آرژانتين
آرژانتين در زبان فوتبال يک معنا بيشتر ندارد و آن هم مارادوناست. حتي جادوگريهاي ليونل مسي هم هنوز نتوانستهاند اين اسطوره پرحاشيه را از تخت رويايياش پايين بکشند. مارادونا البته معروفترين فوتباليست دوپينگي دنيا هم محسوب ميشود. کافي است واژه فوتبال و دوپينگ را با هم در اينترنت جستجو کنيد. آنگاه خواهيد ديد که در اولين صفحه نتايج نام مارادونا پيشچشمانتان ظاهر ميشود.
مارادونا از سالهاي مياني دهه 80 تا همين اواخر يعني سال 2004 ميلادي به کوکايين اعتياد داشت. در حقيقت اعتياد او همزمان با ورودش به تيم ناپل ايتاليا آغاز شد. مارادونا يک بار در سال 1991 ميلادي به دليل تست مثبت کوکايين يک فصل و نيم بازي در ناپل را از دست داد.
اما قصه پرماجراي اين جادوگر آرژانتيني 3 سال بعد به پايان رسيد. زماني که در جريان جام جهاني 1994 ميلادي آمريکا بار ديگر تستهاي دوپينگ او مثبت اعلام شد. اين بار در نمونههاي آزمايشگاهي مارادونا «افدرين» يافت شده بود.
مارادونا از جام جهاني کنار گذاشته شد و علاوه بر آن 18 ماه محروميت تنبيهي را نيز دريافت کرد اما اين 18 ماه هيچوقت به پايان نرسيد. در حقيقت دومين تست دوپينگ تير خلاصي به عمر بازيگري مارادونا بود.
در طول اين سال زندگي پرخطر مارادونا آسيبهاي بسيار جدي را به سلامت او وارد کرده است. آسيب ماهيچههاي قلب به علت استفاده طولانيمدت از کوکايين موجب شد تا در سال 2000 ميلادي اين ستاره خبرساز سر از اورژانس بيمارستان درآورد.
در همان سال مارادونا به دعوت فيدل کاسترو به يک کلينيک ترک کوکايين در کوبا سفر کرد و از همان زمان بود که سريال تمامنشدني ماجراهاي ترک و اعتياد مجدد مارادونا آغاز شد. به هر حال مارادونا در سال 2007 ميلادي در تلويزيون ملي آرژانتين ظاهر شد و با قاطعيت گفت الکل را کنار گذاشته و دو نيم سال است که به سمت کوکايين نيز نرفته است. ادعايي که با تأسف بايد گفت باور کردناش خيلي هم آسان نيست.
استراليا
در ژانويه سال 2007 ميلادي آتان لازاريديس به 12 ماه محروميت از بازيهاي داخلي و خارجي محکوم شد. کميته مبارزه با دوپينگ استراليا نمونههاي دريافتي از اين بازيکن را آلوده به هورمونهاي خاصي عنوان کرد که در ليست مواد ممنوعه قرار دارند.
تا اينجا هيچ چيزي عجيب به نظر نميرسد اما واقعيت اين است که اين محکوميت حسابي در محافل ورزشي استراليا گرد و خاک به پا کرد. اصل ماجرا اما اين بود که بازيکن صاحبنام استراليايي که در بازي تاريخي مقابل ايران هم حضور داشت، براي جلوگيري از ريختن موهايش و آن هم به تجويز پزشک معالج خود يک داروي خاص را استفاده کرده بود. دارويي که ترکيباتي شبيه مواد نيروزا داشت!
انگليس
سرمايهگذاريهاي ميلياردي روي باشگاههاي انگليسي موجب شده است که همه اتفاقات فوتبالي در اين کشور زير ذرهبين باشد. با وجود اين انجام تستهاي دوپينگ در مورد فوتباليستها تا پيش از سال 2000 ميلادي چندان جدي گرفته نميشد، به طوري که مثلا در سال 1999 ميلادي از مجموع 3500 بازي صورت گرفته تنها 32 بار آزمايش دوپينگ آن هم تنها از يک بازيکن هر تيم به عمل آمد.
