آيا دوست نداريد در كنار افراد ديگري كه همگي به تازگي پدر شده اند بنشينيد، و از آنها بپرسيد كه زندگي به همراه نوزاد كوچكشان واقعا چگونه است؟ اين دقيقا همان برنامه اي است كه در 50 بيمارستان در سراسر ايالات متحده اجرا مي شود.
آقاي Greg Bishop، موسس اين برنامه ها كه خودش پدر چهار فرزند است، مي گويد: «بچه ها ممكن است براي والدين، خصوصا پدرها، كمي ترسناك باشند. بايد كساني را كه به تازگي پدر شده اند به اينگونه جلسات دعوت كرد، تا بتوانند احساس كنند كه واقعا پدر خوب و شايسته اي هستند».
پس با هدف كمك به مردان براي لذت بردن از زندگي با نوزادشان، و اينكه بتوانند از ابتدا در امور مربوط به نوزاد با همسرشان همكاري كنند، او يك برنامه جديد براي آنان كه بچه دار شده اند ابداع كرد: از پدرها خواست تا به همراه نوزادانشان به كلاس بيايند و نقش معلم را ايفا كنند، تا ساير افراد، يعني مردهايي كه در انتظار به دنيا آمدن اولين فرزندشان هستند، به عنوان آموزش گيرنده سر كلاس بنشينند و سوالات خود را درباره همه چيز؛ از بغل كردن نوزاد تا تشخيص صداي انواع مختلف آروغ ها، از معلم ها بپرسند. افرادي كه در كلاس حاضر مي شوند، يك قرار ساده با هم مي گذارند و همين قرار ساده، ضامن موفقيت و پايداري كلاسها است: آموزش گيرندگان قول مي دهند پس از اينكه نوزادشان به دنيا آمد، سر كلاس بيايند، معلم شوند و پدران جديد را راهنمايي كنند.
فعلا برگزاري چنين كلاسهايي براي ني ني سايت امكانپذير نيست، در عوض بخش تبادل نظر مي تواند محل مناسبي براي انتقال تجربيات پدران باشد.
ده نكته مهم كه مي تواند ضامن موفقيت آن مردهايي باشد كه منتظر به دنيا آمدن نوزادشان هستند عبارتند از:
از بهترين كساني كه مي توانند به شما كمك كنند، ياد بگيريد
از پرسنل شيرخوارگاه بيمارستان بخواهيد تا نحوه تعويض پوشك، قنداق كردن و حمام كردن نوزاد را به شما ياد بدهند. شايد برخي از پدرها بخواهند كه خودشان (در بيمارستان، در بين پرستاران و اعضاي خانواده)، اولين پوشك بچه را عوض كنند؛ آنها با اين كار مي خواهند اعلام وجود كنند. اما اگر از اين روش خوشتان نمي آيد، افراد باتجربه تر به شما پيشنهاد مي كنند كه از پرستاران بخواهيد روش انجام دادن اين "كارهاي اصلي" را به شما ياد بدهند. اين كار، به نفع شما خواهد بود: ديگران در مورد شما قضاوت متفاوتي خواهند داشت. احتمالا با خود خواهند گفت كه شما از آن پدرهاي قديمي و سنتي كه در نگهداري از بچه به زنان كمك نمي كنند، نيستيد؛ مي توانيد به سرعت در زمينه يكي از كارهاي مربوط به نوزاد، حرفه اي شويد و مي توانيد مسووليتها و كارها را بين خود و همسرتان تقسيم نماييد.
واقعيت اين است كه دوران حاملگي گذشته است؛ حتي اگر در آن دوران هم به همسر خود كمك نمي كرديد، الان زمان آن فرا رسيده است كه روش خود را تغيير دهيد. بجنبيد! هر چه كارهاي بيشتري از نوزاد را انجام دهيد، احساس دلبستگي بين شما و او زودتر پديد مي آيد.
به غريزه خود اعتماد كنيد
پس از مدتي، شما در امور مربوط به نوزاد خود، متخصص خواهيد شد. برخي از پدرها به قدري دستپاچه هستند كه حتي از بغل كرن نوزاد خود نيز مي ترسند. اگر نوزاد ديگري را به آنها بدهيم تا بغل كنند، اكثر آنان، هر چند مي خواهند اين مار را بخوبي انجام دهند اما در ابتدا آنقدر دستپاچه اند كه نوزاد را خيلي محكم به خود فشار مي دهند. ولي پس از 5 دقيقه، آرامش خود را پيدا مي كنند و نوزاد را به آرامي در آغوش مي گيرند.
