متاسفانه بيشتر خانواده‌ها به هيچ وجه سعي نمي‌کنند فرزندشان را به علت وسواس، بدبيني يا افسردگي و هر مشکل عاطفي رواني ديگر نزد پزشک بفرستند؛ در حالي که او را براي بيماري‌هاي گوارشي، تغييرات هورموني و حتي جوش‌زدن صورت نزد پزشکان گوناگون مي‌برند.
خيلي اوقات، خانواده بيمار و خود او به دليل ناآگاهي از بيماري‌شان و مراجعه نکردن به روان‌پزشک يا بدتر از آن، راه‌حل دانستن ازدواج، مساله بيماري را مخفي مي‌کنند؛ درحالي که ازدواج راه‌حل نيست، به‌خصوص اگر طرف مقابل از بيماربودن همسر آينده‌اش چيزي نداند. او در اين موقعيت هيچ کمکي نخواهد کرد. شما بايد به حدي عادي برخورد کنيد که فرزندتان قانع شود به روان‌پزشک مراجعه کند. اگر او راضي نشد، خودتان به تنهايي نزد روان‌پزشک برويد و از او راه‌حل بخواهيد. حتي اين مساله را به همسران هم تذکر مي‌دهم. شما بايد به سلامت يکديگر بها بدهيد. همان‌طور که براي سرماخوردگي ساده همسرتان او را به دکتر رفتن تشويق مي‌کنيد، براي درمان افسردگي يا اضطراب ساده هم اين کار را انجام بدهيد. با اينکه ازدواج حق طبيعي هر فرد است اما افراد مبتلا به اختلالات رواني مثل افسردگي، وسواس و درجه‌هاي شديد‌تر مثل بدبيني، اگر هنگام ازدواج تحت مشاوره قرار نگيرند، ممکن است از عهده حل مسايل زندگي برنيايند و در زندگي زناشويي با شکست مواجه شوند.
من معتقدم همه کساني که قصد ازدواج دارند، بايد مشاوره ازدواج بگيرند؛ چه آنهايي که از نظر بهداشت و سلامت رواني مطلوبند و چه افرادي که به بيماري مبتلا هستند. اين مشاوره هم بايد تحت نظر پزشکي مورد اعتماد خانواده يا روان‌شناسي که کار مشاوره انجام مي‌دهد، صورت پذيرد.
وقتي مراجعانم تاکيد من را درباره انجام اين مشاوره‌ها مي‌بينند، مي‌پرسند آيا معضل موجود يعني تکراري و کمرنگ شدن عشق‌ورزي‌هاي نخستين زندگي همسران هم با اين مشاوره تخصصي از بين مي‌رود؟ من به آنها مي‌گويم که گاهي اوقات همين کمبودهاي رواني هستند که همسران را از هم جدا مي‌کنند؛ نه بيماري‌هاي رواني. به‌عنوان نمونه، زوجيني که به صورت نهان يا آشکار به هم توهين و حتي خيانت مي‌کنند، جزو همين دسته‌اند. آنها با ارضا و پاسخ‌گويي غلط به نيازهاي دروني‌شان و داشتن رفتارهاي نسنجيده‌اي مانند شوخي‌هاي بي‌پايه در خصوص داشتن همسري ديگر يا ابراز موافقت درباره ازدواج موقت، در واقع، مستقيم يا غيرمستقيم بدآموزي دارند و با ايجاد ناامني، اعتمادشان را به همديگر کم مي‌کنند. در يک مشاوره تخصصي لازم است تذکر بدهيم که اين قبيل شوخي‌ها تکرار نشود و با بررسي تخصصي در نوع رابطه آنها با فرد غيرهمجنس که ناآگاهانه نهاد خانواده را تهديد مي‌کند، کمکشان مي‌کنيم. گاهي اوقات، اين افراد به صورت غيرارادي در وضعيتي قرار مي‌گيرند که خودشان به تنهايي قادر به کنترل آن نيستند و صلاح است مشاوره تخصصي بگيرند.
پي نوشت ها :
*روان‌پزشک
منبع: www.salamat.com /ع