13 آبان 1387 / 4 ذيقعده 1429 / 3 نوامبر 2008

1) كشتار دانش‏آموزان در دانشگاه تهران توسط مزدوران رژيم پهلوي و روز دانش‏آموز (1357 ش) در 13 آبان 1357: صدها دانش‏آموز و دانشجو در چهاردهمين سالگرد تبعيد حضرت امام خميني(ره) به تركيه، در دانشگاه تهران گرد آمدند تا بار ديگر پيوندشان را با رهبر بت‏شكن خويش به جهان اعلام نمايند. در ابتدا چند گلوله حاوي گاز اشك‏آور به سمت آنان پرتاب گرديد و با رساتر شدن شعارهاي تجمع‏كنندگان، تيراندازي نيز آغاز شد. اين درگيري‏ها صبح و بعدازظهر ادامه يافت و دشمنان اسلام را بيش از پيش به رسوايي و شكست كشاند. در اين فاجعه، 56 تن شهيد و صدها نفر مجروح شدند. حضرت امام از پاريس در پيامي به اين مناسبت فرمودند: "عزيزان من صبور باشيد كه پيروزي نهايي نزديك است. من از اين راه دور چشم اميد به شما دوخته‏ام و صداي آزادي‏خواهي و استقلال‏طلبي شما را به گوش جهانيان مي‏رسانم." از آن تاريخ به بعد، سيزدهم آبان ماه با عنوان روز دانش‏آموز، به عنوان حماسه خونين لاله‏هاي انقلاب در جريان نهضت اسلامي، گرامي داشته مي‏شود.

2) تسخير لانه جاسوسي آمريكا و روز مبارزه با استكبار جهاني (1358 ش)
با پيروزي انقلاب اسلامي، باران توطئه‏ها باريدن گرفت و شيطان بزرگ، آمريكا، با دخالت‏هاي آشكار و پنهان، سعي در ايجاد جريان‏هاي انحرافي در نهضت مردمي داشت. همچنين در سراسر كشور به ويژه در دانشگاه‏ها حركت‏هايي صورت مي‏گرفت تا جوّ سياسي جامعه را پيچيده كرده و به نفع آمريكا به پيش ببرند. در چنين شرايطي دانشجويان مسلمان پيرو خط امام، با درك فرمايش امام مبني بر اين كه همه گرفتاري‏هاي ما از آمريكاست، به عنوان لبيك به بيانات امام و وادار كردن آمريكا به استرداد شاه و اموال ملت ايران، سفارت آمريكا در تهران را به تصرف خود درآورند. فرداي آن روز، امام، حركت دانشجويان را تاييد كردند و آن را انقلابي بزرگ‏تر از انقلاب اول خواندند. با فتح لانه جاسوسي، علاوه بر افشاي ماهيت چهره‏هاي سازشكار داخلي ودميده شدن روحيه بيداري، هوشياري، وحدت و همبستگي در امت مسلمان، ابهت پوشالي آمريكا در جهان شكسته شد و هيئت حاكمه آمريكا را به خفت كشاند.

3) آغاز هفته تربيت اسلامي (13 تا 19 آبان)
مسأله تربيت، مسأله حيات و ممات ملت هاست و بناي آن در خانواده آغاز و در محيط آموزش و اجتماع تكميل مي‏گردد. تربيت به معناي باروري و شكوفايي بذرهاي نهفته و كشف گنجينه‏هاي پنهان در وجود انسان است. همچنين مربي، رسول آگاهي، رشد، خويشتن‏شناسي و دگرسازي است. از اين رو به علت اهميت فوق‏العاده امر تربيت در به كمال رساندن انسان، دولت جمهوري اسلامي ايران، در سال 1359 ش از سيزدهم تا نوزدهم آبان ماه هر سال را هفته تربيت نام نهاد كه نخستين روز آن، روز دانش‏آموز نام گرفته است.

4) 13آبان ماه سال 1343هجري شمسي، تبعيد امام به ترکيه : صدها كماندو و چترباز رژيم پهلوي ضمن يورش به منزل مسكوني حضرت امام خميني (ره) درقم ايشان را بازداشت و به تهران منتقل كردند. رژيم پهلوي حضرت امام خميني را به جرم پايداري و حمايت از استقلال و آزادي ملت مسلمان ايران به تركيه تبعيد كرد پس از آنكه حضرت امام مخالفت خود را با اصلاحات ارضي پيشنهادي شاه ابراز كردند عيد نوروز را عزاي عمومي اعلام داشتند. زيرا اصلاحات ارضي كه رژيم طاغوت مطرح كرده بود ساختار اقتصادي ايران را به گونه‎اي تغييرمي‎داد كه به نابودي كشاورزي ايران و وابستگي بيشتر كشور به بيگانه منجرمي‎شد. همچنين اين ايام مصادف بود با تحميل انقلاب باصطلاح سفيد و احياي طرح كاپيتولاسيون كه هيجان تازه‎اي درمردم پديد آورده بود. رژيم شاه كه حضور حضرت امام)ره( را درايران مخالف منافع وادامه حيات خود مي‎ديد ايشان را دستگيرو به تركيه تبعيد كرد. پس از انتشارخبر تبعيد امام تظاهرات وسيعي درنقاط گوناگون ايران به نشانه اعتراض به اين عمل شاه برپا شد.

