مسئولش کنيد تا بزرگ شود
هيچ کاري نمي‌کند. حتي تختش را هم مرتب نمي‌کند؛ تمام اسباب‌بازي‌هايش به هم ريخته‌اند؛ همه کارها را خودم بايد انجام دهم...
مسئله تقسيم کارهاي منزل از جمله مسائلي است که جايگاه مهمي را در زندگي خانوادگي به خود اختصاص داده و در اغلب موارد، به ويژه در ميان زوج‌ها، باعث بروز تنش مي‌شود. جالب است بدانيد که مادران در بسياري از موارد، همکاري فرزندان را رد مي‌کنند. چون معتقدند هماهنگ شدن با فرزند انرژي زيادي مي‌گيرد و بهتر است خودشان به جاي فرزندانشان کارهاي خانه را انجام دهند.
اما وقتي خستگي عارض مي‌شود به ناچار وظايف به فرزند سپرده مي‌شود. البته به اين موضوع توجه داشته باشيد که به‌طور حتم، سپردن وظايف به ديگري در هر خانواده، متفاوت و عوامل فرهنگي در آن بسيار موثر است. اين عقيده شايد در بسياري از خانواده‌ها نيز جا افتاده باشد که کارهاي خانه و مراقبت از فرزندان کوچک‌تر وظيفه دختر بزرگ است. اما به طور کل سپردن وظايف به فرزند، به معني «بردگي کشيدن» از کودکان نيست.
کودکان و نوجوانان نياز به امنيت دارند. اگر آنها حس کنند که مادر در کنار آنها نيست و خودشان مسول انجام تمامي وظايف‌اند، رابطه مادر و فرزند تخريب خواهد شد.
بين کم و زياد، مطمئناً بايد حد اعتدال را انتخاب و رعايت کرد. کودکان و نوجوانان نياز به امنيت دارند. اگر آنها حس کنند که مادر در کنار آنها نيست و خودشان مسئول انجام تمامي وظايف‌اند، رابطه مادر و فرزند تخريب خواهد شد ؛ اما اين موضوع که مادر تمامي وظايف را نيز بر عهده بگيرد کار صحيحي نيست. کودکان بر حسب سن و سالي که دارند، مي‌توانند مسوليت‌پذير باشند. بدون ترس بايد از آنها بخواهيم کارهايي را انجام دهند.
به اين ترتيب آنها را نيز در زندگي خانوادگي دخيل مي‌کنيم. اين موضوع سبب مي‌شود آنها خستگي مادر و پدر را درک و در عين حال خود را جزيي از خانه و خانواده محسوب کنند. فراموش نکنيد هرگز کار در منزل را نبايد به عنوان تنبيه به کودکان تحميل کرد. از سنين پايين، کارهاي لذت‌بخش مثل شيريني پختن را به فرزندانتان بسپاريد و در عين حال در کنارشان باشيد. اجازه دهيد آنها اين موضوع را در ذهنشان بپرورانند که به لطف آنها، خانواده شيريني مي‌خورند.
آموختن وظايف شهروندي يعني مسئول بودن در قبال خود و ديگران، از خانواده آغاز مي‌شود. جايگاه فرزند در خانواده و وظايفي که بر عهده مي‌گيرد، در آينده‌اش تاثير مي‌گذارد. جالب است بدانيد بسياري از والديني که وظايف را بر دوش کودکان و نوجوانان نمي‌گذارند و ترجيح مي‌دهند خود به جاي آنها کار کنند، به طور ناخود‌آگاه تمايل دارند فرزندان را وابسته به خود نگاه دارند.
دخالت دادن آنها باعث مي شود خستگي مادر و پدر را درک و در عين حال خود را جزيي از خانه و خانواده محسوب کنند.
تقسيم وظايف و نقش‌ها، هميشه ساده نيست. ممکن است باعث بروز تنش ميان خواهر و برادرها شود و حتي حسادت برانگيزد. به‌طور معمول وظايف بيشتر به دختران و فرزندان اول سپرده مي‌شود. مثلا در نوجواني، فرزندتان انجام کارها را رد مي‌کند. حقيقت اين است که نوجوان نمي‌داند بايد از کجا شروع کند، پس بهتر است وظايف را به او يادآوري کنيد.
تقسيم وظايف خانوادگي، نوعي گفت و گو مي‌باشد. گفت‌وگويي که به جايگاه و نحوه رفتار هر فرد با ديگري بستگي دارد.
بهترين روش آن است که هر گاه وظيفه‌اي را به فرزندانتان مي‌سپاريد سوالي را نيز از خود بپرسيد. به‌طور مثال: «اگر به او بگويم جوراب‌هاي کثيفت را بشور، به من چه خواهد گفت؟ اگر من (مادرش) در 25 سالگي او مجبور باشم همچنان جوراب‌هايش را بشويم، او به من چه خواهد گفت؟ »
منبع:ماهنامه کودک
ارسال توسط كاربر محترم سايت :omidayandh
/ج