انواع رشته هاي قايقراني
كليه قايق هايي كه توسط پارو و نيروي عضلاني شخص پاروزن ، به حركت در مي آيد، و به جهت نوع حركت و پارويي كه در آن استفاده مي شود، به دو بخش تقسيم مي گردند كه تحت پوشش دو ارگان جداگانه كار مي كنند.
بخش اول كانوئينگ است كه تحت نظر فدراسيون جهاني قايقراني I.C.F مي باشد و اين فدراسيون شامل كميته هاي زير است:
1- كميته آبهاي آرام (مسابقات سرعت در پيست).
2- كميته اسلالوم (مارپيچ) و آبهاي خروشان.
3- كميته ماراتن.
4- كميته كانوپولو.
5- كميته بادباني.
6- كميته تورينگ.
بخش دوم روئينگ است كه تحت نظر فدراسيون جهاني پاروزني مي باشد.
کانوئينگ:
1- كميته آبهاي آرام (مسابقات سرعت در پيست)
- مسابقات سرعت كه در پيست برگزار مي گردد (آب راكد و بدون امواج).
- ابعاد پيست سرعت به اين صورت است كه طول آن حداقل 2500 متر، عرض آن حداقل 90 متر و عمق آن حداقل 2 متر مي باشد.
- اختلاف ارتفاع پيست از سطح درياهاي آزاد نبايد زياد باشد، زيرا ورزشكاران دچار مشكلات تنفسي مي شوند.
- در انتهاي پيست يك ساختمان چند طبقه كه محل قرار گرفتن داوران مي باشد، نياز است و همچنين در انتهاي پيست بايستي در روي خشكي يك جاده مستقيم و موازي با پيست وجود داشته باشد.
- در ابتداي خط استارت، اسكله هاي كوچك متحركي وجود دارد به نام پانتون كه در شروع مسابقه، انتهاي قايق ها به اين اسكله ها مماس مي گردد.
- مسابقات سرعت در سه مسافت 200 متر، 500 متر و 1000 متر برگزار مي گردد كه مسافت هاي 500 متر و 1000 متر بايد در مسير مستقيم صورت پذيرد.
انواع رشته هاي مسابقات سرعت عبارتند از: كاياك، كاياك تورينگ و كانو كانادايي.
كاياك: به قايقهايي گفته مي شود كه با استفاده از يك پاروي دو كفه اي به حركت در مي آيد كه دو كفه نسبت به هم زاويه دارند. علامت اختصاري K براي كاياك به كار مي رود. طريقه نشستن پاروزنان، به حالت نشسته روي صندلي ها و پاهاي آنها كشيد مي باشد. صندلي ثابت و از سكان كه در انتهاي قايق قرار گرفته، جهت كنترل قايق استفاده مي شود.
انواع قايقهاي كاياك عبارتند از: كاياك يك نفره، دو نفره و چهار نفره. طول پا روي كاياك متناسب با قد پاروزن مي باشد.
كاياك تورينگ: علامت اختصاري كاياك تورينگ TK مي باشد و يكي از قايقهاي خانواده كاياك مي باشد كه توسط همان پاروي كاياك به حركت در مي آيد. مسابقات آن هم شامل تورينگ كاياك يك نفره و دو نفره مي باشد.
كانو كانادايي: كانو كانادايي كه با علامت اختصاري C شناخته مي شود، نوعي از قايقهاي مسابقات سرعت است كه با استفاده از يك پاروي يك كفه اي به حركت در مي آيد. طول اين پارو از پاروي كاياك كوتاه تر است ولي كفه آن نسبتاً بزرگتر از پاروي كاياك است. طرز قرار گرفتن در اين قايق، شبيه زانو زدن است و فاقد صندلي و سكان مي باشد.
كانو كانادايي اقسام مختلفي دارد، از جمله: كانو كانادايي يك نفره، دو نفره و چهار نفره. مسابقات كانو كانادايي براي مردان در مسافت هاي 500 متر و 1000 متر و براي زنان تنها در مسافت 500 متر انجام مي شود.
