خانواده شخصي که در حال ترک اعتياد است، انتظار معجزه نداشته باشند، بايد از رفتارهاي کاوش‌گرانه و کارآگاهي در مورد بيمار بپرهيزند و در نهايت اينکه از انجام رفتارهاي متناقض در قبال بيمار خودداري کنند. در همين ارتباط نکته مهمي وجود دارد که در اين جا در موردش با شما صحبت مي‌کنم و آن پرهيز از برخوردهايي است که با تحقير و خوار شمردن بيمار توام است.
خيلي مهم است که بيمار درک کند خانواده‌اش به او علاقه‌مندند و اگر هم نارضايتي و اعتراضي دارند، مربوط به مصرف مواد است. مصرف مواد خط قرمزي است که بين او و خانواده فاصله مي‌اندازد و اگر اين مصرف خاتمه يابد، آغوش گرم خانواده براي او باز است. کنايه و متلک و يادآوري اشتباهات گذشته بيمار، حسي از تحقير براي او رقم خواهد زد که در تداوم انگيزش براي ترک نقش مثبتي نخواهد داشت.
از ديگر مشکلات جانبي اعتياد براي خانواده‌هايي که با آن دست به گريبان هستند، موضوع شأن و منزلت اجتماعي و ترس از آبروست. اين ترس و نگراني مي‌تواند موجب بروز رفتارهايي از ناحيه خانواده شود که نهايتا به طرد بيمار از محيط خانواده مي‌انجامد. چنين شرايطي خطر تشديد وابستگي و عود بيماري را بالا مي‌برد. پس حتي‌الامکان بايد از انزواي بيمار و طرد او از محيط خانواده بپرهيزيم.مصرف مواد، افکار و روحيات بيمار را دستخوش تغيير مي‌کند، رفتارهايش را عوض مي‌کند، عادت‌هاي جديد در او ايجاد مي‌کند، دوستان و معاشرت‌هاي نامناسب را رقم مي‌زند و در يک کلام سبک زندگي او را عوض مي‌کند و ساده‌انگارانه است اگر ترک وابستگي به يک ماده را منحصر در کنار گذاشتن و مصرف نکردن آن ماده ببينيم. اگر اين فضاي تحميلي و شيوه نامناسب زندگي او تغيير نکند، اين ماده دوباره مي‌تواند به زندگي او برگردد.
خانواده واقعا نقش ارزنده‌اي در تغيير فضاي زندگي بيمار دارد و به او ياري مي‌دهد تا سبک زندگي سالمي را جايگزين شرايط تحميل شده از اعتياد نمايد. اگر شما محبت را از او دريغ کنيد نسبت به او بخشنده و باگذشت نباشيد، از چه کسي مي‌توان چنين انتظاري داشت؟
پي‌نوشت‌ها:
* درمانگر اعتياد
منبع:www.salamat.com