چتربازها از معدود افرادي هستند که سقوط آزاد را با سرعت 200 کيلومتر بر ساعت تجربه مي کنند، اما اگر شما از اين که سقوط آزاد را با بيرون پريدن از هواپيما و بازکردن چتر نجات تجربه کنيد دچار ترس و واهمه هستيد مي توانيد به کمک روش جديد شيه سازي سقوط آزاد براي يک بار هم که شده چنين احساسي را در زندگي خود تجربه کنيد.اين سيستم شبيه سازي متشکل از سکوي مرتفعي است که طناب بلندي به آن آويخته شده است.
مکانيسم اين سيستم به گونه اي است که فرد پيش از اين که به آرامي روي سطح زمين قرار گيرد مي تواند براي مدت زمان چند ثانيه سقوط آزاد را تجربه کند.بدون اينکه از برخورد ناگهاني با سطح زمين و صدمه ديدن ترس و واهمه اي داشته باشد.
اين سيستم نخستين بار توسط نيروهاي نظامي و براي آموزش چتربازان طراحي شده بود.در سال 2005 ميلادي، شخصي به نام «هاکت» (A.J.Hackett)با طراحي سيستم جديد شبيه سازي سقوط آزاد و ساخت يک سکوي پرش به ارتفاع 233 متر از برج ماکائو در چين رکورد جديدي را به نام خود ثبت کرد.
در اين سيستم، شخص در سکوي پرتاب به واسطه يک تسمه محرک به يک غلتک استوانه اي متصل مي شود.در نتيجه برخورد سريع پره ها با جريان هوا، مقاومت هواي قابل توجهي ايجاد مي شود.پس از سقوط آزاد مقاومت هوايي ايجاد شده انرژي مورد نياز براي پرتاب شخص را تأمين کرده و به اين ترتيب سرعت فرود فرد به تدريج به 3 متر بر ثانيه کاهش خواهد يافت.
با پرش فرد از روي سکوي پرتاب و باز شدن طناب، غلتک استوانه اي که به فن متصل است به حرکت در خواهد آمد.اين غلتک مخروطي شکل است و بنابراين با کاهش فضا، سرعت حرکت آن افزايش يافته و با افزايش مقاومت هوايي ايجاد شده در مقابل حرکت فن، فرد مي تواند به آرامي روي زمين فرود آيد.پس از قطع ارتباط فرد با طناب آويخته شده از سکوي پرتاب اين طناب مجدداً به سکوي پرتاب بازخواهد گشت.اين طناب از جنس پلاستيک به کار رفته در ساخت بطري هاي آب است با اين تفاوت که زنجيره هاي شيميايي بلندتري دارد و در نتيجه استحکام آن 15 برابر سيم هاي فولادي بوده و از ويژگي کشساني بيشتري برخوردار خواهد بود.پس از پرش يک فرد معمولي از يک سکوي پرتاب 15 متري، انرژي مورد نياز براي به کار انداختن مجدد تأمين خواهد شد که در اين صورت براي خنثي کردن انرژي آزاد شده بايد فن سيستم با سرعت 2250 دور در دقيقه در حال گردش باشد.

پرش بانجي
 

پرش بانجي (Bungee Jumping)ورزشي است که در آن ورزشکار خود را توسط محافظ و طناب الاستيکي(متشکل از رشته هاي لاستيکي که توسط الياف نخي پوشانده شده)از ارتفاعي بلند به پايين پرتاب مي کند.
در ابتدا اين ورزش توسط افرادي در دهه 1950 ميلادي انجام شد.در همان سال ها پس از اينکه شبکه هاي خبري تلويزيوني در يک برنامه مستند ساخته «ديويد فردريک اتنبور»اين ورزش را معرفي کردند، بانجي مشتاقان زيادي در دنيا پيدا کرد.اين برنامه در جمهوري وانواتو ساخته شده بود و افرادي حادثه جو با بستن طناب به قوزک پايشان به پايين مي پريدند.
اين ورزش به طور مدرن براي اولين بار در آوريل 1979 ميلادي در بريستول انگلستان توسط چهار نفر از اعضاي کلوپ ورزش هاي خطرناک انجام شدو اين چهار نفر از روي پل معلق کليفتون به پايين پريدند.رهبر اين عمليات «ديويد کرک»نام داشت که بلافاصله بعد از پايان عمليات دستگير شد.ديويد چندي بعد به آمريکا رفت و از روي پل هاي «گلدن گيت»و «رويال جورج»سقوط آزاد داشت که باعث محبوبيت اين ورزش در ميان مردم شد.
تجهيزات به کار گرفته شده براي سقوط آزاد «بانجي»شامل طنابي با قابليت فلزي است که ظرفيت فشار و شوک ناگهاني را دارد و معمولاً داراي پوشش پلاستيکي است.
پوشش ژاکت مانند که روي تن پوشيده مي شود و ساق بند و قوزک بند نيز روي پا پوشيده مي شوند.البته قوزک بند از تجهيزات اجباري است و طناب کشدار هم به ژاکت و هم به قوزک بند متصل مي شود.

پرش بانجي در ايران
 

باشگاه پرش بانجي تله کابين توچال در شهريور ماه سال 1386 برپا شده است و از ابتداي سال 1387 به صورت جدي تر به فعاليت هاي خود ادامه مي دهد.اين باشگاه داراي دکلي چهل متري بوده که پرش ها از روي آن انجام مي پذيرد.در روز افتتاح اين مجموعه «پيمان ابدي»بدلکار فقيد ايراني که چندي پيش در يک سانحه جان خود را از دست داد به صورت رسمي اولين پرش بانجي در کشور را افتتاح کرد.
منبع:نوآور شماره61