محصولات زيادي در بازار وجود دارند که هر کدام با شعار مخصوص به خودشان وعده کاهش وزن را مي‌دهند. برخي نتايج قابل توجهي داشته و برخي ديگر نتايج غيرقابل تصور، بعضي کارائي داشته و بعضي ديگر فقط هدر دهنده پول هستند. گروهي از آنها براي يکسري از افراد کارائي داشته در صورتي‌که براي يکسري از افراد ديگر هيچ فايده‌اي ندارند. با اين تفاسير بهترين راه براي کاهش وزن آن هم به شکل چربي کدام است.
دنياي تناسب اندام و به‌طور اخص چربي‌سوزي يک شمشير سه لبه است که تمرين با وزنه، تمرين ايروبيک و تغذيه هر يک از لبه‌هاي آن را تشکيل داده‌اند و هيچ‌کدام به لحاظ اهميت از ديگري ارجح نمي‌باشد و هيچ‌يک به تنهائي جواب مسئله نيست.
يکي از موارد که مي‌بايست هميشه نسبت به آن دقت کافي داشته باشيم ميزان کربوهيدرات‌ها در رژيم غذائي مي‌باشد اکثر افراد تشخيص نمي‌دهند که کربوهيدرات افزوده در رژيم غذائي مي‌تواند از متابوليزه شدن (سوختن) چربي در بدن براي توليد انرژي جلوگيري نمايد. علت بروز اين مسئله به وسيله ترشح بيش از حد انسولين به منظور متابوليزه کردن قند است. انسولين مازاد هم‌چنين از توليد هورمون رشد و متابوليزه شدن چربي به منظور توليد انرژي ممانعت مي‌کند. بنابراين حتي بدون دريافت چربي در رژيم غذائي باز مشکل ذخيره چربي در بدن به دليل مصرف بيش از حد نياز کربوهيدرات‌ها (قندها) وجود دارد.
تمرين با وزنه نيازمند انرژي به منظور انجام حرکات مي‌باشد بنابراين هر آن‌چه که در بدن براي توليد انرژي مصرف نشود لاجرم مي‌بايست ذخيره شود. افزايش حجم عضلات از طريق اجراي تمرينات با وزنه (تمرينات مقاومتي) باعث افزايش نرخ سوخت و ساز بدن در حدود 50 کالري به ازاء هر پوند (453 گرم) عضله در طول روز و در زمان استراحت مي‌شود (BMR).
بدين ترتيب چربي‌سوزي در سرتاسر روز و حتي پس از اتمام تمرين با وزنه در حال صورت گرفتن است. به خاطر داشته باشيد که عضله در داخل باشگاه ساخته نمي‌شود بلکه در حين تمرين تنها کاري که براي عضلات انجام مي‌دهيد ايجاد پارگي‌هاي ميکروسکوپي در فيبرهاي آنها است و پس از تمرين و در زمان استراحت و به‌خصوص در هنگام خواب است که سيکل ترميم و قوي‌تر شدن عضلات رخ مي‌دهد. تمرين با وزنه جزو ورزش‌هاي غيرهوازي به حساب مي‌آيد.
بدين معنا که از اکسيژن در سيکل توليد انرژي استفاده نمي‌شود از اين‌رو چربي سوخته نمي‌شود چون‌که براي پروسه چربي‌سوزي به اکسيژن نياز مي‌باشد. البته تمرينات با سيستم چرخشي که در آن فرد يک تعداد حرکت براي کل عضلات بدن را به‌صورت پشت سر هم اجرا مي‌کند. به نوعي تمرين ايروبيک به حساب مي‌آيد از همين جهت مي‌توان به آن به‌عنوان يک برنامه ايروبيک نگاه کرد. يکي از مؤلفه‌هاي مهم ديگر در روند چربي‌سوزي چه به‌صورت مستقيم و چه به‌صورت غيرمستقيم تمرينات ايروبيک (هوازي) هستند. در خلال 20 دقيقه شروع تمرين ايروبيک بدن قند و کربوهيدرات‌ها را که در داخل بدن به‌صورت گليکوژن عضلاني و کبد کاهش يافت بدن از چربي ذخيره شده به منظور توليد انرژي استفاده مي‌کند. اين کار به بدن ياد مي‌دهد که از چربي نيز براي توليد انرژي بهره بگيرد.
