اصولا يکي از اصلي‌ترين پايه‌هاي درمان ديابت، تغيير روش زندگي است. يعني بيمار ديابتي که تا ديروز چربي زياد مصرف مي‌کرده و سيگار مي‌کشيده بايد تغذيه‌اش را مراعات کرده و سيگارش را ترک کند.
يکي از موارد تغيير روش زندگي در افراد ديابتي ورزش و افزايش فعاليت‌هاي روزانه است البته با زندگي امروزي خيلي نمي‌توان از بيمار ديابتي انتظار داشت که به راحتي ورزش را به برنامه و عادات زندگي‌اش اضافه کند چون بالاخره زندگي امروزي ماشيني شده است مثلا براي عوض کردن کانال تلويزيون که تا 20، 30 سال قبل بايد فرد بلند مي‌شد و مي‌رفت جلوي تلويزيون، امروز دستگاه کنترل از راه دوري ساخته شده که عدم تحرک را به ما القا مي‌کند اما ورزش در بيماران ديابتي کمي با بقيه فرق دارد.
اگرچه ورزش چه در افراد ديابتي و چه در افراد سالم باعث سلامت مي‌شود اما فوايد ورزش در افراد ديابتي به مراتب بيشتر است. توصيه مي‌شود که در هفته 150 دقيقه ورزش براي سلامت لازم و کافي است. يا به عبارتي پنج روز در هفته، روزي 30 دقيقه. حتي گفته مي‌شود که لازم نيست اين 30 دقيقه پشت سر هم باشد. يعني بيمار ديابتي مي‌تواند در سه فرصت جدا از هم مثلا صبح و بعد از ظهر و شب، يک مسافت را به مدت 5 دقيقه برود و 5 دقيقه برگردد. به همين سادگي مي‌توان ورزش را وارد برنامه روزانه کرد. براي اين برنامه ورزشي هيچ بهانه‌اي وجود ندارد چون نه خرجي دارد نه خيلي زمان نياز دارد.
اينکه مي‌گوييم ورزش در ديابت بسيار مفيدتر از سايرين است، به اين دليل است که ثابت شده ورزش اثري دقيقا مشابه انسولين روي قند خون دارد. به اين ترتيب که ورزش با همان مکانيسم انسولين باعث وارد شدن گلوکز به سلول‌هاي عضلاني بدن شده و ميزان قند خون را کم مي‌کند. جالب هم اينجاست که اثر هر بار ورزش کردن تا حدود 24 ساعت روي قند خون مي‌ماند بنابراين ورزش يکي از پايه‌هاي اصلي درمان و کنترل ديابت است.
حتي ثابت شده که ورزش در پيشگيري از ابتلا به ديابت موثر است. در تحقيقات گسترده‌اي در بيست و چند مرکز تحقيقاتي آمريکا، دانشمندان عده‌اي از افراد داراي شرايط پر خطر براي ابتلا به ديابت را که هنوز ديابتي نشده بودند، به دو گروه تقسيم کردند. به يک گروه پيشاپيش متفورمين تجويز کرده و به گروه ديگر هفته‌اي 150 دقيقه ورزش تجويز کردند. سپس دريافتند، متفورمين حدود 30 درصد از ابتلا به ديابت پيشگيري مي‌کند. درحالي که ورزش حدود 50 درصد از ابتلا به ديابت پيشگيري مي‌کند بنابراين ورزش يکي از پايه‌هاي پيشگيري از ديابت در افرادي است که احتمال ابتلا به ديابت در آنها بيشتر از سايرين است.
پي‌نوشت‌ها:
* فوق‌تخصص بيماري‌هاي غدد
منبع:http://www.salamat.com