2- كميته اسلالوم و آبهاي خروشان
در اين رشته هدف اصلي، طي مسير و عبور از دروازه هاي قرار داده شده در مسير، در كمترين زمان ممكن است و شامل رشته هاي كاياك يك نفره زنان، كاياك يك نفره مردان، كانو كانادايي يك نفره مردان و كانو كانادايي دو نفره مردان مي باشد.
در رشته اسلالوم، طول پيست- يعني فاصله شروع تا پايان - نبايد بيشتر از 600 متر باشد. تعداد دروازه ها، بين 20 تا 25 است كه از اين تعداد، حداقل 6 دروازه خلاف جهت آب مي باشد. محل قرار گرفتن آخرين دروازه، بايد حداقل 25 متر قبل از خط پايان باشد. فاصله بين ميله دو دروازه، حداقل 2/1 متر و حداكثر 5/3 مي باشد و ارتفاع ميله هاي دروازه 2 متر است. همچنين قسمت پائين ميله ها بايد 15 سانتي متر بالاتر از سطح آب، قرار داشته باشد.
جريمه ها در رشته اسلالوم به اين صورت است كه عبور صحيح از دروازه ها صفر امتياز دارد و تماس با ميله دروازه ها 5 امتياز منفي. فشار آوردن عمودي به دروازه ها و عبور از سمت مخالف دروازه و واژگون كردن و عبور نكردن از دروازه مواردي است كه شامل 50 امتياز منفي خواهد بود.
رشته آبهاي خروشان: در اين رشته هدف، طي مسير 3 كيلومتري در كمترين زمان از رودخانه اي است كه جريان آب در آن سرعت زيادي دارد. در اين رشته، از قايق هاي كاياك يك نفره و كانو كانادايي مخصوص آب هاي خروشان و كلاه و جليقه نجات استفاده مي شود.
3- كميته ماراتن
در رشته ماراتن، هدف طي مسافت هاي طولاني - از 42 كيلومتر به بالا- در كمترين زمان ممكن است. در اين رشته، از قايق كاياك با اندكي تفاوت در وزن و كانو كانادايي استفاده مي شود.
4- كميته كانوپولو
قايق كانوپولو داراي صندلي ثابت يك نفره است و طول آن 3 متر مي باشد و 2 جاي پاي متحرك دارد. در اين رشته، بازي با توپ توسط قايقرانان صورت مي گيرد. دو تيم كه هر يك شامل 5 بازيكن مي باشند، در محيطي محصور شده توسط بويرها بازي مي كنند. اين محيط داراي طول حداكثر 50 متر و حداقل 25 متر، عمق بيشتر از 2 متر و عرضي به اندازه دو سوم طول زمين است. دروازه ها به ابعاد 2×5/1 متر هستند و 2 متر بالاتر از سطح آب نصب مي شوند. زمان بازي مي تواند در دو نيمه 10 دقيقه اي يا 7 دقيقه زنده (يعني توپ در جريان بازي) برگزار گردد. بين هر نيمه هم 3 دقيقه وقت استراحت در نظر گرفته مي شود. بازيكنان كانوپولو مجهز به جليقه نجات و كلاه ايمني با محافظ و روكش كه جلوي قايق قرار مي گيرد، مي باشند. مسابقات كانوپولو معمولاً در استخر برگزار شده و از توپ واترپلو براي بازي استفاده مي شود.
5- كميته بادباني
مسير مسابقات قايقهاي بادباني اكثراً در دريا است. هدف اصلي، اين است كه ورزشكاران به شكل يك مثلث، مسير مسابقه را در كمترين زمان و با كمترين امتياز منفي طي نمايند. مسير مسابقه، با بويرهاي شناور بزرگ مشخص گرديده است و از قايق هاي بادباني استاندارد استفاده مي شود.
6- كميته تورينگ
هدف از اين رشته، طي كردن مسافت هاي طولاني در كمترين زمان ممكن در مسير رودخانه ها و غيره مي باشد. در اين رشته از قايق هاي تورينگ استفاده مي شود.
روئينگ:
هدف از اين رشته، طي كردن مسيري مشخص در كمترين زمان ممكن است. قايق هايي كه در اين رشته از آنها استفاده مي شود، اسكال نام دارند كه شامل انواع مختلفي هستند:
- اسكال يك نفره دو پارويي.
