خودت را بيشتر معرفي كن.
سعيد معروف متولد 28 مهرماه سال 1346
بچه كدام محله اروميه ؟
خيابان عطايي.
ورودت به واليبال چطور صورت گرفت؟
واليبال يكي از رشته هاي ورزشي پرطرفدار در اروميه است كه پرداختن به آن تقريباً براي همه ميسر است و امكاناتش هم بيشتر از رشته هاي ورزشي ديگر فراهم است به همين دليل هم من به سراغ اين رشته رفتم و در باشگاه مقاومت اروميه عضو شدم تا به اين طريق وارد واليبال شوم.
با اين حساب الفباي واليبال را در اين باشگاه آموختي ؟
دقيقاً.
پس از مقاومت به كدام باشگاه ها پيوستي ؟
پس از آن به پگاه اروميه پيوستم، سپس به صنام تهران رفتم و مدتي هم در استقلال گنبد عضويت داشتم تا اينكه به سايپا آمدم و هنوز هم عضو باشگاه سايپا هستم.
مشوقت چه كسي بود؟
دايي هايم اهل واليبال بودند و همين برايم كافي بود تا هم به اين رشته علاقه مند شوم و هم در كنار آنها واليبال را سريع تر و راحت تر بياموزم.
چند تا دايي داري؟
4 تا دايي دارم كه دوتاي آنها در كسوت مربيگري مشغول كار هستند و يكي از آنها هم هنوز بازي مي كند.
چرا واليبال؟
همانطور كه گفتم به خاطر نبود امكانات ورزشي گسترده در سطح شهر اروميه تنها رشته ي ورزشي اي كه در اروميه جاي پيشرفت داشت همين واليبال بود و من هم براي اينكه به موفقيت در ورزش اميدوار و علاقه مند بودم به سراغ اين رشته آمدم و با حمايت هاي دايي هايم توانستم تا اين مرحله پيش بروم.
يعني در هيچ رشته ورزشي ديگري فعاليت نكردي؟
در سطح مدارس بستكبال بازي كردم و پس از يك سال به سراغ هندبال رفتم و يك سال هم هندبال بازي كردم اما از سال سوم راهنمايي به سراغ واليبال رفتم و تا امروز يك لحظه هم جدا ازآن نبوده ام.
اگر بار ديگر به همان دوران باز گردي آيا باز هم سراغ واليبال خواهي رفت؟
دقيقاً
حساس ترين بازي عمرت؟
بازي حساس در طول اين سال ها زياد داشته ام اما شايد بتوان گفت كه حساس ترين آنها همان اولين حضورم در سطح باشگاهي در تيم پگاه اروميه بود.آن سال من دركنار بازيكنان بزرگي بازي كردم كه از آن جمله مي توانم به بهنام محمودي، عباس قاسميان و فيروز تابش نژاد اشاره كنم. آن سال ،سال خيلي خوبي برايم بود و اولين بازي ام در آن جمع را هرگز فراموش نمي كنم.
بهترين تيمي كه روبرويش بازي كردي كدام است؟
كره جنوبي اين تيم بهترين تيم آسياست.
پس چطور كره را در ژاپن شكست داديد؟
ما در آن مسابقات ( انتخابي جهاني 2010 ايتاليا) تمام فكر و ذكرمان شكست دادن كره بود و به همين خاطر هم هفته ها روي اين تيم و سيستم هاي بازي آن كار كرده بوديم. آن روز بچه ها يكدل شدند تا كره جنوبي را شكست دهيم و خدا را شكر با هدايت خوب آقاي حسين معدني توانستيم برنده از ميدان خارج شويم. بازي خيلي مهمي بود و خود كره اي ها هم باور نداشتندكه برابر ما شكست خورده اند. روز خيلي خيلي بزرگي برايمان بود
از رقابت هاي زير گروه ليگ جهاني بگو. چرا برابر مصر 2 شكست پياپي را تحمل كرديد در حالي كه ما در طول تاريخ هرگز به مصر نباخته بوديم؟
ما بلافاصله پس از پايان بازيهاي انتخابي جهاني ايتاليا در ژاپن به تهران آمديم و پس از چند ساعت توقف در تهران مجدداً راهي مصر شديم و در كل چيزي حدود 30 ساعت پرواز داشتيم. اين در حاليست كه هر تيمي پس از يك تورنمنت سنگين و فشرده نياز به ريكاوري دارد و پس از آن مجدداً براي شركت در يك دوره مسابقه جديد حاضر مي شود،اما ما هيچ استراحتي نداشتيم.