5) شهادت فرمانده لشگر 27 محمد رسول اللَّه، برادر پاسدار "اكبر حاجي‏پور" (1367 ش)

6) رحلت عالم بزرگوار و فقيه كبير "سيدابوالحسن اصفهاني" مرجع اعلاي شيعه (1325 ش)
آيت‏اللَّه سيدابوالحسن موسوي اصفهاني در اصل از سادات موسوي بهبهان بود كه در سال 1247ش (1284 ق) در لنجان اصفهان به دنيا آمد. وي پس از تحصيلات مقدماتي در اصفهان، عازم حوزه علميه نجف شد و از محضر ميرزا حبيب اللَّه رشتي و آخوند خراساني بهره‏مند شد. آيت‏اللَّه اصفهاني در دور دوم مجلس شوراي ملي به عنوان يكي از پنج عالم طراز اول به مجلس رفت اما پس از مدتي به دليل مشاغل و مسافت زياد استعفا كرد. ايشان پس از آخوند خراساني و ميرزا محمد تقي شيرازي، به همراه ميرزاي ناييني عهده‏دار مرجعيت شيعه شد و مرجع خاص و عام گرديد. اين عالم بزرگوار در حمله وهابي‏هاي سعودي به عراق، به همراه بسياري از علما، در مقابل تجاوز آنان مقاومت كرده و همچنين انتخابات فرمايشي عراق را تحريم نمود. ايشان در جريان مبارزه مردم عراق عليه انگليسي‏ها نقش سياسي بارزي ايفا كرد و در اين رابطه مي‏توان به فتواي ايشان در خصوص حفظ سرزمين عراق و اماكن متبركه و ترغيب مردم در جهاد اشاره نمود. با ارتحال ميرزا محمدحسين ناييني و حاج شيخ‏عبدالكريم حائري يزدي در سال 1315ش، مرجعيت شيعه به صورت تمام به وي محول شد و تنها مرجع مسلم شيعيان گرديد. از آن پس، ايشان به مدت ده سال بر مسند رياست حوزه علميه نجف تكيه زد. اين تمركز مرجعيت و قبول شيعيان عالم در وجود هيچ مرجعي قبل آيت‏اللَّه اصفهاني ديده نشده بود. تبحر او در علوم شرعي و معارف اسلامي و ملكات و مكارم اخلاقي و حلم و جود و بزرگواري و موقع‏شناسي و روابط دوستانه‏اي كه با دولت‏هاي اسلامي به ويژه بلاد شيعه برقرار كرده بود و اطميناني كه دولت‏هاي بزرگ به نظر او داشتند سبب شد كه نه تنها سفر طلاب از شرق و غرب عالم به نجف بلامانع شود، بلكه مشكلي نيز در انتقال وجوه شرعي از كشورهاي ديگر به محضر ايشان پيش نيامد. ايشان در طول ساليان دراز، شاگردان فرهيخته‏اي پرورش داد. همچنين وسيلةُ النجاة، ذريعَةُ الحياة و ذخيرةُ الصالحين از جمله آثار ايشان است. سرانجام اين مرجع اعلاي شيعه در سيزدهم آبان 1325 ش برابر با نهم ذي‏حجه 1365 ق در هشتادوهشت سالگي در كاظمين به جوار رحمت حق شتافت و در جوار استادش، آخوند خراساني، در نجف به خاك سپرده شد.

