اين عمل درکودکاني که زير يک سال دارند، طبيعي بوده و مي تواند ناشي از کنجکاوي آنها براي شناخت اعضاي بدن خود و يا بسته بودن آن به وسيله جرمهاي سفت شده و در نتيجه تلاش کودک براي رهايي از آنها مي باشد. بنابراين والدين نبايست نگران بوده و يا حساسيتي از خود نشان دهند. بهترين راه تميز کردن روزانه مجاري تنفسي از طريق چکاندن چند قطره آب معمولي ولرم ( هر بار به هنگام شستشوي صورت کودک )، و ماساژ دادن قسمت بالاي سوراخهاي بيني جهت نرم کردن مخاط غليظ و جامد و هدايت آنها به خارج مي باشد. اما اگر دست کردن در بيني حتي با رشد و بزرگتر شدن کودک باز هم ادامه يافت، بايستي عوامل روحي را انگيزه اصلي او دانست.
براي مثال حسادت به خواهر و يا برادر کوچکتر و تلاش کودک براي جلب توجه والدين به خود را مي توان يکي از اين علل رواني نسبتاً رايج بر شمرد. ترک اين عادت نياز به زمان و صبر وحوصله والدين دارد. تهديد و سرزنش مشکلي را حل نخواهد کرد. بنابراين براي ترک دادن اين عادت کودک، ازچنين شيوه هايي استفاده نکنيد. شناخت و برطرف کردن عوامل روحي اساسي ترين راه حل مي باشد.
همچنين تشويق و تحسين، توجه به کودک درمواقعي که انگشت در بيني نکرده است و رفتارهاي آرام و خونسردانه نيز مي توانند با گذشت زمان به رفع اين معضل کمک نمايند.در خلال اين مدت سعي کنيد هميشه ناخن هاي کودک را کوتاه نگاه داريد تا به هنگام انگشت در مجاري بيني، اين نواحي را حساس و زخمي نکند.
منبع:کتاب کودک من