اکثر نوزادان از بدو تولد قادرند پستان مادر را در دهان گرفته و همزمان با مکيدن آن شير را بلعيده و براحتي نيز تنفس کنند . يعني نوزاد طبيعي و رسيده مي تواند عمل مکيدن ، قورت دادن و نفس کشيدن را توأمان انجام دهد .
به علت آنکه پستان مادر و دهان نوزاد متفاوت است ، در بعضي موارد لازم است تمهيداتي انديشيده شود تا نوزاد بتواند ياد بگيرد چگونه پستان مادر را در دهان نگه دارد ، آنرا بمکد و شير را بلع کند .
اشکالاتي که در اين روند تکاملي به وقوع مي پيوندد اکثراً به دليل زايمان هاي غيرطبيعي و يا استفاده از مواد و ابزاري است که در جريان زايمان مورد بهره برداري قرار مي گيرند ، که ذيلاً به برخي از آنها اشاره مي گردد :
1- مصرف دارو در جريان زايمان از قبيل پتيدين يا بي حس کننده هاي نخاعي
2- استفاده از داروهاي ضد درد پس از زايمان
3 - تغذيه نوزاد با بطري يا دادن پستانک به نوزاد که مکانيسم مکيدن متفاوتي نسبت به مکيدن پستان دارد .
4- جدا نگه داشتن نوزاد از مادر پس از تولد و عدم اجرا يا اجراي ناقص هم اتاقي مادر و نوزاد
5- درست بغل نگرفتن نوزاد و وضعيت ناصحيح نوزاد روي سينه مادر ( مثلاً فشار دادن سر نوزاد با دست )