اين صحت داشت كه شما در فرودگاه مصر هم معطل شديد؟
بله. ما در فرودگاه قاهره 7 ساعت توقف داشتيم و به خاطر نرسيدن ويزاهايمان مجبور شديم ساعت ها در فرودگاه بمانيم و همين اتفاق اعصاب بچه ها را بر هم ريخت و سبب شد تا خستگي همه اتفاقات گذشته اعم از پرواز و مسابقه و غيره در تنمان بماند.خب مي بينيد كه با اين شرايط ما كاري از دستمان برابر مصري كه استراحت كامل داشت و در خانه اش بازي مي كرد، بر نمي آمد. 2 بار شكست طي 2 روز فقط و فقط ناشي از آن فشارهايي بودكه گفتم. مطمئن باشيد هر زمان ديگري با مصر بازي كنيم هرگز مغلوب اين تيم نخواهيم شد. چون اين تيم در حد ايران نيست كه بخواهد ما را شكست دهد. البته فراموش نكنيد كه چند بازيكن اين تيم در ليگ هاي فرانسه و اروپا بازي مي كنند.
براي مسابقات جام ملت هاي آسيا حاضر هستيد؟
بله . در طول اين يك هفته (گذشته) تمرينات خيلي خوبي را در اردو پشت سر گذاشته ايم و اميدواريم در سفر به فيليپين بتوانيم از گروه مان سعود كنيم تا در نهايت جزو 4 تيم برتر مسابقات باشيم.
چقدر به قهرماني در اين رقابت ها اميدواري؟
اگر بچه ها خودشان باشند و همان بازيهاي ژاپن را به نمايش بگذارند مطمئن هستم كه با در اختيار داشتن كادر فني هوشمندي كه ما داريم قهرماني دور از دسترس نيست.
بهترين واليباليست هم تيمي ات؟
محمد تركاشوند. من و او در تيم صنام تهران هم تيمي بوديم و همين سال هم قهرمان ليگ برتر شديم.
وزن و قدت؟
80 كيلوگرم وزن دارم و 190 سانتي متر هم قد.
كشتي ورزش اول ايران است يا فوتبال؟
فوتبال امروزه تبديل به يك نوع تجارت شده كه فقط در آن پول هاي آنچناني رد و بدل مي شود. فوتبال نه تنها در ايران بلكه در كل دنيا از ارج و قرب ويژه اي برخوردار است كه هر چند كه در ايران اصلاً موفق نيست اما تحت تاثير همان جو جهاني كه گفتم فوتبال هم بيشتر از همه رشته ها در چشم است و گرنه كشتي با اين همه مدال المپيكي و جهاني كجا و فوتبال كجا؟!!
پس چرا به فوتبال اين همه اهميت داده مي شود؟
دليلش را از مسوولان ورزش بپرسيد.
ورزش مورد علاقه ات؟
بسكتبال.
