انگليسي ها اولين مردماني بودند که در جامعه مدرنيته علاقه زيادي به ورزش داشتند و در تلاش بودند تا مهارتها و ورزشهاي مختلف را به خوبي فرا گيرند. ورزش مفرح شنا نيز جزو همين مهارتهايي است که بريتانياييها علاقه زيادي به آن نشان ميدادند که اين علاقه تا امروز هم ادامه داشته.
از سال 1837 رقابتهاي قهرماني شنا در شهر لندن به طور منظم در شش استخر مجهز براي مسابقات و زير نظر فدراسيون ملي شنا انگلستان انجام مي شده .
به مرور زمان پس از آنکه اين ورزش در ميان مردم عادي جا افتاد، ورزشگاهها و استخرهاي حرفه اي زيادي براي اين ورزش ساخته شد.
در سال 1880 در آغاز کار حرفه اي انجمن شنا نام "آکادمي آماتور هاي شناي بريتانيا" را روي آن گذاشتند که حدود 300 نفر عضو داشت.
در سال 1896 شناي مردان به طور رسمي به ليست رقابتهاي المپيک ملحق شد که نخستين بار در دو قالب 100 متر و 1500 متر شناي آزاد برگزار شد.
خيلي زود پس از اين ماجرا و محبوبيت سر سام آور و وحشتناک شنا ، قالبهاي مختلفي از شناي آزاد به رشته هاي اين ورزش اضافه شد مثل: شناي پروانه ، شناي کرال سينه و کرال پشت و در نهايت شناي مختلط.
اولين مسابقات پيشرفته شنا ي المپيک در سال 1900 در پاريس برگزار شد که شامل سه نوع متفاوت شنا ميشد: شناي با مانع شناي استقامت شناي 4000 متر اين مورد آخري طولاني ترين مسابقات شنا را شامل ميشود ، البته اين سه رشته شنا پس از آن هرگز در رقابتهاي المپيک مورد استفاده قرار نگرفت.
به دلايل مختلفي در دوره هاي ابتدايي برگزاري مسابقات شناي المپيک زنان حضور نداشتند. در سالهاي 1896 و 1906 زنان حق حضور در اين بازيها را نداشتند و اولين بار بارون دو کابرتين (Baron de Cabortin) پايه گذار حضور زنان در بازيهاي شنا بود و در سال 1912 اولين گروه شناگران زن در المپيک حاضر شدند که البته هنرنمايي درخور توجه و قابل اعتنايي داشتند. در سالهاي بعد رقابتهاي شنا به 32 دور (16 دور براي مردان و 16 دور براي زنان) تقسيم شد. در رده بندي شناي معلولين اين شرايط فرق داشت، به شکلي که ادوار مسابقات به دسته هاي 22 تايي براي مردان و زنان تقسيم شد. در بخش بعدي اين مقاله در خصوص شناي کهن و باستاني و خاستگاه اصلي اين ورزش مفرح بيشتر خواهيم گفت.
ارسال مقاله توسط کاربر محترم سايت: hasan119