كافي است تنها چند بار از چنين مشوقهايي استفاده كنيد تا پدران پيشرفت فوق العاده اي از خود نشان داده و ماهر شوند. آنهايي كه در اوائل تولد نوزاد خود از جمله اين پدران دستپاچه بوده اند، به آنهايي كه در انتظار تولد اولين فرزند خود به سر مي برند، مي گويند كه آنها به هر حال بايد با كودك خود ارتباط برقرار كرده و بخشي از كارهاي او را بر عهده بگيرند: پوشك او را عوض كنيد، كودك را بغل كرده و آرام كنيد، به غريزه خود اعتماد كنيد، و ظرف دو روز، شما هم از دستپاچگي درآمده و به يك پدر عادي و نرمال تبديل خواهيد شد!
صبور و مطمئن باشيد
صحبت كردن و حمايت از مادران جديد، كليدهاي اصلي رابطه عاطفي والدين در دوران جديد هستند. پدرها عمدتا مي گويند كه مهمترين وظيفه اي كه در هفته هاي اول بر عهده آنها بود، صبوري كردن و مراقبت از همسرشان بوده است. پدرهاي باتجربه تر معمولا به "تازه كارها" توصيه مي كنند كه به همسرشان سخت نگرفته و فرصت دهند كه خودش را پيدا كند: همسر شما، يعني مادر نوزاد، در حال تحمل مشكلات فيزيكي ناشي از زايمان است و همه زندگي او در اثر تولد نوزاد وارونه شده است، هرچند اين تغيير ممكن است بسيار هم شيرين باشد.
در عين حال، حتي اگر يك روز كارتان بسيار هم سنگين بود، اما براي همسر شما مانند اين است كه شما به مرخصي رفته ايد، زيرا كار او در خانه بسيار سنگين تر بوده است. پس صبور بوده و پشتيبان او باشيد. توصيه استاندارد اين است: بعدازظهر به همسر خود تلفن بزنيد؛ زيرا او يك نيم روز سخت و سنگين را پشت سر گذاشته و شايد از شدت خستگي در اين فكر باشد كه چرا روز تمام نمي شود؛ پس به او بگوييد كه قدر تلاشهاي او را مي دانيد.
موضع خود را حفظ كنيد
به هيچ كس اجازه ندهيد كه شما را از كودكتان جدا كند: نه مادر همسرتان، نه دوستانتان، و نه رييس تان در شركت. ممكن است شرايطي به سادگي پيش بيايند كه يك پدر تازه كار حس كند از مراقبت و نگهداري از كودك، كنار گذاشته شده است، يا اينكه احساس كند از عهده هيچ كاري بر نمي آيد. شايد برخي از كارها را پدران به گونه اي متفاوت از مادران انجام دهند. اين مسئله طبيعي است. اگر مشكلي وجود دارد (مثلا كسي با روش شما مخالفت مي كند)، نوزاد را به يك اتاق ديگر برده و آنچه را فكر مي كنيد صحيح است انجام دهيد. مدت زماني را براي سپري كردن با نوزاد خود اختصاص دهيد. خصوصا در يك ماه اول، بطوريكه فقط شما و نوزادتان باشيد؛ بدون حضور هيچ كس ديگر.
شايد شما در اين مسير با مشكلاتي مواجه شويد؛ اما نكته كليدي آن است كه بايد از پس اين مشكلات برآييد: اگر به يك روش نشد روش ديگري را امتحان كنيد. وقتي موفق شويد، اضطراب شما نيز از بين خواهد رفت.
پدران با تجربه همگي بر اين عقيده اند كه اگر مدت زماني را با كودكتان به تنهايي سپري كنيد، موجب مي شود واقعا احساس "پدر بودن" به شما دست بدهد. همچنين، اين تنها راهي است كه به شما كمك مي كند تا پيشرفت كنيد: مثلا ياد بگيريد هنگامي كه كودك گريه مي كند او را آرام كنيد، نه اينكه يك نفر ديگر (مثلا همسرتان) را صدا كرده و كودك را به او بدهيد تا آرام كند. در واقع اگر به پدران فرصت داده شود، آنها در حل مسائل و مشكلاتشان، بسيار خلاقانه عمل خواهند كرد. اين مسئله مي تواند آرام كردن كودك در حال گريه باشد، يا يادگيري نحوه گذاشتن كودك در رختخوابش به صورتي كه از خواب بيدار نشود.