- اسكال دو نفره چهار پارويي.
- اسكال چهار نفره، چهار يا هشت پارويي.
- اسكال هشت نفره، هشت يا شانزده پارويي.
- اسكال دوازده نفره، دوازده يا بيست و چهار پارويي.
- اسكال هيجده نفره، هيجده يا سي و شش پارويي.
مسابقات روئينگ براي مردان و زنان در پيست و در مسافتهاي 1000 متر و 2000 متر به بالا برگزار مي شود.
قايقراني در ايران
ورزش قايقراني سابقه اي هفتاد ساله در ايران دارد. در آن زمان با حضور انگليسي ها در جنوب ايران، اولين باشگاه قايقراني در مسجد سليمان تاسيس شد. در پنجاه سال قبل نيز اولين باشگاه قايق هاي بادباني تحت عنوان «يات کلاب» در آبادان راه اندازي شد. دراوايل دهه 40 هجري شمسي چند قايق از نوع 1-k و 2-k (کاياک يک نفره و دو نفره) از انگلستان به ايران وارد شد و در درياچه سد اميرکبير که بر روي رودخانه کرج و در فاصله 75 کيلومتري شمال غرب تهران احداث شده است، به آب انداخته شده و به اين ترتيب اولين پايگاه قايقراني زير نظر سازمان تربيت بدني و تفريحات سالم ايران به وجود آمد. جنس قايقهاي اوليه ايران از چوب با پوشش برزنتي و وزن آنها بالاي 20 کيلوگرم براي يک نفره و 24 کيلوگرم براي دو نفره بود.
از سال 1342 اولين فعاليت رسمي فدراسيون قايقراني ايران شروع شد و مديريت آن را يک افسر ارشد نيروي دريايي عهده دار گرديد. در سال 1344 سرهنگ امامي به رياست فدراسيون گمارده و به مدت سه سال عهده دار اين مسئوليت بود. از سال 1345 عنوان «فدراسيون قايقراني و اسکي روي آب» بر اين تشکيلات نهاده شد. پس از سرهنگ امامي، برادرش مهندس حسن امامي از سال 1347 تا 1356 رياست فدراسيون را عهده دار بود. در دوره رياست وي مسابقات داخلي قايقراني در مسافت هاي متعدد سالانه برگزار مي شد. همچنين ورزش اسکي روي آب که امامي شخصاً به آن علاقه وافري داشت در فصل تابستان روي درياچه سد کرج در فصل زمستان و پائيز بر روي درياچه سد دز (خوزستان) فعال بود. رقابت هاي قايقراني هم در درياچه سد اميرکبير (سد کرج) و بعدها در تالاب انزلي برگزار مي شد.
پس از پيروزي انقلاب اسلامي، رياست وقت سازمان تربيت بدني، فدراسيون اين ورزش را تعطيل کرد و آن را تحت عنوان ورزش هاي آبي با شنا ، شيرجه و واترپلو ادغام نمود تا در سال 1362 دوباره فدراسيون قايقراني بازگشايي گرديد.
مسابقات قايقراني قهرماني آسيا بنا به پيشنهاد رئيس فدراسيون قايقراني ايران در کنگره سالانه ICF (فدراسيون بين المللي قايقراني) که در سال 1383 در صوفيه ي بلغارستان تشکيل يافته بود، مطرح و تصويب شد و در سال 1985 اولين دوره اين رقابت ها در کشور ژاپن (در شهر کوبه) و با حضور 7 کشور آسيايي برگزار شد و اعضاي تيم ايران عنوانهايي بهتر از ششم به دست نياوردند، ولي از سومين دوره مسابقات به بعد قايقراني ايران حرکت صعودي خود را آغاز نمود به طوريکه در سال 1999 و در جريان هشتمين دوره رقابت هاي قهرماني آسيا در چين، تيم ايران نه تنها به اولين مدال طلاي رشته کاياک خود دست يافت بلکه با کسب 5 مدال طلا، 5 مدال نقره و 1 برنز پس از کشور ميزبان (6 طلا و 3 نقره) به عنوان نايب قهرماني آسيا دست پيدا کرد.
منبع:www.vesalsport.com ارسال مقاله توسط کاربر محترم سايت: hasan119