اما در سالهاي اخير انگلستان چندان کارنامه قابل دفاعي در زمينه دوپينگ نداشته است. در سال 2003 ميلادي ريوفرديناد از انجام آزمايش دوپينگ سرباز زد و در نتيجه 8 ماه محروميت را به جان خريد. در همان فصل دروازهبان تيم راشدن و داياموند به خاطر استفاده از استروييدهاي آنابوليک اخطار کتبي گرفت. پس از آن بيلي تورلي به فاصله کوتاهي به دليل مصرف کوکايين 6 ماه از حضور در بازيهاي رسمي محروم شد. تنها يک سال بعد خبر محروميت هفتماه ستاره چلسي آدريان موتو به رسانهها کشيده شد. دليل محروميت اين مهاجم صاحبنام رومانيايي نيز چيزي نبود جز کوکايين.
سرانجام در سال 2005 ميلادي آبل ژاوير از تيم ميدلز برو پاي ماده ممنوعه ديگري غير از کوکايين را هم به ليگ انگلستان باز کرد. در جريان بازيهاي جام باشگاههاي اروپا، نتايج آزمايشها حاکي از آن بود که اين بازيکن ناندرولن استفاده کرده است.
آلباني
در ميان تيمهاي باشگاهي اتحاديه اروپا، بسا تيم چندان صاحبنامي به حساب نميآيد. با وجود آنکه نزديک به 8 دهه از تاريخ تأسيس اين تيم آلبانيايي ميگذرد، تنها 3 بار توانسته است به مرحله نهايي جام باشگاههاي اروپا راه يابد. هر چند همين حضور کمرنگ نيز با حاشيههاي خبرسازي همراه بوده است.
در نوزدهم جولاي سال 2007 ميلادي نتايج آزمايشهاي دوپينگ آلبان دراگ در بلگراد منتشر شد. براساس اين نتايج مدافع کليدي اين تيم از ترکيبات ممنوعه ناندرولون استفاده کرده بود. سرانجام پس از تاييد آزمايشگاه مرکزي يوفا اين بازيکن به دو سال محروميت از کليه بازيهاي رسمي و غيررسمي محکوم شد.
فرانسه
خيلي از فوتبالدوستان فينال تاريخي سال 1993 ميلادي ميان تيم پرستاره آ.س.ميلان و المپيک مارسي را هنوز به ياد دارند. در آن بازي برخلاف تمام پيشبينيها المپيک مارسي توانست آ.س.ميلان را با نتيجه 1-0 شکست دهد.
پس از آن بازي حرف و حديثهاي فراواني به راه افتاد و آنچنان پيش رفت که پيگيريهاي قضايي ميلانيها توانست جام را از اتاق افتخارات باشگاه المپيک بيرون بکشد.
اما مصاحبه ژان ژاکوب ايدل بازيکن آن سالهاي مارسي با مجله اکيپ در سال 2006 ميلادي بار ديگر جنجال تازهاي را در مورد اين بازي پرحاشيه به راه انداخت.
بازيکن سابق مارسي در اين مصاحبه گفت که پيش از آن بازي او و بسياري از اعضاي تيم از سوي پزشک تيم يک ماده تزريقي مشکوک را دريافت کردند. اين ادعاي بازيکن سابق مارسي عکسالعمل بسيار شديد رييس سابق آن باشگاه را در پي داشت، به طوري که برنارد تاپي، بازيکن سابق خود را به شکايت قضايي تهديد کرد. از قرار معلوم اين رييس نه چندان خوشنام ديگر طاقت نداشت که رسوايي ديگري به پرونده سالهاي مديريت او بر مارسي اضافه شود.
آلمان
ليگ حرفهاي کشور آلمان يعني بوندس ليگا هم چندان از ماجراهاي دوپينگ وحواشي آن مبرا نبوده است. شايد ماجراهاي ديتر نورور پرسروصداترين اتفاق دوپينگي در فوتبال اين کشور باشد. اين مربي سابق تيم شالکه -04 در يک مصاحبه مطبوعاتي ادعا کرد که اغلب بازيکنان او در دهه 80 ميلادي از ماده ممنوعه کاپتوژن استفاده ميکردند. بلافاصله پس از اين اظهارنظر کنفدراسيون فوتبال آلمان از اين مربي دعوت کرد تا نام بازيکنان مذکور را فاش کند اما باشگاه شالکه به شدت با اين تصميم مخالفت کرد و سرانجام پرونده مختومه اعلام شد. مشابه اين ادعا را يکي از پزشکان تيم اينتراخت فرانکفورت نيز مطرح کرد. در مقابل اين ادعاها اما يوآخيم لو، سرمربي تيم ملي آلمان در يک برنامه زنده تلويزيوني قسم خورد که هيچ موردي از دوپينگ را در فوتبال آلمان نديده است! هر چند طبق راي کميته مبارزه با دوپينگ آلمان 15 بازيکن از سال 1995 تا 2008 ميلادي به علت استفاده از مواد غيرقانوني محروم شده است.