در طول اين سال ها دوراني هم بوده كه تحت فشار قرار گرفته باشي يا مثلاً به خاطر شرايط خانوادگي ات مجبور شده باشي كه قيد واليبال را بزني. مشكلاتي مثل مخارج سنگين ورزش و تحصيل و غيره؟
شكر خدا دايي هايم چتر حمايتي شان را هرگز از سرم جمع نكردند و اگر هم سختي اي بوده است همه را آنها تحمل كردند به ويژه از سال 1380 كه به تهران آمدم. در سه سال اول شرايط سختي داشتم كه با وجود دايي هايم هرگز آن را احساس نكردم. آنها بهترين پشتوانه هايم هستند.
چقدر درس خوانده اي؟
در حال حاضر دانشجوي تربيت بدني در تهران هستم. سال سومم اما از بس كه در اين سال ها به خاطر اردوهاي تيم ملي نتوانسته ام در كلاس هايم شركت كنم واحدهاي كمي را پاس كرده ام.
شغل ديگري هم داري؟
خير.
اگر واليباليست نمي شدي فكر مي كني حالا چه كاره بودي؟
والا من درسم خيلي خوب بود. رشته ام رياضي بود و هميشه شاگرد اول كلاس بودم و در ورزش هم نفر اول بودم.
به كار علاقه داري؟
اصلاً. از اول هم علاقه اي به درس خواندن نداشتم. يعني در ذهن خودم از بس خودم را در عالم ورزش تصور مي كردم الزامي نمي ديدم كه خيلي سفت و سخت به درسم بچسبم با اين وجود و با اين كه سركلاس توجه چنداني نمي كردم و درس هايم را خوب نمي خواندم اما همواره درسم خوب بود. حتي آن زمان كه در بسكتبال و هندبال هم قهرمان مدارس استان شديم.
پس به مربيگري واليبال فكر مي كني؟
خير. فعلاً براي اين حرفها خيلي زوداست. آينده را كسي نديده است.
متاهلي.
خير. مجرد هستم و در تهران همراه با مادرم زندگي مي كنم.
پدرت در قيد حيات است؟
لطفاً دراين باره سوال نپرسيد كه نمي خواهم توضيحي در موردش بدهم.
چند تا خواهر و برادر داري؟
فقط يك خواهر دارم كه از خودم بزرگتر است و ازدواج كرده است.
اشكال سعيد معروف؟
يك مقدار عصبي هستم.
زيباترين واليبالي كه ديدي يا بازي كردي؟
مورد زياد است اما بازي ما ( صنام) با پيكان در سال 83 كه ما 3 بر صفر پيروز شديم خيلي زيبا بود. آن سال اكثر نفرات پيكان ملي پوش بودند و پيش از بازي هم همه مي گفتند كه صنام مي بازد اما ما برنده شديم.
بالش خوابت را بيشتر دوست داري يا توپ واليبال را؟
توپ واليبال.
اگر معلم مي شدي چه درسي تدريس مي كردي؟
رياضي.
از ارتفاع مي ترسي؟
خيلي.
پس با سفر هوايي مشكل داري؟
اووووه ! تا دلتان بخواهد.
آن بالا يا ...؟
... نه از همان لحظه اول كه سوار هواپيما مي شوم تا آخرش كه مي نشيند دلهره دارم.
اگر كارگردان شوي فيلم زندگي چه كسي را مي سازي؟
مارادونا.
لباس تميز را بيشتر دوست داري يا غذاي گرم و خوشمزه را؟
لباس تميز.
عزيزترين فرد در زندگيت؟
مادرم.
پست تخصصي ات؟
پاسور هستم.
عمر جاودانه مي خواهي يا پول زياد؟
هيچكدام. چون هر يك بدون ديگري فايده اي ندارد.
دوست داري همين حالا خبري بشنوي؟
اين كه تا آخر عمرم هرگز مصدوم نمي شوم.
آرزويت در ورزش؟
اين كه هميشه در بالاترين سطح باشم و هيچ ورزشكاري آسيب نبيند.
آرزوي خودت؟
اين كه همه سلامت باشند.
حرف آخر؟
از شما و همكارانتان متشكرم.
منبع: جوانان امروز شماره 2089