قانون ارتباطي 1:
 

به جاي « تو» و « شما»، جملات خود را با « من» شروع کنيد.

قانون ارتباطي 2:
 

تا جايي که امکان دارد از کلمات « هميشه» و « هرگز » استفاده نکنيد. واژه هاي هرگز و هميشه بيش از اندازه قدرتمند هستند و بي آن که لازم باشد، طرف مقابل را خشمگين مي سازند.

قانون ارتباطي 3:
 

رشته کلام همسرتان را پاره نکنيد. زماني که صحبتش را قطع مي کنيد، وي را عصباني مي کنيد و به او اين احساس را مي دهيد که کسي به حرفش گوش نمي کند.
ممکن است هرچقدر تلاش کنيد، نتوانيد اين رفتار خود را کنترل نماييد. در اين شرايط بهتر است بگوييد:« نوبت صحبت به من هم بده زيرا به نظر مي رسد حرف هاي غيرمنصفانه مي زني، ولي خب ادامه بده» يا « مي دانم نبايد صحبتت را قطع کنم، ولي مي خواهم بداني غيرمنصفانه قضاوت مي کني».

قانون ارتباطي 4:
 

حرف همسرتان را به زبان خود خلاصه کنيد. وقتي همسرتان سعي دارد احساسش را با شما در ميان بگذارد، سعي کنيد سخن او را با عبارات خود خلاصه کنيد تا بداند منظور او را فهميده ايد، و بعد از او سؤال کنيد آيا درست مي گويم؟ در اين شرايط هر دو به حرف هاي يکديگر گوش فرا مي دهند.

قانون ارتباطي 5:
 

از ذهن خواني پرهيز کنيد. ذهن خواني يکي از خطاهاي ارتباطي است، يعني شما برداشت هاي خود را به ديگران نسبت مي دهيد، تصور مي کنيد مردم چگونه فکر مي کنند، چه احساسي دارند و چه مي خواهند بکنند. ذهن خواني مي تواند کاملاً تحريک کننده و خشم برانگيز باشد. عباراتي از قبيل:
« تو مي خواستي مرا مجازات کني»
مي تواند مانع گفتگوي منطقي شود.
منبع:کوچه ما، شماره 9.
/ج