امروزه بسياري از افراد به حفظ و دستيابي اندام تمايل دارند و با روش‌هاي گوناگون تغذيه‌اي و ورزشي به اين امر مهم دست مي‌يابند. ورزش‌هاي گوناگون با مصرف انرژي و افزايش سوخت‌و‌ساز بدن در صورتي که ميزان کالري دريافتي، مناسب باشد، مي‌توانند موجب کاهش توده چربي بدن شوند. اما در اين ميان آمادگي جسماني از نظر سلامت در جايگاه برتري قرار دارد و افرادي که به حرکات ورزشي مي‌پردازند بايد بدانند که هدف نهايي از انجام دادن تمرينات ورزشي، رسيدن به سطح مطلوب آمادگي جسماني يعني استقامت قلبي تنفسي، قدرت و استقامت عضلاني، انعطاف‌پذيري و چابکي و سرعت انجام کار است.
در صورت دستيابي به چنين اهدافي مي‌توان گفت که ورزش براي سلامت انجام گرفته است اما چه بسيار افرادي که با نخوردن و رژيم‌هاي غذايي سخت، مي‌توانند به وزن دلخواه يا به ظاهر تناسب اندام برسند اما ممکن است از نظر سلامت اندام‌هاي ياد شده در حد مطلوبي نباشند. بررسي اخير محققان دانشگاه کاروليناي جنوبي نشان مي‌دهد که براي داشتن عمري طولاني، آمادگي جسماني مهم‌تر از تناسب اندام است. اين محققان پس از تست با تردميل اعلام کردند زنان و مرداني که داراي آمادگي جسماني بهتري هستند اما اضافه‌وزن دارند و يا بسيار چاق‌اند، کمتر از افرادي با وزن عادي و آمادگي جسماني ضعيف، در معرض خطر مرگ قرار دارند.
استيون بلر، کارشناس ورزش اين دانشگاه و همکارانش طي 12 سال به پيگيري و بررسي وضعيت 2600 فرد 60 سال به بالا پرداختند و روي تاثير ميزان آمادگي جسماني و چربي بدن آنها بر مرگ‌شان تحقيق کردند. اين بررسي‌ها نشان داد که آمار فوت آن دسته از افرادي که از نظر آمادگي جسماني در پنج رده پايين سطح آمادگي جسماني بودند، چهار برابر اشخاصي بود که در پنج رده بالاي سطح آمادگي جسماني قرار داشتند. به گفته بلر، در اين زنان و مردان بالاي 60 سال، برخورداري از بدني که از نظر جسماني مقاوم و توانا باشد، از آنها در برابر مرگ محافظت مي‌کند و اين موضوع رابطه مستقيمي با وزن آنها ندارد.
نتايج تست تردميل
يافته‌هاي اين گروه به خصوص درباره افرادي صادق است که شيوه زندگي آنها ماشيني‌تر و کم‌تحرک‌تر شده و چاقي مفرط در ميان آنها بالا رفته باشد. در همين حال در بسياري از کشورها که افراد همچنان به شيوه سنتي زندگي مي‌کنند و تحرک بيشتري دارند، افراد بيشتري به سن سالخوردگي مي‌رسند. بلر معتقد است که مردم آمريکا دچار نوعي چاقي اپيدميک شده‌اند و اين علامت بسيار بدي است و نبايد چاقي مفرط را ناديده گرفت. اما اتفاقي که تقريبا در تمام موارد مي‌افتد، اين است که کارشناسان تنها روي چاقي تمرکز مي‌کنند و بخش مربوط به تحرک، فعاليت و آمادگي جسماني را به فراموشي مي‌سپارند. محققان ميزان آمادگي جسماني داوطلبان را با تست تردميل سنجيدند. به اين ترتيب که هر يک از آنان تا چه مدتي مي‌توانند روي تردميلي که به تدريج شيب پيدا مي‌کند، راه بروند. سپس شاخص توده بدني که با محاسبه نسبت ميان وزن و قد به دست مي‌آيد، اندازه دور کمر و درصد چربي بدن آنها را محاسبه کردند.
کابوسي به نام اضافه وزن
به گفته دکتر ژيومي سويي، يکي ديگر از محققان اين دانشگاه، نبايد وحشت کرد و گفت که من اضافه وزن دارم، چاقم و تحرک فيزيکي برايم هيچ سودي ندارد. براي دستيابي به سلامت، شايد انجام تغييراتي بسيار شديد لازم نباشد.
اگر اضافه وزن مختصر يا شديد داريد، کم‌تحرک و از نظر جسماني نامتناسب هستيد، بايد کار را با سه مرتبه پياده‌روي 10 دقيقه‌اي در روز و حداقل پنج روز در هفته آغاز کنيد. البته با اين کار وزن زيادي از دست نخواهيد داد اما با انجام اين کار سالم‌تر خواهيد شد و با گذشت زمان نتايج بهتري خواهيد گرفت، البته به شرط اينکه يک رژيم غذايي سالم حاوي ميوه، سبزي‌ها و غلات کامل و فراوان را رعايت کنيد.
تحقيقات نشان مي‌دهد که بيش از يک سوم بزرگسالان آمريکايي و کشورهاي پيشرفته دچار چاقي مفرط هستند و چاقي مفرط يک عامل خطر اصلي براي ابتلا به بيماري‌هاي قلبي عروقي، انواع سرطان و ديابت محسوب مي‌شود. در عين حال بيش از نيمي از بزرگسالان، فعاليت ورزشي منظم ندارند در حالي که ورزش خطر مرگ بر اثر بيماري‌هاي قلبي و انسداد عروق را به شدت کاهش مي‌دهد و خطر سکته قلبي، سرطان روده، ديابت و فشارخون بالا را نيز از بين مي‌برد و نبايد فراموش کرد کوششي اندک براي بهبود بخشيدن به تحرک فيزيکي مي‌تواند از نظر سلامت سودمند باشد.
منبع: http://www.salamat.com