نويسنده: محمود اکبري
«غم و شادي» از مهمترين احساسات و نيازهاي فطري و طبيعي انسان است که به دنبال کاميابيها و ناکاميها بر انسان عارض مي شود. و همه ي ما در زندگي، کم و بيش آن را تجربه کرده ايم.
هر ملتي با توجه به باورهايش به نحوي، غم و شادي دارد. مؤمنين به گونه اي و ديگران به صورتي ديگر. و اصولا ميزان رشد فکري و بزرگي همت و روح انسانها را مي توان از غمها و شاديهايشان شناخت و اسلام نمي خواهد جلوي اين احساسات را بگيرد و غم ها و شادي ها را از بين ببرد، بلکه مي خواهد به اين نيازها، جهت مثبت بدهد.
طبيعي است که غم و شادي مؤمنان بايد با غيرمؤمنان فرق داشته باشد. غم و شادي ديگران در چهارچوب نيازهاي مادي است و در تنگناهاي زندگي، شادي برايشان معنا ندارد. اما مؤمنين با ديد وسيعي که نسبت به جهان و انسان دارند، دايره ي غم و شادي آنها بسيار وسيعتر از غم و شادي دنيا طلبان است؛ زيرا شاديهاي دنيا طلبان، ظاهري و گذرا است، اما شاديهاي مؤمنان، عميق و هميشگي است. شاديهاي مؤمنان محدود به اين جهان نمي شود بلکه در جهان آخرت نيز در شادي و نشاط به سر مي برند بر خلاف کفار و مشرکين که در عالم پس از مرگ شادي و نشاط نخواهد داشت.
متن کتاب "غم وشادي در سيره معصومان(ع) "