آشنايي با تک ستاره هاي فوتبال بي ستاره هند
وقتي صحبت از فوتبال و بهترين هايش به ميان مي آيد، بي اختيار نام هايي همچون، پله، مارادونا، بکن باوئر، رودگوليت، پلاتيني، مسي، رونالدو و... در ذهن مان شروع مي کنند به رژه رفتن. با اين حال خيلي ها هم بوده اند که در فوتبال ملي کشورشان تبديل به اسطوره اي بي بديل شده اند و در فوتبال هندوستان هم که حتي در آسيا هيچ افتخار بزرگي ندارد چنين چيزي به چشم مي خورد. نسل طلايي فوتبال در اين کشور ستارگاني را به فوتبال آسيا و حتي جهان معرفي کرد که هندي ها تاکنون نظير آن را در کشورشان کمتر ديده اند.
نويل ده سوزا
او متولد يکم ژانويه سال (1932)در ماهاراشترا است. فوتبال باشگاهي را به صورت جدي در تيم گوآن اسپورت آغاز کرد و پس از آن به تيم تاتا پيوست. ده سوزا نخستين بازي ملي اش را در رانگون (پايتخت برمه سابق) و در سال (1954)انجام داد. بزرگ ترين اتفاقي که رخ داد تا اوبه بزرگ ترين بازيکن تاريخ هندوستان تبديل شود، هت تريکي بود که در بازي هاي المپيک (1956)ملبورن مقابل ميزبان انجام داد. به دليل آن که برخي کشورها بنابر مسايل سياسي از حضور در بازي هاي المپيک (56)سرباز زدند، هندي ها راحت و بدون برگزاري مسابقه به يک چهارم نهايي رفتند. در اين مرحله با برتري (4 بر2)مقابل استراليا که (3)گل آن را ده سوزا به ثمر رساند توانستند به نيمه نهايي رسيده و مدال بگيرند. او نخستين بازيکن آسيايي است که در فوتبال المپيک هت تريک کرد. ده سوزا در سال(1980)و در (48)سالگي بر اثر حمله قلبي درگذشت.
آي ام ويجايان
او متولد (25)آپريل (1969)در تريچور است. او ويجايان به عنوان يکي از برترين و بزرگ ترين مهاجمان تاريخ فوتبال هندوستان نام مي برند. (79)بازي ملي و (39)گل زده در فاصله سال هاي (1989 تا 2004)نشان از موفقيت اين بازيکن در فوتبال هندوستان دارد. ويجايان در دوران بچگي در ورزشگاه شهرداري ترچور آب معدني مي فروخت و کاسبي مي کرد، آن زمان که تماشاگران از او خريد مي کردند، کسي فکرش را هم نمي کرد که روزي براي تماشاي بازي او به ورزشگاه بيايد! نخستين باشگاهي که آي ام ويجايان درآن بازي کرد پليس کرالا و آخرين تيمش هم بنگال شرقي بود. ستاره فوتبال هند (12)بار تيم عوض کرد و تنها در اولين تيمش (4)سال بازي کرد و در مابقي حداکثر(3)سال حضور داشت. او حدود (4)سال پيش فوتبال را به طور رسمي کنار گذاشت و فعلا از او در عرصه مربيگري حرفه اي خبري نيست.
بايچونگ بوتيا
مشهورترين بازيکن فوتبال هند که از او به عنوان «صورت فوتبال» اين کشور ياد مي کنند، متولد پانزدهم دسامبر (1976)در شهر تينکيتام است. او فوتبال باشگاهي را در تيم بنگلادش شرقي آغاز کرد؛ يعني همان تيمي که چندين بار و در مقاطع مختلف در آن بازي کرده است. او نخستين بازيکن فوتبال هند بود که توانست با حضور در اروپا قراردادي حرفه اي را براي خود تنظيم کرده و با پيراهن «بري» در دسته دوم ليگ انگلستان به ميدان برود. (3)سال حضور در فوتبال باشگاهي انگلستان از او مهاجمي با تجربه ساخته بود.ستاره فوتبال هند از سال (1995)و در حالي که (19)سال بيشتر نداشت، به عضويت تيم ملي کشورش درآمد. بوتيا تاکنون (109)بار براي اين تيم به ميدان رفته و (43)گل نيز به ثمر رسانده که او را در اين(2)زمينه در هند رکورددار کرده است.
پيتر تانکاراج
اسطوره دروازه باني هندوستان در سال (1936)ميلادي و در آندراپرداش چشم به جهان گشود و با بازي هاي درخشان خود در (2)المپيک (1956)ملبورن و (1960)رم تبديل به يک اسطوره در فوتبال کشورش شد. در سال (1958)بهترين دروازه بان قاره آسيا نام گرفت و در بازي هاي آسيايي (1966)بانکوک نيز به همراه هندوستان مدال طلا را بر گردن آويخت. او در رده هاي (1960 و1970)همواره در درون دوزاده تيم ملي هندوستان ايستاد. با اين حال از کم و کيف و تعداد بازي هاي ملي او اطلاعات درستي در دسترس نيست. تانگاراج در تيم هاي محمدان، موهون باگان و بنگال شرقي بازي کرده و افتخارات متعددي با اين تيم ها به دست آورده است. اسطوره فوتبال هندوستان در بيست و چهارم ماه نوامبر سال(2008)و در سن (72)سالگي از دنيا رفت؛ در حالي که خدماتش به فوتبال اين کشور از اذهان علاقمندان هندي نخواهد رفت.