ايتاليا
در ايتاليا نيز همانند آلمان شايعات دوروبر باشگاهها بسيار پررنگتر از اتفاقات اثبات شده است. مثلا چندي پيش نگاه مافياي يک نشريه ورزشي به پشت پرده چند مرگ مشکوک در ميان بازيکنان ايتاليايي جنجال تمام عياري را در فضاي رسانهاي اين کشور به راه انداخت. نشريه Gazzetadello Sport در يک مقاله تحليلي ادعا کرده که فوت 4 بازيکن تيم فيورنتيتا در طول 19 سال گذشته کاملا مشکوک بوده است. اين 4 بازيکن در سنين ميانسالي به دليل آرتريت رگهاي مغزي، سرطان خون، سکته قلبي و سرطان پروستات در گذشتهاند. به اعتقاد نويسنده اين نشريه تجويز داروي کورتکس ميکورن در سالهاي دهه 70 از سوي پزشکان تيم فيورنتيتا اين عواقب را به بار آورده است. هر چند رافائل گوآرنييللو، رييس کميته مبارزه با دوپينگ ايتاليا اين ادعاهاي روزنامه پرطرفدار Gazzeta را تنها يک بازي رسانهاي و رفتاري غيرمسوولانه داشته است. فارغ از اين شايعات تمامنشدني، محمد کالون از اينترميلان و مانوئل بالسي از پارما موارد حقيقي هستند که در سال 2003 ميلادي به دليل استفاده از ناندرولون محروم شدهاند.
اسپانيا
بارسلونا و رئال مادريد دو تيم صاحب نام اسپانيا هر کدام يک سر و گردن از تيم ملي اين کشور بالاترند. درآمد ناشي از نقل و انتقالات مالي اين باشگاهها به اندازهاي است که اين باشگاهها را به سياسيترين باشگاههاي جهان تبديل کرده است. روزنامه لوموند فرانسه اخيرا در مقالهاي به صورت سربسته به يک ليست 200 نفر از ورزشکاران دوپينگي اسپانيا اشاره کرده است. از اين ليست 150 نفر دوچرخهسوار و 50 نفر نيز متعلق به ساير رشتهها همچون فوتبال هستند اما به نوشته لوموند «معيارهاي دوگانه» باعث شده است که هيچکس جرات پيگيري ماجراي فوتباليستهاي دوپينگي باشگاههاي اسپانيا را نداشته باشد. درحقيقت رويارويي با بارسلونا با آن پيشينه سياسي و تاريخي کار چندان سادهاي نيست.
آلمانشرقي
در سالهايي که دنيا همچنان دوقطبي بود، ميدانهاي ورزشي هم رنگ و بوي تند سياست داشت. در آن زمان بوک شرق تلاش ميکرد شکستهاي پيدرپي خود در زمينههاي اقتصادي و صنعتي را در کارزارهاي ورزشي جبران کند. در حقيقت دولتهاي کمونيستي بلوک شرق تلاش ميکردند که با حضور قدرتمندانه در رقابتهاي جهاني ورزشي معضلات بيشمار جوامع خود را پنهان کنند. با اين حساب چندان هم تعجبي ندارد که در جريان جام باشگاههاي اروپا در سال 1983 ميلادي، سيزده بازيکن از هجده بازيکن اعزامي تيم دينامو برلين دوپينگ کرده باشند.
کميته پزشکي ورزشي برلين در نمونههاي خون اين بازيکنان مقادير بالايي از آمفتامين را مشاهده کرده بود!
با وجود اين سالها بعد فالکو گوتس کاپيتان تيم ديناموبرلين در يک مصاحبه جنجالي اعلام کرد که هيچکدام از بازيکنان در آن زمان اطلاعي از جريان دوپينگ نداشتند و مربيان مواد ممنوعه را به عنوان قرصهاي ويتامين به آنها داده بودند. فالکو گوتس در حال حاضر مربي تيم هرتابرلين است.
منبع: www.salamat.com