شكى نيست كه دو عنصر حيات‏بخش اسلام، امر به معروف و نهى از منكر، وظيفه هر فرد مسلمانى است و در تمامى زواياى جامعه بايد مورد توجه قرار گيرد.
بارزترين جلوه‏هاى پسنديده معروف، در عدالت، حاكم عادل، قانون بر مبناى عدالت، پيوندها و ارتباطات عادلانه خلاصه مي‏شود و مهمترين جلوه‏هاى ناپسند منكر را مي‏توان، در رفتار نكوهيده، ستم، حاكم ستمگر، ستم به مظلوم، قانون ظالمانه، ستم در ارتباطات و نظاير آن يافت. تا آنجا اين دو عنصر، اهميت دارد كه امام حسين(ع) در طليعه قيام مقدس خود، اين دو عنوان را قرار مي‏دهد و مي‏فرمايد:
«اِنَّما خَرَجْتُ لطلب الْاِصْلاح فى اُمَّةِ جَدّى أُريدُ اَنْ آمَرَ بِالْمَعْرُوفِ وَ أَنْهى عَنِ الْمُنْكَرِ»
«من تنها براى بهبود وضعيت امت جدم (پيامبرص) قيام كردم. مي‏خواهم مردم را به نيكيها دعوت كنم و از بديها باز دارم.»
در پرتو اين سخن گرانبار، به سادگى مي‏توان دريافت مبارزه عليه ظلم و ستمِ حاكمان و قيام بر ضد ارتباطات و مسائل سياسى و اجتماعى ظالمانه و مبارزه در برابر قوانين ضد اسلام، همه بخشى از حركت امر به معروف و نهى از منكر است. چنان كه قيام جامعه براى تغيير حكومت ستمگر نيز در زمره عناصر امر به معروف و نهى از منكر، شمرده مي‏شود.
در اين راستا مرد و زن، دوشادوش يكديگر بايد در برابر ظلم، قد برافرازند و براي برپايى عدالت، تلاش كنند. به همين سبب است كه ما نيز مي‏گوييم، سخن صريح قرآن، بر اين مسأله تأكيد فراوان دارد.
از اين جمله قرآن كه مي‏فرمايد: مسلمانان دوستان يكديگرند، به خوبى براى جامعه ويژگيهايى همچون همكاري، آميختگى و هميارى استفاده مي‏شود. هر چند شايد در كتابهاي لغت براى اين كلمات به جز معانى معدودى نتوان يافت، اما به سادگى مي‏توان از قرآن مفهوم واقعى اين واژه‏ها را دريافت. دامنه اين كلمات، تمامى فعاليتهاى عمومى و اختصاصى بشر را در بر مي‏گيرد و به همين سبب است كه نمي‏توانيم جامعه اسلامي جامعه‏اى بسته تصور كنيم، بلكه جامعه‏اى باز و آزاد است.
البته شكى نيست كه محدوده باز بودن جامعه اسلامي، از مجراى ارزشهاى اخلاقي، فراتر نمي‏رود، چرا كه اسلام مجموعه‏اى است كه تمام اركان آن به يكديگر مربوطند و يك پيكره واحد است. بنابراين اگر پيرامون يكى از ابعاد و يا يكى از مسائل اسلام سخن بگوييم، بي‏گمان بسيارى ابعاد و مسائل ديگر نيز به همراه آن، بيان خواهد شد. از اين رو به بررسى مستقل هر يك از اين مسائل نيازى نداريم. بر اين اساس، آنچه گفته شد چهره كلى و يا مسيرهاى كلى حركت زن را در جامعه سياسى اسلام مشخص مي‏كند.
هيچ ارزشى در جهان ارزشها وجود ندارد كه مربوط به انسان باشد، مگر آنكه هم مرد و هم زن در آن شريك مي‏باشند.
منبع: http://www.al-shia.com