تازه يکي دوسال بود که براي تحصيل به قم آمده بودم . آيت الله مشکيني به عنوان مرد سياست و اسوه اخلاق در ميان طلاب و فضلا زبان زد بود .خيلي علاقه داشتم که به زيارت شان نايل آيم وقتي شنيدم از تبعيد ، به قم با زگشته اند ،با چند تن از دوستان به ديدن شان رفتيم . در تاريکي شب سراغ منزل شان را در کوچه پس کوچه هاي شهر گرفتيم . در خانه اي قديمي و گلي ،چهره اي نوراني ، مصمم و اميدوار يافتيم . با همان نگاه اول ما را مجذوب خويش ساخت با جذبه اي که تا پايان عمر شريف شان هر روز بر ارادتمان افزود . او از امام مي گفت و از ضرورت مبارزه با رژيم پهلوي که مو بر انداممان راست مي شد : « به طلبه ها بگوييد نترسند ؛اين رژيم پوسيده و رفتني است . امام مظلوم است و بايد در دفاع از اسلام به پا خاست . »
در آن زمان آن قدر امام مظلوم بود که حتي رساله عمليه ايشان نيز ممنوع بود. از ايشان تقاضاي رساله ؛ حضرت امام ( رحمه الله ) را کرديم ،که بلافاصله به هر کدام از ما يک رساله داد ؛ اظهار داشتيم ما براي پخش آن آمديم .نشاني ما را گرفت و فرداي آن روز با رعايت مسايل امنيتي ،رساله ها را به اندازه مورد تقاضا براي ما فرستاد .از آن پس ، درس اخلاق اين اسوه فضيلت در حوزه علميه ، کلاس انسان سازي بود ، ودر پايان درس با اشک و گريه همراه عرض حال خود ،طلاب را به محضر مبارک ولي عصر عجل الله تعالي فرجه مي برد و طلاب براي يک هفته خود توشه معنوي بر مي گرفتند . ايشان در مبارزات ملت ايران در خط اول جبهه قرار داشت و درحمايت از رزمندگان اسلام از بهترين مشوق ها و ياور آن ها بود.
آيت الله مشکيني در سنگر امامت جمعه ،از نماز جمعه دژي محکم براي حمايت از امام و رهبري و آرمان هاي اسلام وانقلاب ساخته بود . پخش خطبه هاي ايشان در سيما به کشور آرامش روحي و رواني مي داد . پس از رحلت امام رحمه الله از بزرگ ترين حاميان مقام معظم رهبري و و لايت فقيه بود. به دنبال رحلت آيت الله گلپايگاني و آيت الله اراکي ،با اين که شأن مرجعيت داشت وارد اين حوزه نشد و با رياست مجلس خبرگان ، اين مجلس را در برابر توطئه گران عليه ولايت فقيه و مقام معظم رهبري صيانت مي کرد.