ووشو (Wushu) نام مجموعه ورزشهاي رزمي چيني است که با اسامي بوکس چيني و کونگفوي چيني هم از آن ياد ميشود. در ميان عامه مردم چين ، واژه کونگفو ( Kung Fu) براي اين ورزشها مصطلح است ليکن دولت مرکزي چين ، نام ووشو را براي معرفي ورزش رزمي سنتي خود به جهانيان اعلام کرده است.
تاريخچه پيدايش ووشو
پيدايش ووشو به زمانهاي بسيار دور که اولين صورت اجتماعات بشري در جوامع اوليه بوجود آمدند برميگردد.در آن زمانها بمنظور حفظ سلامتي ،درمان بيماريها ، افزايش بنيه جسماني ، افزايش طول عمر و آموزش مهارتهاي نظامي به افراد آن جوامع حرکاتي ابداع گرديد که بسط و گسترش آن در طول ادوار مختلف به ورزش زيبا و جذاب ووشوي امروزي بدل شده است . معتبرترين روايتي که در اين خصوص نقل شده حاکي از آن است که در حدود سالهاي 520 بعد از ميلاد ، يک راهب هندي بنام بود هيدهارما (يا داروماتائيشي) که در چين بنام " تامو " شناخته ميشود ، بمنظور اشاعه تعاليم مذهبي ، از هند راهي چين شده ودر معبدي بنام " شائولين " تعليمات خود را آغاز ميکند. تعاليم راهب تامو شامل مجموعه اي از تمرينات پرهيزگاري و قواعد خشک انظباطي بود که بواسطه وضعيت جسماني ضعيف ، پيروان تامو طاقت تحمل تمرينات را از دست داده و بتدريج دچار ضعف و بيحالي ميشدند. اين موضوع باعث شد راهب تامو بمدت چند سال از معبد جدا شده و در غاري به تفکر و مراقبه بپردازد. او دراين مدت حرکاتي را بمنظور تقويت بنيه جسماني راهبان معبد ابداع کرد و در بازگشت به شائولين ،با تمرينات ابداعي خود، شاگردانش را تحت تعليم قرار داد. اين حرکات به " 18 حرکت دست راهب " يا (شي با لوهان چوان) موسومند که در سالهاي بعد از تامو بسط و گسترش فراواني پيدا کرده و بتدريج مبارزان و استادان متبحر فنون رزمي ، در شائولين پرورش يافتند.
افزايش قدرت راهبان و فنون مرموز معبد باعث شد تا حکومت وقت ، وجود معبد شائولين را تهديدي براي حکومت خود احساس کرده و با لشکر کشي بدانجا ، در يک جنگ نابرابر اقدام به انهدام معبد و قتل عام راهبان نمايد. تنها عده قليلي از راهبان که توانسته بودند جان سالم از مهلکه بدر ببرند، ميراث گرانبهاي معبد يعني فنون رزمي را با خود به نقاط مختلف چين برده و به اشاعه آن بين افراد خاص پرداختند. بدينسان تکنيکهاي رزمي شائولين گسترش يافته و در ادوار مختلف ، تکنيک هاي جديدي ابداع و سبکهاي مختلفي با الهام گرفتن از پديدههاي طبيعي مثل طوفان و رعد و برق و حرکات و روشهاي تهاجمي و تدافعي حيواناتي مثل درنا ، ببر ، خرس ، اژدها و ...، و حشراتي مثل آخوندک(مانتيس) ، بوجود آمدند. با اينکه امپراطوران برخي از سلسله ها ي حاکم بر کشور چين ، تمرينات رزمي را خطري براي فرمانروايي خود ميدانستند ، ليکن پادشاهاني هم بودند که خود شيفته اين تمرينات بوده و خود موجبات گسترش آنرا فراهم نموده اند. در دوران سلسله هاي شانگ (Shang) و ژو (Zhou) حرکاتي از ووشو بوجود آمدند که براي آموزش سربازان استفاده ميشد. همچنين همه ساله در پائيز و بهار مسابقات کشتي خاصي بنام " جيائودي " براي انتخاب سربازان نمونه برگزار ميگرديد. با ايجاد کاربرد نظامي براي ووشو ، رفته رفته حرکات رزم با شمشير ، نيزه و چوب و انواع سلاحهاي ديگر هم پديد آمدند. ظهور گرههاي نمايش خياباني " لوچي" که از طريق نمايش حرکات رزمي امرار معاش ميکردند ، خود باعث گسترش هرچه بيشتر ووشو گرديد. دوران سلطنت سلسله هاي چينگ (Qing) و مينگ (Ming) را بواسطه وجود مدارس مختلف و سبکهاي منعدد ، ميتوان دوران شکوفايي ووشو بشمار آورد. برخي از حرکات با سلاح و بدون سلاحي که در تاريخ ثبت شدهاند عبارتند از : مشت زني شش گامي ، مشت ميمون ، بازي چوان ، سي چوان ، مشت شائولين ، مشت دروني ، حرکت چوب يودايو (ِYudayou) ، حرکت چوب چينگ تيان(Qing tian يا مزرعه سبز) ، حرکت چوب شائولين ، حرکت چوب ژانگ ، حرکت نيزه يانگ ، حرکت نيزه ما (Ma 's Spear) ، نيزه کوتاه لي ، حرکت عصاي شا (Sha's Cane) ، نيزه ليو هه ، نيزه امئي (Emei) ، نيزه شائولين ، تک شمشير پهن ، جفت شمشير پهن ، شمشير پهن يان يوئه ، و فرمهاي 24 حرکتي شمشير باريک و غيره .