سعي كنيد مسائل مختلف را به صورت خانوادگي (فقط شما، همسرتان و نوزاد) ياد بگيريد
اجازه ندهيد كمكهاي ديگران، حالت دخالت در زندگي شما را پيدا كند. اقوام يا دوستاني كه مي خواهند به شما كمك كنند، ممكن است دردسرهايي هم درست كنند، مثلا همسر شما و مادرش ممكن است به گونه اي عمل و برخورد كنند كه نقش شما به عنوان «پدر» كمرنگ شده و در عمل به حاشيه رانده شويد. بسياري از پدرها مي گويند كه تا زماني كه اقوام دور و بر آنها را گرفته بودند، نتوانستند واقعا "پدر" باشند. اما اين روزهاي آغازين پس از تولد، مرحله اي بسيار حياتي در شكل گيري خانواده است. يك توصيه خوب: مي توانيد چند روز اول را به همراه همسر و نوزاد خود در هتل بگذرانيد، و از اقوام و دوستان بخواهيد كه در امور منزل به شما كمك كنند نه در نگهداري از نوزاد. به اين صورت، مادر، پدر و نوزاد مي توانند بر روي ارتباط بين خود تمركز نمايند.
كودك شما قابل حمل است!
شما مي توانيد نوزاد خود را همه جا ببريد، پس لازم نيست دستپاچه شده و نگران باشيد كه آيا مثلا فلان كار را مي توانيد بكنيد يا نه. مطمئن باشيد كه اگر خواب روزانه كودك خارج از خانه نيز انجام شود، نوزاد با مشكلي مواجه نخواهد شد. در واقع، نوزادان مي توانند هرجايي كه هستند بخوابند. نوزاد را هم به همراه خودتان بيرون ببريد. در غير اين صورت، شايد احساس كنيد در خانه گير افتاده ايد.
البته گاهي، احساس درماندگي خواهيد كرد
در اين حالت، كمي تمدد اعصاب داشته باشيد؛ به عقب برگرديد؛ تامل كنيد (مثلا تا 10 بشماريد)؛ و دوباره فكر كنيد.
شايد مواردي پيش بيايد كه كودك دست از گريه برندارد و شما هم علت گريه او را ندانيد؛ در اين حالت، احساس درماندگي خواهيد كرد. هنگامي كه همه دلايل احتمالي ناراحتي كودك را بررسي كرده ولي به نتيجه اي نرسيده ايد، بهتر است بدانيد كه ممكن است وقتي عاشقانه به بچه ها خيره مي شويد، احساس مي كنند كه بايد گريه كنند؛ اما توان شما محدود است پس بهتر است اين محدوديتها را نيز بدانيد. گاهي اوقات مي توانيد كودك را به اتاقش برده و در تختش بخوابانيد، سپس از اتاق خارج شده و در آن را ببنديد، تا بتوانيد تمدد اعصاب داشته و افكار خود را جمع و جور كنيد. اشكالي ندارد؛ از اين روش استفاده كنيد.
با نوزاد "ارتباط چشمي" داشته باشيد.
چگونه مي توان با يك نوزاد بازي كرد؟ با نگاه كردن و صحبت كردن با او. او هم به شما نگاه خواهد كرد. برقراري ارتباط چشمي، مرحله مهمي در برقراري پيوند بين شما و نوزاد و همچنين گذارندن زمان با او است.
به ياد داشته باشيد: اين نيز بگذرد!
هنگامي كه احساس مي كنيد اوضاع برايتان بسيار دشوار شده است، به خاطر بياوريد كه نوزادتان، بسيار زودتر از آنچه فكرش را هم بكنيد، بزرگ خواهد شد.
راحت باشيد و از وقت گذراني با هم لذت ببريد
بررسي پاهاي كوچك او، بازي با نوزاد، ماساژ دادن و آواز خواندن برايش را به بخشي از عادات روزانه خود تبديل كنيد. پدران باتجربه غالبا مي گويند كه هيچ چيز آرامش بخش تر از آن نيست كه نوزاد، در آغوش و روي سينه شما به خواب رود. اين ممكن است بسيار جالب و بامزه به نظر برسد، اما اكثر مردان نمي دانند نوزادشان و اين دوره از زندگي آنها چقدر اهميت دارد.
بچه دار شدن غالبا در دوره اي از زندگي مردان اتفاق مي افتد كه مجبور هستند 60 ساعت در هفته يا بيشتر كار كنند. برخي از پدران بر اين باورند كه اين كمبودها را بعدا مي توانند جبران كنند. اما واقعيت اين است كه ديگر وقتي براي جبران اين اوقات وجود ندارد. پس حتما زماني را به كودك خود اختصاص دهيد، حتي اگر اين زمان، فقط يك ساعت در هفته است، آنرا با او به تنهايي بگذرانيد.
منبع: http://www.ninisite.com