(در محضر حضرت ايت الله بهجت)
 

ائم? اطهار (عليهم السلام) هم ترس از جهنّم داشتند و هم طمع به بهشت، ولي عبادت را براي خوف و طمع نمي کردند. [در محضر بهجت:1/23]
اگر مسأل? امام شناسي بالا رود، خداشناسي هم بالا مي رود، زيرا چه آيتي بالاتر از امام (عليه السلام)؟! امام آيينه اي است که حقيقت تمام عالم را نشان مي دهد. [در محضر بهجت:1/41]
ائمه (عليهم السلام) از حال ما غافل نيستند، اگرچه ما از آن ها غافل باشيم. [در محضر بهجت:1/208]
هر بلايي که به ما مي رسد، در اثر دوري از اهل بيت (عليهم السلام) و روايات مأثور? از ايشان است. [در محضر بهجت:1/274]
نجات براي کسي است که اهل بيت (عليهم السلام) را در همه جا مورد تخاطب و حاضر ببيند. [در محضر بهجت:1/295]
پا جاي پاي معصومين (عليهم السلام) بگذاريد نه جاي پاي ديگران! ملازم علما باشيد! و هميشه روشن باشيد، و با مطالب مفيد، حيات بخش و آموزنده سر و کار داشته باشيد! [در محضر بهجت:1/302]
حرم مطهّر امام رضا (عليه السلام) نعمت بزرگ و گرانقدري است که در اختيار ايراني ها است، عظمتش را خدا مي داند! [در محضر بهجت:1/328]
توفيق زيارت، ربطي به داشتن پول ندارد. [در محضر بهجت:1/329]
ايراني ها بايد نعمت حرم حضرت امام رضا (عليه السلام) را که زيارت آن برايشان فراهم است، مغتنم بشمارند! [در محضر بهجت:1/329]
خدا کند اين توجه و ارادت و محبت به اهل بيت (عليهم السلام) در دلهاي ما باقي بماند و با محبت آنها از دنيا برويم. [در محضر بهجت:1/334]
چرا ما شيعيان هر روز به پاي منبر اميرالمؤمنين و ائم? هدي و رسول الله (عليهم السلام) نمي رويم و به حِکَم، آداب و معارفي که الي ما شاء الله در اخبار آنها نهفته است، گوش فرا نمي دهيم؟! [در محضر بهجت:2/283]
انسان اگر هر يک از مشاهد مشرّفه را طواف کند، هم? مشاهد را در همه جا زيارت کرده است و براي او مفيد است. [در محضر بهجت:2/400]
توسّلات، خيلي نافع است. به اين امامزاده ها زياد سر بزنيد! اين بزرگواران همچون ميوه ها که هر کدام يک ويتامين خاصي دارند، هر کدامشان خواص و آثاري دارند. [گوهرهاي حکيمانه:104]
از محبّت اهل بيت (عليهم السلام) نبايد دست برداشت، همه چيز توي محبّت است، اگر چيزي داريم از محبّت است. [به سوي محبوب:122]
در شب عيد غدير و شب هاي مثل آن... بايد فضيلت اين شبها و روزها و صاحب آنها و مطاعن دشمنان ايشان و احاديث وارده در زمين? ولايت، با اقام? دليل و برهان ذکر شود تا موجب تقويت عقايد مذهبي مستمعين گردد، نه اين که اينگونه مجالس، به خنده و لهو و لعب گذرانده شود. [در محضر بهجت:2/9]
يکي از کرامتهاي شيعه، قبور و مزارهاي امامزادگان است، لذا نبايد از زيارت آنها غافل باشيم و خود را اختياراً محروم سازيم!
[در محضر بهجت:2/55]
خدا مي داند رحمت اهل بيت (عليهم السلام) و خاندان رسالت چه قدر وسيع است! رحمت اينها، تابع رحمت واسع? الهي است! [در محضر بهجت:2/86]
اهمّ آداب زيارت اين است که بدانيم: بين حيات معصومين (عليهم السلام) و مماتشان، هيچ فرقي وجود ندارد! [برگي از دفتر آفتاب:140]
اگر کسي بخواهد تشنگي و عطش ديدار آنها [معصومين (عليهم السلام)] را در وجود خود تخفيف دهد، زيارت مشاهد مشرّفه، به منزل? ملاقات آنها و ديدار حضرت غايب (عجل الله تعالي فرجه) است. آنها در هر جا حاضر و ناظرند. [در محضر بهجت:2/400]
ديده و شنيده شده است که اشخاصي در مشاهد مشرّفه به امامي که صاحب ضريح است سلام کرده، و جواب سلام را شنيده اند! [در محضر بهجت:1/69]
بُکاء بر مصائب اهل البيت (عليهم السلام) و به خصوص سيدالشهداء (عليه السلام) شايد از آن قبيل مستحباتي باشد که مستحبّي افضل از آن نيست! (بکاء مِن خَشيَةِ الله: گريه از ترس خداوند)، آن هم همين جور است، شايد افضل از آن نباشد!
[نکته هاي ناب:63]
محبّت صادقانه اين است که محبّتِ مخالف در آن نباشد. هر کس به هر کدام از اين چهارده معصوم (عليهم السلام) محبّت داشته باشد، کارش تمام است. فقط شرطش اين است که محبّتش راست باشد. [نکته هاي ناب: 74]
به هر اندازه از بيانات اهل بيت (عليهم السلام) دور باشيم، از خود ايشان دوريم. [نکته هاي ناب: 74]
يک دست شما قرآن، و دست ديگر عترت باشد! عترت، معارفش در مثل نهج البلاغه است؛ اعمالش در مثل صحيف? سجّاديّه است، اعمال تکليفيّه اش در مثل همين رساله هاي عمليّه است .[به سوي محبوب: 118]
دربار? حضرت علي اکبر (عليه السلام) وارد است که امام حسين (عليه السلام) هنگام به ميدان رفتن و وداع آن بزرگوار، به مادرش ليلي فرمود: (دَعيه، فَقَد اشتاقَ الحَبيبُ الي لِقاءِ حَبيبه: رهايش کن، که دوست، به ديدار محبوبش اشتياق پيدا کرده است!)
در بعضي ادعيه هم خطاب به حضرت حقّ مي خوانيم: (يا حَبيبَ مَن لاحَبيبَ له:اي دوست کسي که دوستي جز تو ندارد!)
[در محضر بهجت:2/192]
ارسال توسط کاربر محترم سايت : allahmafhh
/ع