آينده اميدوارند. به همين دليل مطالبي در اين زمينه که در کتابهاي مربوط به روابط و بحث ها و برنامه هاي تلويزيوني وجود دارند، وقت مردم را به خود اختصاص مي دهند. و برخي از آنها ممکن است که بر روي زوج هاي خوشحال و يا ناراحت تاثير گذار واقع شوند.
اما از ميان تمام فاکتورهايي که براي ايجاد جوي مساعد در روابط خانوادگي پيشنهاد مي شود يک راه حل وجود دارد که کمتر از آن به عنوان يک مداوا ياد شده. اين در حالي است که هر فرد آرزوي آن را مي کند و همواره ميزان بيشتري از آن را درخواست ميکند: خنده
البته واضح است که بيشتر زوج هاي شاد و خندان به وقايع خنده دار و فيلم هاي خنده داري که در تلويزيون مشاهده مي کنند، مي خندند نه به يکديگر. و مهمتر از هر چيز اين است که هيچ گاه به يکديگر خرده نمي گيرند و سر خودشان را با جوک هايي که از طريق e-mail به دستشان مي رسد گرم مي کنند.
اما خنده اي که در خانه رشد کند يکي از نيازهاي ضروري زوج هاي ناراحت و غمگين است. خنديدن يکي از نيازهاي اوليه و از انواع ضروري آن مي باشد که تنها مختص انسان ها مي باشد و نشاند هنده زندگي اجتماعي است. (زماني که هيچ شنونده اي در مقابل شما وجود نداشته باشد هيچ خنده اي هم به وجود نمي آيد). خنديدن باعث پيوند دادن انسان ها به يکديگر مي شود. ذهن گوينده و شنونده را با هم هماهنگ کرده و نشان مي دهد که از نظر احساسي با هم موافق نظر هستند.
مطالبي که گفته شد همه جزئي از نظريات رابرت پروواين دکتراي عصب شناسي ميباشد. او معتقد است که بحث خنديدن آنقدر پيچيده است که نمي توان در ازمايشگاه ها در مورد آن بحث کرد. به جاي آن او موقعيت هاي خنده آوري را که به خودي خود ممکن است در زندگي روزمره هر يک از انسان ها رخ دهد را جمع آوري کرده و نتايج آنرا در کتاب خود با نام: کتاب پنگوئن ها (2001) که نوعي تحقيق علمي ميباشد به چاپ رسانده است.
خنده يک فضاي مثبت احساسي را به وجود مي آورد و طرفين نياز برقراري ارتباط نزديک تري را نسبت به هم پيدا کرده و از وجود يکديگر بيشترين لذت را مي برند. يکي از نتايجي که دکتر پرووين به آن دست پيدا کرده حاکي از آن است که حتي گوينده ها خيلي بيشتر از شنونده ها از تاثيرات مثبت خنديدن بهرمند مي شوند. خنده و شوخي اضطراب و عصبانيت را از بين مي برد و راه رسيدن به صميمت را هموار مي سازد.
خنده از طريق قانون هاي سخت از پيش تعيين شده به وجود نمي آيد بلکه در حين مکالمه و برقراري ارتباط است که افراد شروع به خنديدن مي کنند. دکتر پرووين معتقد است که: "خنده ارتباطي به خوشمزگي ندارد بلکه در رابطه با ارتباط هاي اجتماعي است که معنا پيدا مي کند."
ر اين قسمت برخي از يافته هاي متعجب کننده او را با هم مرور مي کنيم
• خنديدن امري است که به طور تصادفي رخ مي دهد و شما را به نتايج بسيار زيادي مي رساند اما يکي از بهترين ره آوردهاي آن: در کنار هم جمع کردن مردم مي باشد. در حقيقت فوايد سلامتي خنده از حمايت هاي اجتماعي که براي فرد به وجود مي آورد نشئت مي گيرد.
• خنده نقش مهمي در پيوستن دل ها به يکديگر دارد. مردها عاشق خانم هايي هستند که در حضورشان از ته دل مي خندند.
• هر دو جنس (چه زن و چه مرد) خنديدن را دوست داشته و بسيار مي خندند. اما خانم ها بيشتر از آقايون مي خندند – تقريبا در حدود 126 درصد بيشتر از مردها – و آقايون نيز خيلي بيشتر خنده تحويل مي گيرند.
• خنده خانم ها يکي از مولفه هاي ضروري براي حفظ يک رابطه سالم مي باشد
• خنده در زوج ها با افزايش وزن کاهش پيدا مي کند.
• مثل خميازه، خنده نيز واگير دار است. کسي نمي تواند در مقابل آن از خود مقاوت نشان دهد.
• يکي از راه هاي ايجاد خنده (و به طور حتم يکي از قديمي ترين راه ها) غلغلک دادن است. غلغلک دادن يک امر کاملا اجتماعي است چرا که هيچ يک از ما نمي تواند شروع کند به غلغلک دادن خودش. ما کسي را غلغلک مي دهيم تا او نيز در مقابل به اين عمل ما واکنش نشان هد. براي اينکه ديگران شما را غلغلک ندهند و به عنوان يک فرد غلغلکي شناخته نشويد بايد خودتان انها را غلغلک دهيد.
• نه تنها تمام مردم از غلغلک خوششان مي آيد (چه غلغلکي ها چه کساني که آنها را غلغلک مي دهند) بيشتر افراد معتقدند که اين عمل نشانه اي از علاقه و محبت است.
• احتمالا غلغلک بايد ريشه تمام بازي ها باشد. اين کار داراي تاثيرات دوجانبه و متقابل مي باشد. به عبارت ديگر آهنگ يک ارتباط سالم مي باشد. البته مي تواند غريزه جنسي را در بزرگسالان تحريک کند.
• احساس غلغلکي بودن در سنين ميانسالي تا حد بسيار زيادي کاهش مييابد. انسان ها به تدريج شروع به از دست دادن "محرک هاي لامسه اي" مي کنند. دکتر پرووين معتقد است که ميل به غلغلک، لمس کردن و شروع بازي، به تدريج ازبين مي رود. اما هيچ گاه نبايد فراموش کرد که چنين رفتارهايي جزء نقاط حساس عواطف يک فرد به شمار مي روند.
• بنابراين دفعه اينده که با همسر خود به مشکل برخورد کرده و شروع به جر و بحث نموديد، در اتاق را به شدت به هم نکوبيد و خارج نشويد. به جاي آن شروع کنيد به غلغلک دادن همسر خود. ( قسمت هاي غلغلکي بدن به ترتيب حساسيت: زير بغل، شکم، روي دنده ها، پا، زانو، گلو، گردن و کف دست ها مي باشد.)
• ما مي دانيم که اين کار مشکلات شما را به طور کلي از بين نمي برد اما مي تواند به منزله نقطه شروعي باشد تا شما دونفر در کنار يکديگر بنشينيد و با هم در رفع انها کوشش کنيد.