ام كثير زوجه همام بن الحارث, بانوى مردپرورى است كه با صلابت, رخش خود را زين كرده و باره شهامت نشسته, تيغ گذار و كمندافكن و تيرانداز به ميمنه و ميسره سپاهيان اهريمنان دون مايه تاخته و با دشمن خدا و رسولش به ستيز برخاسته است. اين شيرزن حماسهآفرين كوپال به دست در زمان خويش به لحاظ علم و معرفت چراغ روشنگر فرا راه بسى ره جويان حقيقت طلب بوده و صاحب كمالات و فضايل معنوى به علاوه در جنگ قادسيه با عمودى به ميدان كارزار شتافته و از ميان انبوه كشتگان مى گذشته, و هر گاه مجروحى از مسلمانان را درمى يافت درج ديده باز مى گشود و در سفته از سر مژگان بر چهره مردانه آن مجروح به خون غلطان نثار مى كرد و آن زخمديده رنجديده را نخست از ميدان كارزار به كنارى آورده آن گاه با آب گوارا بدان مضروب نويد حيات مى داد, پس به مداواى جراحتش پرداخته و تسلى خاطر آزرده اش مى گرديد و هر گاه كه از كنار پيكار خون عفن گندآلود نيمه جان زخم خورده سربازى از طايفه ظلمت و شقاوت مى گذشت اگر درمى يافت كه هنوز او را رمقى در كالبد منحوس باقى است آن چنان با گرز آهنين خويش بر سر آن مغضوب مى نواخت كه واپسين نفس خود را مى كشيد و راهى دوزخ مى گرديد.