7) درگذشت "عطاملك جويني" سياست‏مدار و مورخ شهير ايراني(681 ق): ابوالمظفَّر عطامَلِك علاءالدين بن بهاءالدين محمد بن محمد جُويني در سال 623 ق در جوين از توابع خراسان متولد شد. پس از خاتمه‏ي تحصيل وارد كارهاي ديواني شد، زيرا پدر و برادر وي از ديوانيان بودند. وي پيش از حمله‏ي هلاكوخان به ايران، سفرهايى به مغولستان نمود. در سال 657 ق، هلاكوخان پس از فتح بغداد، حكومت عراق را به عطاملك واگذاشت و او تا سال 680 در اين شغل باقي بود. با حضور عطاملك جويني در دستگاه اداري مغولان، اقدامات بي‏رحمانه‏ي آنان عليه مردم تا حدودي كاهش يافت و ازتباه شدن آثار فرهنگي ايران تا اندازه‏اي جلوگيري به عمل آمد. او 24 سال، اداره‏ي عراق را به عهده داشت اما دشمنانش به تدريج، خان مغول را به او بدبين كردند. بدين ترتيب اقتدار عطاملك تدريجاً افول كرد و خان مغول بر او چندان سخت گرفت كه در اثر اين فشارها وفات يافت. عطاملك جويني مؤلف تاريخ معروف جهانگشاي فارسي است كه شامل تاريخ چنگيز خان و هلاكوخان مغول و شرح جنايات آنان مي‏باشد. از آثار خيريه‏ي جويني احداث نهر نجف است. او در آن سرزمين مقدس، نهري حفر كرده و با صرف هزينه‏اي فراوان، آبِ رودِ فرات را به حوالي نجف اشرف جاري نمود. وفات جويني را در سال 681 ق نوشته‏اند.

8) وفات "مهلبي" كاتب و دانشمند مصري(656 ق) : مهلبي، درنظم و نثر و خط خوش سرآمد دانشمندان عصر خود بود، به طوري كه ابن خلكان، مورخ مشهور درباره‏ي او گفته است: "با او ملاقات كردم و بيش از آن چه كه شنيده بودم، ديدم". اين كاتب و اديب مسلمان، در سرودن شعر نيز توانا بود و ديوان اشعار ارزنده‏اي از او به جاي مانده است. تمامي اشعار او لطيف و ساده است و از آن جا كه ديوان اشعارش مورد پسند مردم قرار دارد، بارها درمصر و بيروت به چاپ رسيده است.

9) 3نوامبرسال1901ميلادي: آندره مالرو نويسنده معروف فرانسوي درپاريس به دنيا آمد. مالرو بعد از اتمام تحصيلات متوسطه به مدرسه زبانهاي شرقي وارد شد و زبانهاي فارسي و چيني را آموخت. مالرو از19سالگي نوشتن آثارش را آغازكرد و ازاولين آثاراو مي‎توان سرزمين بيگانه را نام برد. آندره مالرو درطول عمر 75ساله خود سفرهاي متعدد به كشورهاي مختلف كرد و دراين سفرها بيش ازهمه شيفته تمدن كهن ايران و شهر زيبا و ديدني اصفهان شد. بطوريكه چهاربار به ايران سفركرد. مالرو در جنبش آزاديخواهي و استقلال طلبي ويتنام، انقلاب چين، همچنين مبارزه با هيتلر شركت كرد و هميشه براي آزادي جنگيد. ازآثارمشهور آندره مالرو كه سالها وزيراطلاعات فرانسه بود مي‎توان «اميد، عصربي‎اعتنايي، ضدخاطرات و سرنوشت بشر» رانام برد.

10) روز ملي و استقلال "دومينيكا" از استعمار انگلستان (1978م) : كشور دومينيكا با 751 كيلومتر مربع وسعت در امريكاي مركزي و در شرق درياي كارائيب واقع شده است. جمعيت آن بيش از 76 هزار نفر بوده و پيش‏بيني مي‏شود كه تا سال 2025 جمعيت آن در حدود 81 هزار نفر خواهد شد. پايتخت دومينيكا روسو نام دارد و واحد پول آن دلار كارائيب شرقي است. حدود 90 درصد مردم دومينيكا از نژاد سياه بوده و به زبان انگليسي صحبت مي‏كنند. اكثريت قريب به اتفاق سكنه اين كشور پيرو آيين مسيحيت و عمدتاً كاتوليك هستند. از شهرهاي مهم دومينيكا، پورتْس‏موت، ماريگوت و ماهاوت است. اين جزيره در 3 نوامبر سال 1493 توسط كريستُفْ كُلُمْبْ كشف و ضميمه امپراتوري اسپانيا گرديد. سپس اين جزيره كه محل سكونت قوم كاريب بود، توسط اشغال‏گران اسپانيايى غارت شد و به قصد كشف طلا و ساير اشياء قيمتي، نه تنها خانه‏هاي بوميان ويران گرديد، بلكه بسياري از آنها را نيز كشتند. اين وضعيت استعماري، توسط فرانسه و سپس، توسط انگلستان ادامه يافت، به صورتي كه از كل كاريبها تنها در حدود 500 نفر باقي ماندند. دومينيكا در سال 1967 پس از فعل و انفعالاتي، خودمختاري گرفت. سرانجام در سوم نوامبر 1978 اين جزيره با نظام جمهوري به استقلال كامل دست يافت. سوم نوامبر روز استقلال دومينيكا از انگلستان، روز ملّي آن نام گرفته است.

معرفي سايت مرتبط با اين مقاله

Add Comments
Name:
Email:	*
User Comments:
SecurityCode: