شکل اوليه ورزش مفرح اسکيت برد (Skateboarding) براي اولين بار در سال 1950 بکار برده شد، هنگامي که موج سواران کاليفرنيايي روياي انجام حرکات موج سواري بر روي آسفالت خيابانها را در ذهن مي پروراندند. در واقع هنوز هم کسي به درستي نمي داند اولين کسي که يک اسکيت برد را ساخت و بکار برد چه کسي بود اما آنچه مشخص است تعداد زيادي از مردم اين ايده را در سر خود مي پروراندند.
آنها از تخته هاي چوبي شروع کردند و چرخهاي روروک را به پشت اين تخته ها نصب کردند و طبيعي بود که در سالهاي اوليه آشنايي مردم با اين ورزش، مردم خيابانها اصلي ترين قربانيان تصادف با اسکيت سواران بودند. طي چند سال بقدري علاقه مردم به اين ورزش گسترش يافت که کارخانه Roller Derby - سازنده اسکيت - توليد اسکيت برد را آغاز کرد و محصولات خود را به بازار داد.
در دهه 60 کارخانه هايي مخصوص ساخت اين وسيله تاسيس شدند و به توليد انبوه اولين اسکيت برد هاي واقعي پرداختند. علاقمندي قهرمانان موج سواري به اين ورزش باعث شد تا اين ورزش يکشبه همه گير شود و شرکت هاي توليد وسايل ورزشي براي توليد اسکيت بردهاي بهتر با هم به رقابت بپردازند. بنابراين جاي تعجب نخواهد بود اگر بدانيد که طي سه سال بيش از 40 ميليون اسکيت برد به فروش رفت.

توني آلوا از قهرمانان اوليه اسکيت برد
 

افول ناگهاني
کسي دقيقا" نمي داند به چه علت؟ - شايد جنگ هاي پشت پرده اقتصادي - اما اتفاق جالبي که افتاد در سال 1965 مقامات ورزشي ايالات متحده رسما" اعلام کردند که بازي اسکيت برد خطرناک است و فروشگاه ها نبايد اسکيت را به مردم عرضه کنند و والدين نيز نبايد اين وسيله خطرناک را براي فرزندان خود خريداري کنند.
به ناگاه طب اسکيت برد به همان سرعتي که بوجود آمده بود فروکش کرد و بتدريج چراغ اين ورزش رو به خاموشي گراييد و در مجموع حدود 10 سال استفاده از اين وسيله ورزشي در فراز و نشيب قرار گرفت.

يک پيچ خوابيده از جي آدامز
 

درخشش ستاره ها
دهه 70 مصادف بود با ابداع تکنيک هاي استفاده از اسکيت برد، اولين نسل اسکيت برد سواران حرفه اي در اين دهه مطرح شدند. 1973 مصادف بود با استفاده از چرخهاي بلبرينگ دار در اسکيت برد که در نوع خود انقلابي در کيفيت اسکيت ها بود. چرخ هاي جديد به سوارکاران امکان مانور بهتر و داشتن سرعت بيشتر را مي داد.
تکنيک هاي استفاده از اسکيت برد بقدري پيشرفت کرد که ديگر زمين صاف براي آنها کافي نبود. هر چند تا مدتها اسکيت سواران براي بازي حرفه اي از استخرهاي خالي از آب و يا لوله هاي بسيار بزرگ و خالي - آب و فاضلاب - استفاده مي کردند.
اين پيشرفت ها باعث شد تا مسئولين ورزشي به فکر ساختن پيست هاي مخصوص اين ورزش در گوشه و کنار شهر شوند و اين آغازي بود براي حرفه اي شدن آن. بتدريج باشگاهها و مجله هاي مخصوص اين ورزش مفرح نيز به عرصه هستي قدم گذاشتند.
تکنيک هاي Kick-Turn به معني لگد زني براي دور زدن يا پرش هاي هوايي (Aerial) و ... مطرح شد و روز بروز بر ستاره هاي اسکيت برد و توانايي هاي آنها افزوده شد. از مشهورترين ستاره هاي آنزمان اسکيت برد مي توان به Tony Alva و Jay Adams اشاره کرد. همچنين در اين سالها براي کمک به پايداري انجام حرکات نمايشي بخصوص در سطوح شيب دار و عمودي پهناي اسکيت برد از 15 به 17.5 سانتيمتر افزايش پيدا کرد.
پايان دهه 70 مصادف بود با پيشرفت بسيار زياد در انجام حرکات نمايشي مارپيچي و به دنبال آن تصادفات و جراحات براي ورزشکاران که در نهايت به سقوط دوباره محبوبيت اين ورزش انجاميد.
منبع: www.netsport-magazine.com