گِزانْتيب، زن سقراط، حکيم يوناني، بسيار بدخو و بدزبان بود. روزي ـ در حالي که لباس مي‏شُست ـ بر سقراط، بسيار خشمگين شد و زبان به دشنام و بدگويي او گشود. حکيم به سبب بردباري و حکمت، خاموش ماند؛ اما زن، جسارت ورزيد و تَشت آب چرکين لباس را برداشت و پيش چشم شاگردان سقراط، بر سر و روي او ريخت. حاضران گفتند: «تحمّل بي‏جا از حکيمي مانند تو پسنديده نيست». سقراط گفت: «چنين است؛ اما نتيجه غُرّيدنِ رعد و جهيدن بَرق، برف و باران است. سخنان تند و زننده، درگيري خشونت‏بار در پي خواهد داشت و فرار عاقل از دست نادان، بهتر از غلبه و پيروزي بر وي است».
منبع: لغت‏نامه، علي‏اکبر دهخدا، حرف «ز»