در طي سالهاي 1912 تا 1949 سازمانهاي بسياري در چين براي ووشو تشکيل شدند ، مثل " انجمن هنرمندان رزمي "و انجمن تربيت بدني و غيره ، که در گسترش ورزش ووشو نقش مهمي ايفا کردند. درسال 1928 انستيتو مرکزي ووشو توسط دولت جمهوري در "نان جينگ " تشکيل شد. در سال 1939 نخستين تيم ووشوي چين در يازدهمين دوره بازيهاي المپيک در برلين ، يک يرنامه نمايشي از ووشو اجرا کردند که مورد توجه همگان قرار گرفت . با تاسيس جمهوري خلق چين ، ووشو بعنوان بخشي از فرهنگ اجتماعي و نيز تربيت بدني و ورزش مردم درآمده و به طرز چشمگيري گسترش يافت . در سال 1956 انجمن ووشوي چين در پکن تشکيل شده و با انتشار حرکاتي همچون فرم ساده شده تاي چي چوان ، چانگ چوان ، حرکات شمشير پهن و باريک ، نيزه و چوب در سطوح مبتدي ، متوسطه و عالي ، در همگاني شدن ووشو کمک شاياني کرد. در سال 1958 نخستين پيش نويس قوانين مسابقات ووشو توسط کميسيون ورزش و تربيت بدني ايالتي گردآوري و تدوين شد. با راهنمايي همين کميسيون و انجمن ووشوي چين ، انجمن ها ، اتحاديه ها ، مدارس ووشو ، انجمن هاي تحقيقاتي ، تيم هاي آماتوري و حرفه اي در مراکز آموزشي ، محله ها ، شهرها و ايالات تشکيل شدند که شبکه عظيمي از فعاليت هاي جمعي ووشو را بوجود آوردند. تيم ها و انجمن هاي ووشو در برخي از کالج ها و دانشگاهها تشکيل شدند و در برخي از موسسات تربيت بدني ، رشته تخصصي ووشو براي دانشجويان دوره هاي ليسانس و فوق ليسانس داير گرديد. در سال 1984 درجه استادي ووشو توسط مجلس ايالتي تعريف شد . با تصويب دولت چين در سال 1986 " انستيتو تحقيقات ووشوي چين " تشکيل و بعنوان عاليترين مرجع ، به امر هدايت تحقيقات فني و آکادميک در زمينه ووشو پرداخت. دولت چين با برپايي تورنمنت هاي متعدد بين المللي ، ورزش سنتي خود را هرچه بيشتر به جهانيان معرفي کرد و در سال 1987 اولين دوره بازيهاي آسياي ووشو در شهر يوکوهاماي ژاپن برگزار شده و فدراسيون آسيايي ووشو (WFA) تاسيس گرديد. دومين دوره مسابفات ووشوي قهرماني آسيا در سال 1989 در هنگ کنگ برگزار شده و در سال 1990 و در طي يازدهمين دوره بازيهاي آسيايي پکن ، اين ورزش رسما بعنوان يک رويداد رقابتي و بين المللي معرفي گرديده و فدراسيون جهاني اين ورزش بنام (IWUF) تشکيل و فعاليت خود را آغاز نمود. اولين دوره مسابقات ووشو قهرماني جهان در سال 1991 در کشور چين برپا شده و دوره هاي بعدي آن هر دوسال يکبار برگزار ميگردد. امروزه ووشو يکي از پرطرفدار ترين ورزشهاي رزمي در سراسر جهان بوده و در سال 2008 بعنوان يکي از رشته هاي المپيک ، وارد اين مسابقات خواهد شد.
منبع:www.vesalsport.com ارسال مقاله توسط کاربر محترم سايت: hasan119