آن جمله اي که در حديث شريف مي بينيد؛
« و اما من کان من الفقهاء حافظاً لدينه صانئا لنفسه مخالفاً لهواه مطيعاً لامر مولاه. » به راستي در ايشان تجلي کامل داشت. مخالفاً لهواه مطيعاً لامر مولاه بودند.
و آن توقيع حضرت ولي عصر (عجل الله تعالي فرجه الشريف) که مي فرمايد:
« و اما الحوادث الواقعه فارجعوا فيها الي روات احاديثنا فانهم حجتي عليکم و انا حجة الله عليهم. » ايشان مصداقش بودند.
ايشان حجت بر مردم بودند و امام عصر(ارواحنا فداه) حجت برايشان بودند اين چيزي است و حقيقتي است که بر خواص حوزه هاي علميه و فضلاء و طلاب پوشيده نيست.
از نظر بعد سياسي درست همکلام با امام بودند. حتي وقتي امام در تبعيد بودند. نفس کشي در ايران نبود، تنهاي صدايي که از حلقومي برمي خواست صداي ايشان بود ... .