صداهاي دوست داشتني و دلنشين، اعصاب را آرام مي کنند؛ اما آرامشي که در صداي مادر است، بيشترين تاثير را در اين زمينه دارد. دانشمندان اخيراً تحقيقاتي روي تعدادي مادر و دختر (60 نفر) انجام داده و به نتايج جالبي در اين زمينه رسيده اند. دخترها 7-12 ساله بودند و بعد از برخوردي که با مادرهايشان داشتند، بايد در يک آزمون رياضي شرکت مي کردند. قبل از حل معماها و سوالات رياضي ميزان و سطح دو هورمون مهم و قدرتمند اکسي تکسين و کورتيزول در هر يک از دخترها اندازه گيري شد. کورتيزول به هنگام استرس ترشح مي شود و اکسي تکسين را هورمون عشق مي نماند که در اثر تماس هاي فيزيکي با کسي که دوستش داريم، در بدن آزاد مي شود؛ ولي دانشمندان در پي يافتن اين معما بودند که آيا با تماس تلفني نيز هورمون اکسي تکسين آزاد مي شود؟ اين دخترها به سه گروه تقسيم شدند. گروه اول به اتاقي فرستاده شدند که مادر هر يک از آنها با آغوش باز منتظر دختر خود بود. بعد از ورود دخترها به اتفاق، مادرها آنها را مي بوسيدند، در آغوش مي کشيدند و نوازش مي کردند و به آنها اطمينان مي دادند که در آزمون موفق خواهند شد. در اتاق دوم دخترها با مادران خود ارتباط تلفني برقرار مي کردند و فقط مي توانستند صداي مادر خود را بشنويد و اتاق سوم، دخترها هيچ گونه تماس فيزيکي و تلفني با مادران خود نداشتند و به جاي ملاقات و حرف زدن با مادرها، دور هم نشسته و يک فيلم تاثيرگذار راجع به راهپيمايي پنگوئن تماشا کردند. در نهايت، پژوهشگران ميزان اکسي تکسين را در هر سه گروه از دختران اندازه گيري کردند. دخترهايي که تماس فيزيکي با مادرشان داشتند، ميزان ترشح اکسي تکسين آنها افزايش و ترشح کورتيزول بدنشان کاهش يافته بود. در دخترهايي که با مادرشان فقط تماس تلفني داشتند، ميزان هر دو هورمون تقريباً به يک اندازه بود؛ اما دخترهايي که فقط فيلم راهپيمايي پنگوئن ها را تماشا کرده بودند، افزايش اکسي تکسين نداشتند و در عوض ميزان کورتيزول بدن آنها يک ساعت بعد از آزمون مرتباً در حال افزايش بود.
منبع: دنياي سلامت( شماره 61)
ae