والدين مورد اعتماد ترين افراد براي کودکان هستند به همين علت آنها بايد از مهارتهاي لازم براي گفتگو و پاسخ به نيازهاي کودکان برخوردار باشند تا ارتباط موفق‌تري برقرار نمايند.
به گزارش خبرنگار مهر به نقل از چايلد بسياري اوقات وقتي کودکان سوالي مطرح مي کنند، توقع ندارند که پاسخهاي طولاني و منطقي ما را بشنوند. زيرا وقتي پاسخ طولاني و با جزئيات مي شود به تدريج توجه کودک نسبت به صحبتها کم مي شود.
در چنين مواردي والدين عموماً قصد دارند با پاسخ دادن به کودک راهنمايي هاي ضمني خود را نيز مطرح کنند. در صورتي که کودک اين موارد را دستوراتي بيشتر نمي بيند.
اما بهترين کار اين است که نشان دهيد احساسات او را درک کرده ايد بدون اينکه او را مورد سرزنش قرار داده و در لاک دفاعي فرو بريد.
وقتي در مورد يک اتفاق يا مسئله اي با کودک صحبت مي کنيد فقط نسبت به خود مسئله واکنش نشان ندهيد بلکه نسبت به احساسات کودک در مورد ان مسئله و خودش و پيرامونش هم توجه نشان دهيد.
توجه داشته باشيد که کودک قصد ندارد حادثه يا واقعه را مورد بررسي قرار دهد بلکه مي خواهد احساسش را بيان کند. کودک عموماً خواستار عمق روابط بيشتر با والدين است.
گاهي اوقات کودک محبت و نوازش والدين را مي خواهد اما در ظاهر خواهان چيزهاي ديگر است. اين مسئله در مورد پسرها و پدرها بسيار اتفاق مي افتد. وقتي پسر نياز به محبت و نوازش پدر دارد شروع به اذيت ظاهري و جلب توجه پدر مي کند. در چنين مواردي او واقعاً نمي خواهد پدر را عصباني کند بلکه مي خواهد بگويد: « من به شما و محبت شما نياز دارم. به من توجه بيشتري کنيد.»
www.salamatnews.com