کودک بايد بداند، که به مردم تمامي نژادها و رنگ ها و عقايد افراد مختلف احترام بگذارد و به خاطر اتفاق هاي ميان انسان ها، رفتار ناهنجار نداشته باشد.
براي داشتن کودکان برد بار و شکيبا والدين بايد حس همدردي و انسان دوستي را کم کم به کودک القا کنند. بايد به کودک بفهمانند که به همه احترام بگذارد. مسئوليت پذير باشد و اين نکته را بداند که هر انساني روي کره خاکي گنج گرانبهايي محسوب مي شود.
براي اين کار، روش هايي وجود دارد.
1) در مورد صبر و شکيبايي با کودک خود صحبت کنيد. اين مسأله اي نيست که يک شبه بتوان آن را براي کودک توضيح داد. بايد در مورد تفاوت ها و اتفاقات روزهاي مختلف، با آنها صحبت کنيد. موضوع صحبت را از جايي آغاز و به مسائل اجتماعي ختم کنيد. به کودک خود اجازه دهيد که در خلال صحبت هاي شما به اهميت موضوع پي ببرد.
2) وقتي کودک شما در معرض حادثه يا موضوعي قرار مي گيرد، درست در همان لحظه سعي کنيد صبر و شکيبايي را به او بشناسانيد. روزانه ممکن است برنامه هاي مختلفي از راديو، تلويزيون و ديگر رسانه هاي پيرامون موضوع هاي مختلف نمايش داده شود، و وقتي چالش در خانواده، افراد فاميل و دوستان ايجاد مي شود. درست در زمان بحث به کودک خود اجازه اظهار نظر، فکر و صبحت بدهيد.
3) با احساس بي صبري، عجز و ناتواني که براي کودکان به وجود مي آيد، مبارزه کنيد. براي مثال وقتي کودک از مسأله اي ناراحت مي شود و احساس مي کند قادر به تحمل آن نيست، سعي کنيد با پيش کشيدن بحثي حس همدردي کودک را تحريک کنيد. مثلاً به او بگوييد: دوستت به تو توهين کرده، اما او بايد هميشه با صندلي چرخ دار راه برود، چه احساسي نسبت به او داري با تحريک حس همدردي و احترام سعي کنيد او را به سمت صبر و شکيبايي هدايت کنيد.
4) وقتي کودکان قربانيان عدم بردباري و عجز هستند، از آنها به بهترين شکل حمايت کنيد: مشکلاتي را که براي کودکانتان به وجود آمده جدي بگيريد و سعي نکنيد مشکلات آنها را کوچک جلوه دهيد. حمايت عاطفي خود را از آنها دريغ نکنيد و به آنها عکس العمل هاي مناسب را آموزش دهيد.
5) درک و فهم درست و سالمي از همساني و همانندي گروه ها به کودک خود ارائه دهيد.
براي نوجوانان همساني گروهي بسيار حياتي است. به کودک خود ياد دهيد که به گروه افتخار کند و به گروه هاي ديگر احترام بگذارد. دوست داشتن گروه خود بدين معنانيست که گروه هاي ديگر فاقد ارزش هاي انساني هستند و آنان نبايد هيچ وقت براي بالابردن جايگاه خود، گروه هاي ديگر را زير سؤال ببرند.
6) مواد و وسايل آموزش متنوع در منزل به کارگيري کتاب هايي شامل فرهنگ هاي مختلف با موضوع هاي مربوط به صبر و شکيبايي براي کودکان خود بخوانيد، اسباب بازي هاي مربوط به فرهنگ ها و گروه هاي مختلف را براي کودکان خود خريداري کنيد و به کودکان خود يادآور شويد که چگونه تنوع و گوناگوني فرهنگ ها مي تواند در زندگي هنري، کاري، فردي، موسيقي و ادبيات افراد تأثيرگذار باشد.
7) فرصت هايي را براي کودکان خود فراهم کنيد که با افراد مختلف و متفاوت معاضدت کنند. کودکان خود را به گذراندن اوقاتي با افراد مسن، بخصوص پدربزرگ ها و مادربزرگ ها تشويق کنيد. آنها را به مراکز و پارک هاي عمومي ببريد تا ياد بگيرند با افراد متفاوت رابطه دوستي برقرار کنند. حتي اگر برايتان مقدور است آنها را به مناطقي ببريد که با کودکان قوم ها و نژادهاي ديگر دوست شوند و معاشرت کنند.
8) کودکان خود را به همکاري با انجمن هاي مختلف تشويق کنيد. براي مثال اطلاعاتي در مورد فقر و گرسنگي، بيماري و انجمن هاي حمايت افراد فقير، بيمار و سالخوره بدهيد و کودک خود را به همکاري با اين انجمن ها و افراد تشويق کنيد.
9) در مورد اختلاف ها و تفاوت ها با کودک خود صادق باشيد. به اين معني که هرگز به کودک خود نگوييد همه افراد مثل هم هستند و يکسانند زيرا واقعاً اين طور نيست. هر کسي دنيا را از يک طريق تجربه مي کند و از يک پنجره مي بيند. موضوع اصلي تفاوت ها اين تجربه هاي مختلف است.
10) با کودک خود طوري رفتار کنيد که انتظار داريد او همان طور رفتار کند. سعي کنيد مانند يک الگوي خوب رفتار کنيد. بايد بدانيد والدين اصلي ترين و نخستين الگوي کودکان هستند و فرزندانتان نحوه رفتار با ديگران را از شما ياد مي گيرند. براي مثال آنان از لحن شما هنگام برخورد با افراد مختلف و در شرايط گوناگون و از نحوه گفتار شما با افراد مختلف تقليد مي کنند. واقعيت اين است که در جهان امروزي که تنوع، گوناگوني و اتفاق هاي غيرمنتظره روز به روز در حال افزايش است، صبوربودن تنها يک خصلت خوب نيست، بلکه لازم و ضروري است.
منبع: روزنامه ايران
ارسالي از طرف کاربر محترم : omidayandh
/ع