سوبيمال چوني گاس وامي
او هم يکي از مهاجمان به نام فوتبال هندوستان است که در (15)ژانويه سال (1938)در کيشور گانج به دنيا آمده؛ جايي که اکنون قلمرو خاک بنگلادش به حساب مي آيد. او از جمله بازيکناني بود که در (2)رشته ورزشي فعاليت حرفه اي داشت. هم در کريکت توانست افتخارات بسياري کسب کند و هم در فوتبال (50)بار پيراهن تيم ملي فوتبال هندوستان را بر تن کرد .او برخلاف بسياري ديگر از ستارگان فوتبال کشورش تنها در يک تيم باشگاهي که آن هم موهون باگان بود بازي کرد. گاس وامي از سال (1946 تا 1954)عضو تيم جوانان اين باشگاه بود وپس از آن تا سال (1968)براي تيم بزرگسالان موهون باگان به ميدان رفت. او در فاصله سال هاي (1956 تا 1964)نيز عضو تيم ملي کشورش بود، اما اطلاعات دقيقي در خصوص تعداد گل هاي ملي اش وجود ندارد. آخرين سمت فوتبالي اش مديريت آکادمي فوتبال باشگاه تاتا بين سال هاي (1986 تا 1989)بود.
جارنيل سينک ديلون
او يکي از مطمئن ترين و بهترين مدافعان هندوستان بود که در سال (1936)در پانام پنجاب به دنيا آمد. همچون ساير هم دوره اي هايش جارنيل نيز نقش بسيار اساسي و مهمي را در دوران طلايي فوتبال هندوستان ايفا کرد. عملکرد درخشانش در بازي هاي آسيايي (1962) جاکارتا و آن گل طلايي اش در بازي نيمه نهايي زبانزد خاص و عام شد. هندي ها در آن مسابقات با غلبه بر کره جنوبي در فينال مدال طلا را به چنگ آوردند. در آن بازي ها او در نقش يک مهاجم ظاهر شده بود و در يکي از بازي ها و در برخورد با بازيکن حريف سرش شکست و (6)بخيه خورد. اطلاعاتي که وجود دارد نشان مي دهد او در تيم هاي موهون باگان و پنجاب عضويت داشته و افتخاراتي را نيز با اين تيم ها به دست آورده است. دوران درخشان فوتبال جارئيل سينگديلون تا سال (1970)ادامه داشت و او موفقيت هاي متعددي در عرصه هاي مختلف کسب کرد.
پي کي بانرجي
پراديپ کومار بانرجي روز (15)اکتبر سال (1936)در جالپايگوري بنگال متولد شد. البته درباره تاريخ دقيق تولدش بحث هايي هم موجود است و برخي منابع او را متولد (23)ژوئن (1936)مي دانند!گوش راستي که بين سال هاي (1952 تا 1967)عضو تيم ملي هندوستان بود و (65)گل نيز براي اين تيم به ثمر رساند.اما تعدادي از گل هايش مورد قبول فيفا نيست و به همين دليل او بهترين گلزن ملي هند نيست. بد نيست به اين نکته مهم هم اشاره کنيم که او از سوي فدراسيون جهاني فوتبال (فيفا) به عنوان بازيکن قرن بيستم هند برگزيده شد. او (2)دوره نيز سرمربي تيم ملي کشورش بوده که نخستين بار آن به سال هاي (1981)و (1982)بازمي گردد.او در سال(1985)نيز در مقطعي هدايت تيم ملي هند را بر عهده گرفت. باترجي در سال (2005)جايزه بازي جوانمردانه کميته بين المللي المپيک را هم دريافت کرد تا در فوتبال هند رکوردهايي از خود بر جابگذارد که رسيدن به آن ها براي ساير فوتباليست هاي اين کشور دشوار است.
سي لندرانات مانا
در بين ستارگان فوتبال هند اواز همه قديمي تر است. مانا در روز يکم سپتامبر سال (1924)درز بنگال غربي به دنيا آمد او در (2)باشگاه هوراه يونيون و موهون باگان بازي کرده، اما از تعداد بازي ها و آمار گل هايش اطلاعاتي در دست نيست. او نيز به عنوان يکي از مدافعان مستحکم فوتبال هند ياد مي شود. او تنها بازيکن آسيايي است که در سال (1953)از سوي اتحاديه فوتبال انگلستان نامش بين (10) کاپيتان برتر فوتبال جهان قرار گرفت. مانا هم سهم بسزايي در دوران طلايي فوتبال هندوستان دارد. مي گفتند او مهارت خاصي در ضربات کاشته داشته و در کارهاي پوششي در دفاع هم موفق عمل مي کرده. او عضو تيم ملي فوتبال هند در بازي هاي المپيک (1948)لندن بود و در بازي هاي آسيايي (1951)دهلي نو نيز به همراه ساير اعضاي اين تيم مدال طلاي فوتبال را بر گردن آويخت. او در المپيک (1952)هلسينکي کاپيتان هندوستان بود. نکته جالب اين که اگرچه فيفا بانرجي را به عنوان بازيکن قرن هندوستان برگزيد، اما فدراسيون فوتبال هندوستان مانا را برترين بازيکن قرن کشور مي داند!
منبع:تماشاگر شماره 45