اين نوع ورزش‌ها همان‌طور که از اسمشان معلوم است نيازمند اکسيژن براي متابوليزه کردن چربي براي توليد انرژي هستند (ايروبيک يعني با حضور اکسيژن) به خاطر داشته باشيد اگر بدن يک کار را اغلب انجام ندهد از ميزان بازدهي‌اش نسبت به انجام آن کار کاسته مي‌شود. بنابراين عدم انجام تمرين ايروبيک به معناي کاهش توانائي بدن در متابوليزه کردن (سوزاندن) چربي و تأمين انرژي کافي براي عضلات در حال فعاليت مي‌باشد. يک راه آسان که خيلي از افراد در اولين قدم دست به انجام آن مي‌زنند کم کردن غذايشان است. اين کار به تنهائي مي‌تواند يک اشتباه قلمداد شود. چون با اين کار بدن نرخ سوخت و ساز خود را به منظور حفظ ذخاير چربي پائين مي‌آورد و در نهايت افزايش وزن حاصل مي‌گردد. بنابراين بهترين راه کاهش وزن کدام است؟
مراقب کالري دريافتي باشيد، با وزنه تمرين کنيد، و در هفته 3 بار تمرين ايروبيک انجام دهيد. بررسي نشان داده که ايده‌آل‌ترين محدوده ضربان قلب براي چربي‌سوزي 50 تا 60 درصد حداکثر ضربان قلب و نه 80 تا 90 درصد آن که يکسري افراد بر آن باور دارند مي‌باشد.
دويدن يک تمرين خوب ايروبيک است ولي براي اکثر افراد چاق حاصلي جزء درد در مفاصل به بار نخواهد داشت. (دويدن براي يک ورزش کار با آمادگي بدني بالا کارائي دارد و لزومي هم به تجويز آن براي آنها نيست چون اين افراد خودشان به چند و چون کار کاملاً واقف هستند). راه رفتن تند با سرعت 8/5 تا 5/7 کيلومتر در ساعت ضربان قلب را به محدوده 50 تا 60 درصد حداکثر ضربان قلب مي‌رساند و در عين حال هيچ ضربه‌اي هم از زمين به مفصل زانو وارد نمي‌کند. در مقياس کيلومتر پياده‌روي 80 درصد کالري را مي‌سوزاند که دويدن مي‌سوزاند.
ولي اين امتياز را دارد که مي‌توانيد مسافت و زمان بيشتري را بدون ريسک صدمه‌ديدگي مفاصل انجام دهيد امروزه راه رفتن يا دويدن در فضاي باز براي اکثريت محدوديت‌هائي دارد به همين خاطر استفاده از وسائلي هم‌چون دوي درجا، دوچرخه ثابت، دستگاه پله و ... مي‌توانند تا حدود زيادي نقش جايگزين را بازي کنند تمرين با برخي از اين دستگاه فرحبخش است ولي برخي ديگر به نوعي يک‌نواخت و خسته‌کننده هستند. که به منظور دستيابي به هدف مي‌بايست با آن کنار آمد. استفاده از تمام امکانات موجود در تعويض نوع تمرين ايروبيک يکي از بهترين کارهائي است که مي‌توانيد به‌منظور پيشگيري از يک‌نواختي تمرين انجام دهيد. براي مثال يک هفته با دستگاه دوي درجا تمرين کنيد هفته?بعدپياده‌رويکنيدوهفته?بعددوچرخه‌سواريکنيد. بااينکارنه‌تنهانتيجه?بهتريبه‌دستمي‌آوريدبلکههميشهسرحالوشادابخواهيدبود. البتهعلاقهفردنسبتبهنوعتمرينايروبيکنيزيکيازفاکتورهاي بسيار مهم است که مي‌بايست حتماً به آن توجه کرد. با اين تفاسير شايد باور نکنيد ورزشي که از همه کمتر سراغ آن مي‌رويد بيشترين چربي را مي‌سوزاند مي‌پرسيد چرا؟
علت آن اين است کهخ بدن با آن ورزش آشنائي ندارد به همين جهت مجبور است تقلاي بيشتري براي يادگيري و انجام آن صورت دهد. بدن انسان برخلاف ساير دستگاه‌هاي مکانيکي بر اثر استفاده مکرر از آن فرسوده نمي‌شود. البته ما مي‌توانيم با استفاده بيش از حد به‌صورت مکانيکي باعث صدمه زدن به بدن شويم اما روند بازدهي توليد انرژي افزوده خواهد شد و در آخر به خاطر داشته باشيد که بدن را هميشه در شرايط حدس زدن نگه داريد. چون‌که اگر بدن از قبل بداند که قرار است چه کاري انجام دهد خيلي سريع خود را با آن منطبق مي‌سازد.
منبع:www.vista.ir